Эксітон

Эксітон (лац.: excito — «узбуджаю») — вадародападобная квазічасціца, якая ўяўляе сабой электроннае ўзбуджэнне ў дыэлектрыку або паўправадніку, мігрыруе па крышталю і не звязаная з пераносам электрычнага зарада і масы.

Хоць эксітон складаецца з электрона і дзіркі, яго варта лічыць самастойнай элементарнай (не зводзіцца) часціцай у выпадках, калі энергія ўзаемадзеяння электрона і дзіркі мае той жа парадак, што і энергія іх руху, а энергія ўзаемадзеяння паміж двума эксітонамі малая ў параўнанні з энергіяй кожнага з іх. Эксітон можна лічыць элементарнай квазічасціцай у тых з'явах, у якіх ён выступае як цэлае ўтварэнне, якое не падвяргаецца ўздзеянню, здольным яго разбурыць.

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 18. Кн. 1: Дадатак: Шчытнікі — Яя / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2004. — Т. 18. Кн. 1. — С. 72. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0295-4 (т. 18. Кн. 1).
• Болсун А. И. Краткий словарь физических терминов (руск.) / Сост. А. И. Болсун. — Мн.: Вышэйшая школа, 1979. — С. 390. — 416 с. — 30 000 экз. (руск.)