Царква Святога Мікалая (Берлін)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Славутасць
Царква Святога Мікалая
ням.: Nikolaikirche
52°31′01″ пн. ш. 13°24′27″ у. д.HGЯO
Краіна  Германія
Месцазнаходжанне
Канфесія лютэранства
Епархія Пруская унія
Архітэктурны стыль Цагляная готыка
Дата заснавання XIII стагоддзе
Дата скасавання 1944
Вышыня 84,4 м
Матэрыял цэгла
Сайт stadtmuseum.de/nikolaiki…
Map
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Царква Святога Мікалая (ням.: Nikolaikirche) — найстаражытнейшая царква Берліна. Размешчана ў гістарычным квартале Святога Мікалая (Нікалаіфіртэль). У наш час царква з’яўляецца філіялам Брандэнбургскага музея ў складзе Фонду гарадскога музея Берліна, дзе таксама рэгулярна праводзяцца канцэрты.

Від на царкву Святога Мікалая з тэлевежы

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Інтэр’ер

Нікалаікірхэ, пабудаваная ў 1220—1230 гадах, уяўляла сабой трохнефную крыжападобную базіліку з прыроднага каменя і прысвечана Мікалаю Цудатворцу.

У XIII стагоддзі царква была перабудавана ў гатычную зальную царкву. У 1461 годзе гільдыя берлінскіх пекараў, якая адносілася ў Сярэднявеччы да ліку чатырох заможных саслоўяў, замовіла для царквы алтар і абавязалася выплачваць гадавую рэнту царкоўнаму служцы.

Царква ў 1827 годзе

Асіметрычнае аблічча з адной вежай царква Святога Мікалая захоўвала аж да канца XIX ст. Падчас капітальнай рэканструкцыі царквы ў 1876—1878 гг. пад кіраўніцтвам Германа Бланкенштайна царква абзавялася неагатычным фасадам з дзвюма вежамі.

У 1938 годзе царква перайшла ва ўласнасць дзяржавы, і з гэтага часу ў ёй больш не праходзілі службы. Вернікі царквы перайшлі ў суседнюю Марыенкірхэ. У Марыенкірхэ таксама знаходзяцца шматлікія каштоўныя творы мастацтва з царквы Св. Мікалая.

Руіны царквы ў 1951 годзе

Падчас Другой сусветнай вайны ад царквы Св. Мікалая засталіся толькі сцены. Аднаўленне царквы з дзвюма вежамі па старых малюнках і планах пачалося ў 1981 годзе. У наш час царква служыць музеем і канцэртнай залай. Цудоўная акустыка царквы Св. Мікалая высока ацэньваецца знаўцамі. Падчас рэканструкцыі ў 1981 года ў вежы былі ўсталяваны куранты з 41 званом. Пастаянная выстаўка ў царкве распавядае пра гісторыю збудавання і асоб, звязаных з ёй.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Ernst Badstübner: Berlin Nikolaikirche. E. A. Seemann, Leipzig 1991. ISBN 3-363-00485-0.
  • Ernst Badstübner: Nikolaikirche — Nikolaiviertel — Berlin. Schnell & Steiner, Regensburg 1999. ISBN 3-7954-6173-8 (formal falsche ISBN).
  • Matthias Barth: Romanik und Gotik in Brandenburg und Berlin — Architektur und Baudekor des Mittelalters. Bergstadtverlag, Würzburg 2009

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]