Чынш

Чынш (польск.: czynsz ад ням.: Zins — «працэнт») — від павіннасці за карыстанне абшарніцкай зямлёй, даніна грашыма — падатак (даніна, аброк).

• У Рэчы Паспалітай ад XIV ст. з чынша буйныя землеўладальнікі раздавалі ў даўніну зямлі, і з цягам часу выпрацавалася чыншавае валоданне або права вечнай і спадчыннай арэнды — чыншавае права.
• У Расійскай імперыі ў 1886 г. увялі асаблівы парадак (павятовыя па «чыншавым справах прысутнасці») ўстанаўлення «вечначыншавага» правы па двух асноўных прыкметах: бестэрміновай і нашчадкавае валодання; нязменнасць аброку, разам з тым, сельскім (па-за гарадоў і мястэчкаў) «вечным чыншавікам» прадастаўлена набыць ва ўласнасць прызнаныя за імі чыншавыя зямлі пасродкам абавязковага, пры садзейнічанні ўрада, выкуп якіх ляжыць на іхняй павіннасці.

Гл. таксама

• Асада
• Чыншавік
• Бенефіцыі;
• Феод;
• Лен;
• Ландграф;
• Маркграф

Літаратура

• «Акты издаваемые Виленскою Археографическою Комиссиею для разбора Древних Актов», г. Вильна, 1914 г., том 38, с. 504.
• «Свод Законов Российской империи», том IX, Особ. прид., XXV, по продолж. 1890;
• Гантовер, «О происхождении и сущности вечночиншевого владения» (1884); Рембовский, «История и значение чиншевого владения в запад. крае» (1886); Безобразов, «Сборник узаконения о поземельн. устройстве сельских вечных чиншевиков в губ. Зап. и Белорусск.» (1892). Боровиковский, «Отчёт судьи» (1908).