Фрыз са Мшаты

Фрыз са Мшаты — арнаментальны рэльефны фрыз сярэдзіны VIII ст., які ўпрыгожваў палац Мшата ў пустыні Іарданіі. Руіны Мшаты былі выяўлены ў 30 км на поўдзень ад сталіцы Іарданіі Амана ў 1840 г. Некаторыя фрагменты Мшаты дагэтуль захоўваюцца на тэрыторыі аэрапорта Амана.

Палац Мшата меркавалася выкарыстоўваць у якасці зімовай рэзідэнцыі Амеядаў. Будаўніцтва палаца меркавана пачалося падчас кіравання халіфа Аль-Валіда II у 743—744 гг. Яго ўзвядзенне было спынена пасля забойства халіфа, а праз некаторы час недабудаваны палац быў разбураны землетрасеннем. Назву «Мшата» палацу далі бедуіны, арыгінальная назва не захавалася.

З асцярог, што найкаштоўныя руіны пойдуць на будаўніцтва Хіджаса, асманскі султан Абдул-Хамід II падарыў фрыз кайзеру Вільгельму II. Большая частка фрыза са Мшаты прыбыла ў Берлін у 1903 г. і была накіравана на захаванне ў тады яшчэ які будаваўся Музей кайзера Фрыдрыха (цяпер Музей Бадэ). У 1932 г. фрыз быў сабраны ў Пергамскім музеі. Падчас Другой сусветнай вайны фрызу са Мшаты былі нанесены сур'ёзныя пашкоджанні. Цяпер разам з «Пакоем з Алепа» фрыз са Мшаты з'яўляецца самым вядомым экспанатам Музея ісламскага мастацтва Пергамскага музея. Фрыз даўжынёй 33 м і вышынёй 5 м з дзвюма надбрамнымі вежамі ўяўляе сабой выдатны прыклад ранняга ісламскага мастацтва.