Сяргей Астравец

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Сяргей Астравец
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння 11 красавіка 1959(1959-04-11) (64 гады)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Альма-матар
Месца працы
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці эсэіст, пісьменнік, журналіст
Мова твораў беларуская
Грамадская дзейнасць
Член у

Сяргей Астравец, сапр. Сяргей Аляксандравіч Астраўцоў (нар. 1959, Мінск) — беларускі пісьменнік, эсэіст.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Бацька — ваенны, маці — выкладчыца гісторыі і геаграфіі. З бацькамі жыў у ГДР у прыгарадах Берліна, школу скончыў у Літве. Служыў два гады ў Савецкай арміі. У 1979—1984 гадах вучыўся ў БДУ, атрымаў дыплом журналіста. Член Беларускай асацыяцыі журналістаў, Саюзу беларускіх пісьменнікаў, Беларускага ПЭН-цэнтру.

У 1984 годзе прыехаў у Гродна, дзе і жыве да сённяшняга часу.

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Восем гадоў працаваў у рэдакцыі абласной газеты. У 1992-93 гадах рэдагаваў новы тыднёвік «Пагоня», затым быў рэгіянальным карэспандэнтам газет «Свабода», «Навіны», «Наша Свабода». З 1993 года супрацоўнічае з Радыё Свабода.

З ліпеня 2007 года С. Астравец рэгулярна вёў літаратурны дзённік на сваім блогу «Праз гарадзенскія акуляры», які размяшчаўся на інтэрнэт-сайце газеты «Наша Ніва»: www.nashaniva.by. За тры гады надрукаваў там паўтары сотні эсэ, тэмы: каралеўскі горад Гродна, літаратурная праца, беларускія пытанні. Каля 130 з іх увайшлі ў новую кнігу, падрыхтаваную да выдання. У 2012 годзе ў электронным выглядзе выйшлі дзве кнігі С. Астраўца. «Райскія яблычкі. Апавяданні з берагоў Нёмана і Гараднічанкі», сярод твораў «Мармур не смяецца», «Фабрыка сфінксаў», «Флот каўчэгаў». Аўтар разважае над лёсам каралёў Стэфана Баторыя і Станіслава Аўгуста Панятоўскага, якія жылі ў Гродне, закранае тэму зыходу з Крыму арміі генерала Урангеля і цывільных на 127 караблях. Вострай размове пра літаратурную творчасць прысвечаны тэксты «Біфштэкс з крывёй. Апавяданне пра кнігабудаўніцтва» і «Джоні Холідэй. Апавяданне пра пішучыя машынкі». Другая кніга — «Жалезная заслона з арнаментам. Стэнаграфічная сага». Абедзве з’явіліся ў Беларускай інтэрнэт-бібліятэцы Kamunikat.org. З 2009 года мае блог на сайце Радыё Свабода www.svaboda.org, з 2011-га — пад назвай «Дзённік пісьменніка». Выдадзеная ў Беластоку кніга «Цэнзарскія нажніцы» (545 старонак, 62 апавяданні і аповесці) адзначана прэміяй «Гліняны Вялес». У 2010 г. С. Астравец атрымаў месячную стыпендыю для творчай працы ў Балтыйскім цэнтры пісьменнікаў і перакладчыкаў у Швецыі ў Вісбю на востраве Готланд.

Бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]

  • «Янычары» (1993),
  • «Цэнзарскія нажніцы» (2000),
  • «Лісты да хома саветыкуса» (2003),
  • «Кактэйль Молатава» (2006),
  • «Каты Ёзафа Ратцынгера» (2009).
  • «Райскія яблычкі» (2012).
  • «Жалезная заслона з арнаментам» (2012).

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Каты Ёзафа Ратцынгера: апавяданні, эсэ, зацемкі, рэпартажы з Горадні / Сяргей Астравец. — Вільня, 2009.