Уладзіслаў Ігаравіч Ахроменка

Уладзіслаў Ігаравіч Ахроменка
Уладзіслаў Ігаравіч Ахроменка
Асабістыя звесткі
Псеўданімы	Францішак Хлус
Дата нараджэння	29 студзеня 1965 ці 1965
Месца нараджэння	Гомель, Гомельская вобласць, БССР, СССР;
Дата смерці	9 лістапада 2018 ці 2018
Месца смерці	Беласток, Падляскае ваяводства, Польшча;
Пахаванне	Заходнія могілкі (Мінск);
Грамадзянства	БССР; Беларусь;
Альма-матар	Сярэдняя спецыяльная музычная школа пры Беларускай дзяржаўнай кансерваторыі імя А. В. Луначарскага (1981); Гомельскае музычнае вучылішча імя Н. Ф. Сакалоўскага (1984); Беларуская дзяржаўная кансерваторыя імя А. В. Луначарскага (1989);
Месца працы	Бярозка; Культура; Ніва;
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменнік, празаік, драматург, сцэнарыст, кінасцэнарыст, музычны педагог, рэдактар
Гады творчасці	1988 — 2018
Мова твораў	беларуская
	Цытаты ў Вікіцытатніку

Уладзісла́ў І́гаравіч Ахро́менка (29 студзеня 1965, Гомель — 9 лістапада 2018; Псеўданімы: Францішак Хлус) — беларускі пісьменнік, празаік, драматург і кінасцэнарыст.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў сям’і інжынера завода РТА і выкладчыцы музычнага вучылішча. Вучыўся ў Гомельскай сярэдняй школе № 26 (1972—1978), сярэдняй спецыяльнай музычнай школе пры Беларускай дзяржаўнай кансерваторыі, клас фартэпіяна (1978—1981), Гомельскім музычным вучылішчы імя Сакалоўскага (1981—1984), Беларускай дзяржаўнай кансерваторыі (1984—1989, клас І. А. Цвятаевай). З 1980-х гадоў быў адным з актывістаў беларускага руху Гомеля і Мінска, прымаў удзел у многіх акцыях, дэманстрацыях і культурных мерапрыемствах.

Працаваў выкладчыкам музычнай школы ў Лоеве, карэспандэнтам часопіса «Крыніца», рэдактарам аддзела часопіса «Бярозка», адказным сакратаром і рэдактарам аддзела газеты «Культура», рэдактарам беларускай газеты ў Польшчы «Ніва» (Беласток). З 1993 года працаваў па дамовах з кнігавыдавецтвамі і кінакампаніямі.

Жыў у Мінску, апошнія гады — у Чарнігаве.

Увесну 2014 года далучыўся да Грамадскага Аб’яднання «Падольская Казачкая Сеч» (укр.: ГО «Подільська Козацька Січ»), а з часам да Грамадскага Фармавання «Падольская Сеч» (укр.: Громадське Формування «Подільська січ»), быў адным з першых добраахвотнікаў, валанцёраў і карэспандэнтаў на фронце падчас Вайны на ўсходзе Украіны. За сваю дзейнасць і ўдзел у падзеях 2014 года быў узнагароджаны медалем «ЗА ГОДНАСЬЦЬ І ПАТРЫЯТЫЗМ» (укр.: "ЗА ГІДНІСТЬ ТА ПАТРІОТИЗМ").^[2]^[3]^[4]^[5]

У ноч на аўторак 30 кастрычніка 2018 года ў польскім Беластоку ва Уладзіслава Ахроменкі здарыўся інфаркт, пасля якога ён упаў у кому^[6]. Памёр 9 лістапада 2018 года^[7]. Развітанне адбылося 17 лістапада ў Чырвоным касцёле Мінска. Пахаваны на Заходніх могілках^[8].

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Працаваў у вострасюжэтных, камерцыйна запатрабаваных жанрах — дэтэктыў, трылер, альтэрнатыўная гісторыя. Разам з Максімам Клімковічам быў адным з пачынальнікаў у Беларусі жанру кінарамана.

Дэбютаваў апавяданнем (1988) у часопісе «Бярозка». Аўтар кніг прозы «Здані і пачвары Беларусі» (1994, у сааўтарстве з М. Клімковічам; пад псеўданімамі Францішак Хлус і Марцін Юр), «Янкі, альбо Астатні наезд на Літве» (кінараман, 2007, сааўт. з М. Клімковічам), «Праўдзівая гісторыя Кацапа, Хахла і Бульбаша» (2009, сааўт. з М. Клімковічам), «Тэорыя змовы» (2011), «Музы і свінні» (2014), п’есы «Русалка Камсамольскага возера» (2010, сааўт. з М. Клімковічам). Пад псеўданімамі выдаў каля дзвюх соцень камерцыйных раманаў на рускай мове, некаторыя з іх экранізаваны.

Апавяданні, навелы, эсэ Уладзіслава Ахроменкі друкаваліся ў калектыўных зборніках, альманахах і часопісах. Творы перакладзены на ўкраінскую, чэшскую, рускую і польскую мовы.

Сям’я[правіць | правіць зыходнік]

Быў жанаты, меў траіх дзяцей, у тым ліку дачку Лізавету, і сына Канстанціна.

Прызнанне[правіць | правіць зыходнік]

Лаўрэат нацыянальнага конкурсу маладых выканаўцаў (Мінск, 1977, 1-я прэмія)
Шорт-ліст прэміі «Гліняны Вялес» (2013) за кнігу «Музы і свінні»
Лонг-ліст Прэміі Ежы Гедройца за 2013 год

Зноскі

↑ ^а ^б Czech National Authority Database Праверана 22 верасня 2021.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q13550863"></a>
↑ Еўрарадыё. У народнае апалчэнне Украіны запісалася каля 70 беларусаў
↑ ПОДІЛЬСЬКА СІЧ. ВІЧНАЯ ПАМ’ЯТЬ… ВІДІЙШОВ У ВІЧНІСТЬ НАШ ПОБРАТИМ ВЛАДИСЛАВ АХРОМЕНКО Архівавана 21 лютага 2021.
↑ «Па просьбе пабрацімаў з ГФ „Подільска Січ“, а таксама жонкі, дачкі і Кумаўёў, надзеў на Дзень Канстытуцыі Украіны ўзнагароду Украіны. За ўдзел у падзеях 2014 г.»
↑ СТАТУТ медалі «ЗА ГІДНІСТЬ ТА ПАТРІОТИЗМ»
↑ У пісьменніка Уладзіслава Ахроменкі падчас замежнай паездкі здарыўся інфаркт, ён у коме
↑ На 54-м годзе жыцця памёр пісьменнік Уладзіслаў Ахроменка
↑ У Менску развітаюцца з Уладзіславам Ахроменкам / (нявызн.)(недаступная спасылка). racyja.com (15 лістапада 2018). Архівавана з першакрыніцы 25 жніўня 2019. Праверана 15-11-2018.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Уладзіслаў Ахроменка. На ўліку КДБ Архівавана 22 лютага 2020. // racyja.com
Творы Уладзіслава Ахроменкі на сайце kamunikat.org
Афіцыйны блог ahromenka — Уладзіслаў Ігаравіч Ахроменка у Жывым Журнале
Навелы У. Ахроменкі Архівавана 27 красавіка 2014. на makpaper.com

[_4dbc1db70ef7e9d6-1] а ^б Czech National Authority Database Праверана 22 верасня 2021.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q13550863"></a>

[2] Еўрарадыё. У народнае апалчэнне Украіны запісалася каля 70 беларусаў

[3] ПОДІЛЬСЬКА СІЧ. ВІЧНАЯ ПАМ’ЯТЬ… ВІДІЙШОВ У ВІЧНІСТЬ НАШ ПОБРАТИМ ВЛАДИСЛАВ АХРОМЕНКО Архівавана 21 лютага 2021.

[4] «Па просьбе пабрацімаў з ГФ „Подільска Січ“, а таксама жонкі, дачкі і Кумаўёў, надзеў на Дзень Канстытуцыі Украіны ўзнагароду Украіны. За ўдзел у падзеях 2014 г.»

[5] СТАТУТ медалі «ЗА ГІДНІСТЬ ТА ПАТРІОТИЗМ»

[6] У пісьменніка Уладзіслава Ахроменкі падчас замежнай паездкі здарыўся інфаркт, ён у коме

[nn2-7] На 54-м годзе жыцця памёр пісьменнік Уладзіслаў Ахроменка

[8] У Менску развітаюцца з Уладзіславам Ахроменкам / (нявызн.)(недаступная спасылка). racyja.com (15 лістапада 2018). Архівавана з першакрыніцы 25 жніўня 2019. Праверана 15-11-2018.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]