Эжэн Гільвік

Эжэн Гільвік
Эжэн Гільвік
	Eugène Guillevic
Асабістыя звесткі
Імя пры нараджэнні	фр.: Eugène Alphonse Marie Guillevic
Псеўданімы	G
Дата нараджэння	5 жніўня 1907[…]
Месца нараджэння	Карнак[d], дэпартамент Марбіян, рэгіён Брэтань, зона абароны Захад[d], Метраполія Францыі, Францыя;
Дата смерці	19 сакавіка 1997[…] (89 гадоў)
Месца смерці	V акруга Парыжа, Парыж, рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя;
Грамадзянства	Францыя;
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	паэт, перакладчык
Мова твораў	французская
Дэбют	1939
Грамадская дзейнасць
Партыя	Французская камуністычная партыя (1980);
Прэміі	прэмія Брэтані[d] (1975) Залаты вянок[d] (1976)
Узнагароды	Ганкураўская прэмія за паэзію[d] (1984) Вялікая нацыянальная паэтычная прэмія[d]
Подпіс
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Эжэн Гільвік (фр.: Eugène Guillevic; 5 жніўня 1907, Карнак, Марбіян, Брэтань — 19 сакавіка 1997, Парыж) — французскі паэт.

Друкаваўся з 1939 года, дэбютаваў вершамі ў памяць загінулых рэспубліканцаў Іспаніі. Член Французскай кампартыі (з 1942, адышоў ад партыйнай дзейнасці ў 1980 годзе). Удзельнічаў у руху Супраціву і падпольны друк часоў вайны. У 1945—1947 гг. працаваў у апараце міністраў-камуністаў у часовым ўрадзе Францыі. У 1951 годзе выходзяць зборнікі «Прага жыцця», «Смак свету». Перакладаў з рускай і ўкраінскай (вершы Тараса Шаўчэнкі выходзілі ў яго перакладзе асобным выданнем). Лаўрэат буйных літаратурных прэмій: Вялікі Залаты арол (1973), прэміі Французскай Акадэміі (1976) і інш. Прэзідэнт Акадэміі Малармэ.

На беларускую мову творчасць Гільвіка перакладаў Язэп Семяжон^[7].

Творы[правіць | правіць зыходнік]

«З зямлі і вады» (1942)
«Заломы» (1947),
«Выканаўчы ліст» (1947)
«Дасягаць» (1949)
«Смак свету» (1951)
«Зямля для шчасця» (1952)
«Карнак» (1961)
«Сфера» (1963)
«Разам» (1966)
«Засечкі» (1971)
«Пратока. Паэмы.» (1979)
«Іншыя» (1980).
«Пракладка трасы» (1987).

Зноскі

↑ ^а ^б ^в Fichier des personnes décédées Праверана 4 чэрвеня 2023.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q80900474"></a>
↑ Czech National Authority Database Праверана 30 жніўня 2020.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q13550863"></a>
↑ ^а ^б Eugène Guillevic // Brockhaus Enzyklopädie
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q237227"></a>
↑ ^а ^б Eugène Guillevic // Babelio — 2007.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q2877812"></a>
↑ Гильвик Эжен // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135"></a>
↑ ^а ^б https://maitron.fr/spip.php?article88874
↑ Галасы з-за небакраю: анталогія паэзіі свету ў беларускіх перакладах ХХ ст. Склад. М. Скобла. — Мн.: Лімарыус 2008. — 896 с.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Daix P., Guillevic, P., 1954;
Lacôte R., Guillevic, «Les Lettres françaises», 1961, 9-15 févr., № 862.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Гільвік, паэт, у вершах якога шапталіся вятры Брэтані Архівавана 21 кастрычніка 2013.

[_2350a3e4ea1a17c2-1] а ^б ^в Fichier des personnes décédées Праверана 4 чэрвеня 2023.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q80900474"></a>

[_6e68afb5110809b1-2] Czech National Authority Database Праверана 30 жніўня 2020.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q13550863"></a>

[_4a5b667bf690db0a-3] а ^б Eugène Guillevic // Brockhaus Enzyklopädie
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q237227"></a>

[_e6673c5435d7e855-4] а ^б Eugène Guillevic // Babelio — 2007.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q2877812"></a>

[_5b4c94f040b8884b-5] Гильвик Эжен // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135"></a>

[_482031363453ae98-6] а ^б https://maitron.fr/spip.php?article88874

[7] Галасы з-за небакраю: анталогія паэзіі свету ў беларускіх перакладах ХХ ст. Склад. М. Скобла. — Мн.: Лімарыус 2008. — 896 с.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

Лаўрэаты прэміі «Залаты вянок»
1966—1975	Роберт Раждзественскі (1966) • Булат Акуджава (1967) • Ласла Надзь (1968) • Мак Дзіздар (1969) • Міадраг Паўлавіч (1970) • Уістан Хью Одзен (1971) • Пабла Неруда (1972) • Эўджэніа Мантале (1973) • Фазыл Хюсню Дагларджа (1974) • Леапольд Седар Сенгор (1975)
1976—1985	Эжэн Гільвік (1976) • Артур Лундквіст (1977) • Рафаэль Альберці (1978) • Міраслаў Крлежа (1979) • Ганс Магнус Энцэнсбергер (1980) • Блажэ Конескі (1981) • Нікіта Стэнеску (1982) • Агея (1983) • Андрэй Вазнясенскі (1984) • Яніс Рыцас (1985)
1986—1995	Ален Гінзберг (1986) • Тадэвуш Ружэвіч (1987) • Дзесанка Максімовіч (1988) • Томас Шапкот (1989) • Хуста Хорхе Падрон (1990) • Іосіф Бродскі (1991) • Ферэнц Юхас (1992) • Генадзій Айгі (1993) • Тэд Х'юз (1994) • Егуда Аміхай (1995)
1996—2005	Макота Аока (1996) • Адоніс (1997) • Лу Хуан (1998) • Іў Банфуа (1999) • Эдаарда Сангвінецці (2000) • Шэймас Хіні (2001) • Слаўка Міхаліч (2002) • Тумас Транстромер (2003) • Васка Граса Моўра (2004) • Уільям Стэнлі Мёрвін (2005)
2006—2015	Нэнсі Марэхон (2006) • Махмуд Дарвіш (2007) • Фатас Арапі (2008) • Томаж Шаламун (2009) • Любамір Леўчаў (2010) • Матэя Матэўскі (2011)