Хуста Хасэ дэ Уркіса

Хуста Хасэ дэ Уркіса
ісп.: Justo José de Urquiza
Governor of Buenos Aires Province[d] 26 ліпеня 1852 — 3 верасня 1852
Папярэднік	Вісентэ Лопес і Планес
прэзідэнт Аргенціны 5 сакавіка 1854 — 4 сакавіка 1860
Пераемнік	Сант'яга Дэркі
Нараджэнне	18 кастрычніка 1801(1801-10-18) правінцыя Энтрэ-Рыас, Аргенціна
Смерць	11 красавіка 1870(1870-04-11) (68 гадоў) Сан-Хасэ, Аргенціна
Бацька	José Narcisco de Urquiza[d]
Маці	Maria Cándida Garcia[d]
Жонка	Далорэс Коста[d]
Дзеці	Ana de Urquiza[d]
Партыя	Партыя федэралістаў[d]
Адукацыя	Нацыянальны каледж Буэнас-Айрэса[d]
Дзейнасць	палітык, ваенны
Званне	генерал
Бітвы	Argentine Civil Wars[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Хуста Хасэ дэ Уркіса-і-Гарсія (ісп.: Justo José de Urquiza y García, 18 кастрычніка 1801 — 11 красавіка 1870) — аргенцінскі генерал і палітык, прэзідэнт Аргенцінскай канфедэрацыі з 1854 да 1860 год.

Біяграфія

Займаў пасаду губернатара правінцыі Энтрэ-Рыас падчас кіравання Хуана Мануэля дэ Росаса, які быў губернатарам Буэнас-Айрэса з паўнамоцтвамі, дэлегаванымі яму іншымі правінцыямі. Росас неаднаразова прасіў адстаўкі ў іншых губернатараў, але гэта было толькі палітычнай хітрасцю, ён разумеў, што гэта прашэнне будзе адхілена. Тым не менш у 1851 Уркіса, занепакоены палітычным і эканамічным ціскам з боку Буэнас-Айрэса, адклікаў паўнамоцтвы Росаса адносна правінцыі Энтрэ-Рыас. Пасля гэтага Уркіса аднавіў гандлёвыя адносіны абыходзячы порт Буэнас-Айрэса. Потым ён звярнуўся да Росаса з прапановай распрацаваць канстытуцыю, ідэю якой апошні неаднаразова адпрэчваў, гэтак жа ён паступіў і ў гэты раз. Пры падтрымцы бразільскіх і уругвайскіх лібералаў Уркіса стварыў «Вялікую армію», з дапамогай якой вымусіў Мануэля Арыбэ зняць аблогу з Мантэвідэа ў кастрычніку 1851.

У траўні 1852 Уркіса стаў часовым кіраўніком Аргенцінскай канфедэрацыі. У 1853 годзе Канстытуцыйная асамблея прыняла канстытуцыю, якая базавалася ў асноўным на ідэях Хуана Баўтыста Альбердзі. У адпаведнасці з новай канстытуцыяй Уркіса ўступіў на пасаду прэзідэнта ў сакавіку 1854 года.

За перыяд яго праўлення былі стабілізаваць міжнародныя адносіны, прапанавана сістэма агульнай адукацыі, пачата будаўніцтва чыгункі. Аднак яго праца па нацыянальнай кансалідацыі сустрэла супраціў з боку некаторых правінцый, у прыватнасці, Буэнас-Айрэса, якая выйшла са складу канфедэрацыі. Адкрытае супрацьстаянне ўспыхнула ў 1859 годзе. Уркіса разграміў сілы правінцыі пад камандаваннем Барталамэ Мітрэ ў кастрычніку 1859 у бітве пад Сепедай, пасля чаго Буэнас-Айрэс пагадзіўся вярнуцца ў склад канфедэрацыі.