Фрыдэрык Сапега
| Фрыдэрык Сапега | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| польск.: Fryderyk Sapieha | |||||||
.jpg) Фрыдэрык Сапега. Партрэт з Кодзенскай галерэі, 1709 | |||||||
 Герб «Ліс» | |||||||
|
| |||||||
|
|||||||
| Папярэднік | Мікалай Абрамовіч | ||||||
| Пераемнік | Рыгор Друцкі-Горскі | ||||||
|
|
|||||||
| Нараджэнне | не пазней за 1599 | ||||||
| Смерць | не раней за 11 сакавіка 1650 і не пазней за 4 мая 1650 | ||||||
| Месца пахавання | |||||||
| Род | Сапегі | ||||||
| Бацька | Мікалай Міхайлавіч Сапега[1] | ||||||
| Маці | Багдана з Масальскіх[d][1] | ||||||
| Жонка | Крысціна з Пацеяў[d][1] і Ганна з Пацаў[d][2][1][…] | ||||||
| Дзеці | няма | ||||||
| Адукацыя |
|
||||||
| Дзейнасць | ваенны | ||||||
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |||||||
Фрыдэрык Сапега (да 1585 — да красавіка 1650) — вялікалітоўскі дзяржаўны і ваенны дзеяч. Дваранін гаспадарскі (зг. 1611), падкаморы віцебскі (1620—1637), староста гарадзенскі (1637—1650), ваявода мсціслаўскі (1647—1650); староста астрынскі (1611—1650).
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
З чарэйска-ружанскай лініі Сапегаў, малодшы сын вялікага кухмістра літоўскага Мікалая Сапегі і Багданы з Масальскіх. Улюбёнец маці.[3]
Вучыўся ў Віленскай акадэміі, з 1599 года ў Інгальштаце.
Напярэдадні смерці бацька пераказаў Фрыдэрыку Астрынскае староства, на што ён 7 лістапада 1611 года як гаспадарскі дваранін атрымаў каралеўскае пацвярджэнне.[3]
У 1614 годзе атрымаў прывілей на Тупічаны Ваўкавыскага павета, па смерці Станіслава Лапатэцкага. У 1620 годзе атрымаў пацвярджэнне на ўрад падкаморага віцебскага[3]. У 1636 годзе атрымаў ад Казіміра Льва Сапегі староства гарадзенскае (пацверджана ў 1637 годзе).
Браў удзел у вайне са Швецыяй у 1626—1629 гадах, выправе на Смаленск у 1633—1634 гадах.
Выбіраўся паслом на соймы 1624, 1632, 1646, 1648 гадоў (у апошніх двух, відаць, не удзельнічаў праз пагаршэнне здароўя).
У 1647 годзе атрымаў урад ваяводы мсціслаўскага.
Пахаваны ў манастыры базылянаў у Чарлёне.
Сям’я[правіць | правіць зыходнік]
У першым шлюбе (да 1623) з Крысцінай, дачкой земскага суддзі берасцейскага Фёдара Пацея і падкаморыны мельніцкай Ганны Іжыковіч[3]. У другім шлюбе (1644) з Ганнай з Пацаў. Нашчадкаў не пакінуў.
Зноскі
- ↑ а б в г д Гісторыя Сапегаў : жыццяпісы, маёнткі, фундацыі — Мн.: Віктар Хурсік, 2017. — С. 61. — 586 с. — ISBN 978-985-7025-75-6
- ↑ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego : spisy. T. 9, Województwo mścisławskie XVI-XVIII wiek / пад рэд. А. Рахуба — Warszawa: 2019. — С. 194. — ISBN 978-83-65880-76-5
- ↑ а б в г Семянчук 2014, с. 390.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Семянчук Г. М. Чарлёна — двор Сапегаў над Нёманам у XVI—XVII стст. // Магнацкі двор і сацыяльнае ўзаемадзеянне (XV—XVIII стст.) : зборнік навуковых прац / Установа "Музей «Замкавы комплекс „Мір“»"; пад рэд. А. М. Янушкевіча. — Мн.: Медысонт, 2014. — С. 372—394.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- Генеалогія магнацкіх радоў Рэчы Паспалітай Архівавана 5 сакавіка 2016.
Генеалогія і некрапалістыка | |
|---|---|
| Нарматыўны кантроль |