Сяргей Іванавіч Ёрш

Сяргей Іванавіч Ёрш
Сяргей Іванавіч Ёрш
Дата нараджэння	29 лютага 1972 (52 гады)
Месца нараджэння	Слонім, Слонімскі раён, Гродзенская вобласць, БССР, СССР;
Грамадзянства	Беларусь;
Род дзейнасці	гісторык, журналіст
Месца працы	Газета Слонімская; Наша Ніва; Голас камбатанта; Наша Вера; Слонімскі край; Беларускі Рэзыстанс (часопіс);
Альма-матар	гістарычны факультэт БДПУ імя М. Танка (1994);
Прэміі	прэмія імя Францішка Багушэвіча

Сярге́й Іва́навіч Ёрш (нар. 29 лютага 1972, Слонім) — беларускі гісторык, журналіст.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

У 1989 годзе скончыў слонімскую СШ № 1, у 1994 — гістарычны факультэт Беларускага дзяржаўнага педагагічнага ўніверсітэта імя М. Танка. У 1994—1995 гадах служыў у беларускай арміі.

У 1995—1997 гадах працаваў дырэктарам Народнага музея СШ № 4 Слоніма, пасля да 2001 — журналістам газет «Газета Слонімская», «День» (2002), «Наша Ніва» (2002—2004).

Выдавец газет «Голас камбатанта» (Слонім-Мінск, 2000—2001), «Наша вера» (Слонім, 2000), часопісу «Слонімскі край» (2000, 2016—2021) і іншых. Адзін з выдаўцоў часопіса «Беларускі Рэзыстанс» (2004—2016).

Даследуе беларускае нацыянальнае супраціўленне 1940—1950-х гадоў, гісторыю Беларускай грэка-каталіцкай царквы, гісторыю Слонімшчыны

Жыве ў Мінску.

Сям’я[правіць | правіць зыходнік]

Жанаты, мае дачку Рагнеду.

Крытыка[правіць | правіць зыходнік]

У рэцэнзіі на кнігу «Вяртанне БНП. Асобы і дакументы Беларускай Незалежніцкай Партыі» Юры Туронак адзначае, што Ёрш пашырыў створаны беларускімі эмігрантамі міф пра Вінцэнта Гадлеўскага як заснавальніка БНП і натхняльніка беларускага супрацьнямецкага руху супраціўлення, што несумяшчальна з тагачаснай яго палітычнай пазіцыяй і дзейнасцю^[1].

Якуб Наваградцаў у рэцэнзіі на кнігу «Антысавецкія рухі ў Беларусі. 1944—1956. Даведнік» адзначае, што Ёрш у артыкуле «Чорны кот» абсалютна прымае на веру публікацыі беларускіх эміграцыйных выданняў, а тым больш «Беларускага Голасу» з Таронта, што падаецца немэтазгодным. Аднак нарысы Ярша пра ўкраінскае падполле выглядаюць значна лепш: ёсць звесткі і пра арэал дзейнасці, і пра колькасць партызан, і пра акцыі ды кіраўніцтва, чаго няма ў нарысах пра беларускі партызанскі рух пасля вайны^[2].

Прэміі[правіць | правіць зыходнік]

Лаўрэат прэміі імя Ф. Багушэвіча Беларускага ПЭН-цэнтра за кнігу «Вяртанне БНП» (1998)^[3]
Лаўрэат прэміі Беларускай асацыяцыі журналістаў «За ўсталяванне свабоды прэсы на Беларусі» (1998)

Бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Кнігі[правіць | правіць зыходнік]

«Вяртанне БНП. Асобы і дакументы Беларускай Незалежніцкай Партыі» (Слонім-Мінск, 1998)
«Антысавецкія рухі ў Беларусі. 1944—1956. Даведнік» (у суаўтарстве; Мінск, 1999)
«Рыцар Свабоды. Ксёндз Вінцэнт Гадлеўскі як ідэолаг і арганізатар беларускага нацыянальнага антынацыскага Супраціву» (Мінск, 2004)
«Саюз Вызваленьня Беларусі. 1946—1947 гг.» (Слонім-Мінск, 2005)
Сяргей Ёрш, Сяргей Горбік. «Беларускі Супраціў» (Львоў, 2006)
«Дэсант у няпэўнасць. Беларускі парашутны батальён „Дальвіц“. 1944—1945 гг.» (Мінск, 2012)
Сяргей Ёрш, Сяргей Чыгрын. Гісторыя перыядычнага друку Слонімшчыны (1916—2016). (Мінск, 2016)
Адзін з укладальнікаў кнігі: Язэп Вількоўшчык. Прыкрыты сэрца боль: з літаратурнай спадчыны (Мінск, 2015)
Укладальнік кнігі: Нікіфар Жальба. Слёзы на зямлі (БМ, 2023)

Брашуры[правіць | правіць зыходнік]

«Слонімшчына антысавецкая» (Слонім, 1999)
«Беларуская партызанка» (Мінск, 1999), «Маладзёжны незалежніцкі рух на Слонімшчыне (гістарычны нарыс)» (пад псеўданімам «Міхась Гутар», Слонім, 2000)
«Усевалад Родзька. Правадыр беларускіх нацыяналістаў» (Мінск, 2001)
«Беларускі нацыяналізм. Даведнік» (пад псеўданімам «Пятро Казак», Мінск, 2001)
«Генэрал вызвольнага фронту» (пад псеўданімам «Ян Каваль», Мінск, 2002)
Сяргей Ёрш, Сяргей Лескець. «Была вайна… З гісторыі антысавецкага ўзброенага супраціву» (Мінск, 2003)

Артыкулы ў энцыклапедыях[правіць | правіць зыходнік]

Вітушка Міхась // ЭГБ, т. 2, с. 309.
Вітушка Міхась Апанасавіч // Беларуская энцыклапедыя, т. 4, с. 205—206.
Пражскае Аб’яднанне Беларускіх Студэнцкіх Арганізацый // ЭГБ, т. 5, с. 560.
«Новы шлях» // ЭГБ, т. 5, с. 334.

Зноскі

↑ Юры Туронак. Да генэзы БНП, або як ствараліся міфы // Беларускі Гістарычны Агляд. Том 6. — Сшыткі 1—2 (10—11). — Снежань 1999. — С. 273—279.
↑ Якуб Наваградцаў. Антысавецкія рухі ў Беларусі 1944—56 г. // Беларускі Гістарычны Агляд. Том 6. — Сшыткі 1—2 (10—11). — Снежань 1999. — С. 354—358.
↑ «Газета Слонімская» № 95 ад 1 красавіка 1999 [1](недаступная спасылка)

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

[1] Юры Туронак. Да генэзы БНП, або як ствараліся міфы // Беларускі Гістарычны Агляд. Том 6. — Сшыткі 1—2 (10—11). — Снежань 1999. — С. 273—279.

[2] Якуб Наваградцаў. Антысавецкія рухі ў Беларусі 1944—56 г. // Беларускі Гістарычны Агляд. Том 6. — Сшыткі 1—2 (10—11). — Снежань 1999. — С. 354—358.

[3] «Газета Слонімская» № 95 ад 1 красавіка 1999 [1](недаступная спасылка)

[1]

[2]

[3]