Бярозавая губка

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Piptoporus betulinus)
Бярозавая губка
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Piptoporus betulinus (Bull.) P.Karst., 1881

Сінонімы
  • Agarico-pulpa pseudoagaricon Paulet 1793
  • Agaricum conchatum Paulet 1812
  • Boletus betulinus Bull. 1788
  • Boletus suberosus Wulfen 1786, nom. illeg.
  • Fomes betulinus (Bull.) Fr. 1890
  • Placodes betulinus (Bull.) Quél. 1888
  • Polyporus betulinus (Bull.) Fr. 1815
  • Ungularia betulina (Bull.) Lázaro Ibiza 1916
  • Ungulina betulina (Bull.) Pat. 1900

Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
NCBI  40450
EOL  151225
MB  100963

Бярозавая губка, губа бярозавая (Piptoporus betulinus) — губавы базідыяльны грыб сямейства Fomitopsidaceae.

Апісанне[правіць | правіць зыходнік]

Гіменафор

Пладовыя целы аднагадовыя, мясістыя, без ножкі, памерам 10-20 × 2-6 см, спачатку амаль шарападобнай, затым падковападобнай формы, шэра-карычневага колеру, з тоўстым адагнутым уніз краем, прымацаваны бокам да субстрату. Паверхня гладкая, белаватая, пазней шэрая, жаўтаватая або бледна-бурая. Тканка белая, мяккая, потым коркавая. Мякаць з горкім густам і моцным грыбным пахам. Гіменафор трубчасты. Тубачкі даўжынёй да 8 мм, спачатку белыя, з часам жаўцеюць. Поры круглаватыя, таўстасценныя, спачатку белага, затым шэра-карычневага колеру. Споры 5-7 × 1,5-2 мкм, бясколерныя, цыліндрычныя, сагнутыя, з гладкай паверхняй. Базідыі двух-або чатырохспоравыя.

Экалогія[правіць | правіць зыходнік]

Сапратроф і паразіт (дрэваразбуральнік). Расце ў лісцевых і хвойных лясах адзіночна ці групамі на адмерлых і жывых (зрэдку) ствалах бярозы, ламаччы, сухастоі, пнях, нарыхтаванай драўніне. Выклікае жоўта-бурую гніль дэструктыўнага тыпу.

Гаспадарчае значэнне[правіць | правіць зыходнік]

Зніжае выхад дзелавой драўніны.

З грыба была вынятая поліпарэнавая кіслата — біялагічна актыўнае рэчыва з ярка выяўленым супрацьзапаленчым дзеяннем, якое не саступае па сіле картызону[1].

Грыб лічыцца неядомым з-за жорсткай мякаці.

Зноскі

  1. Шиврина А. Н., Низковская О. П. и др. Биосинтетическая деятельность высших грибов. Л., 1969

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]