Яраслаў Генрыхавіч Звяруга

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Яраслаў Генрыхавіч Звяруга
Дата нараджэння 4 верасня 1928(1928-09-04)
Месца нараджэння
Дата смерці 4 жніўня 2011(2011-08-04) (82 гады)
Месца смерці
Грамадзянства
Род дзейнасці археолаг
Альма-матар

Яраслаў Генрыхавіч Звяруга (4 верасня 1928, Мядзел — 4 жніўня 2011, Мінск) — беларускі археолаг.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў Пастаўскае педвучылішча, пасля гістарычны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта (1953).

Працаваў настаўнікам, дырэктарам Сваткаўскай школы, загадчыкам Мядзельскага РАНА. Скончыўшы аспірантуру пры Інстытуце гісторыі Нацыянальнай акадэміі навук Рэспублікі Беларусь, працаваў у гэтай установе навуковым супрацоўнікам да выхаду на пенсію.

Аб’ектам даследаванняў сталі жалезны век і Сярэднявечча Беларускага Панямоння, уключна з Павіллем і тэрыторыяй Мядзельшчыны. Праводзіў раскопкі ў старажытных беларускіх гарадах — Ваўкавыску, Гародні, Слоніме, Лідзе, Здзітаве і іншых, а таксама на гарадзішчах і паселішчах Гальшаны, Гарадок, Гарані, Засвір, Мікольцы, Свір, Хведзевічы, курганныя могільнікі Вайшкуны, Засвір, Камена (Вілейскі р-н), Косаўшчына.

Вынікі археалагічных работ выйшлі ў трох манаграфіях, вялікай колькасці навуковых і навукова-папулярных артыкулаў.

Пры раскопках Ваўкавыска (1965—1971) даследаваў абарончыя збудаванні, наземныя і паўзямляначныя жытлы 11—13 ст., рэшткі храма 12 ст., даказаў існаванне горада на 250 гадоў раней за яго першае ўпамінанне ў пісьмовых крыніцах. На раскопках у Слоніме і Гродне выявіў жылыя і гаспадарчыя пабудовы гараджан. Адзін з аўтараў «Нарысаў па археалогіі Беларусі» (ч. 2, 1972).

Вялікую ўвагу ўдзяляў даследаванням археалогіі Мядзельшчыны, вывучаў гарадзішчы каля Астраўлян, Баяр, Дзянісава, Пярэгра­дзі, Слабады, Целякоў, Шыкавіч, селішчы каля Корак, Курчына, Пасынак, Скароў, Слабады, курганныя могільнікі каля Алёшкаў, Гускаў, Коркаў, Нагавак, Нявер, Палесся, Старынак, Сяржантаў, Шкленікова. Асабліва плённымі былі раскопкі каля Засвіры, дзе на селішчы і ў курганах выяўлены старажытнасці ўсходнелітоўскага насельніцтва, і на селішчы каля Мікольцаў, знаходкі з якога даюць падставу гаварыць аб пачатку славянізацыі Нарачанскага краю ўжо ў 6-м стагоддзі н.э. Вынікі даследаванняў Мядзельскага раёна апублікаваны ў адмысловай манаграфіі, шэрагу артыкулаў, а таксама ў кнізе «Памяць» Мядзельскага раёна.[1]

Навуковыя працы[правіць | правіць зыходнік]

Манаграфіі:

  1. Древний Волковыск. — Мн., 1975.
  2. Верхнее Понеманье в IX—XIII вв. — Мн., 1989.
  3. Беларускае Павілле ў жалезным веку і раннім сярэдневякоўі. — Мінск, 2005.
  4. Оружие древнего Волковыска // Белорусские древности. — Минск, 1967.
  5. Культурные взаимосвязи славян и балтов в средневековье // Славянская культура и мировой культурный процесс. — Минск, 1982.
  6. Рыбалоўныя прылады з Гарадзішча Гарані // ГАЗ. — Мінск, 2005. № 20.

Раздзелы ў калектыўных манаграфіях:

  1. Усходнеславянскія саюзы плямён // Гісторыя Беларусі ў 6 тамах. Том 1. — Мн: Экаперспектыва, 2000. С. 136—148 (у сааўтарстве з Г. В. Штыхавым, Т. У. Каробушкінай, П. Ф. Лысенкам).
  2. Землі Панямоння // Гісторыя Беларусі ў 6 тамах. Том 1. — Мн: Экаперспектыва, 2000. С. 210—215.
  3. Очерки по археологии Белоруссии. Ч. 2. — Минск, 1972.
  4. Киев и западные земли Руси в IX—XIII вв. — Минск, 1982.
  5. Белорусская археология (достижения археологов за годы Советской власти). — Минск, 1987.

Зноскі

  1. Памяці Яраслава Звяругі(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 15 жніўня 2022. Праверана 28 лютага 2021.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]