Жоўтагаловы каралёк (Regulus regulus) — дробная пеўчая птушка сямейства каральковых атрада вераб’інападобных.
Гэта самы маленькі прадстаўнік арнітафауны ў Еўропе і Беларусі (гутарковая назва «еўрапейскі калібры»). Іншая адметная асаблівасць гэтай птушкі — яркая залаціста-жоўтая палоска на цемені, «карона», дзякуючы якой птушка набыла сваю навуковую і беларускую назву.
Даўжыня цела 9—11 см, маса 5—7 г. Апярэнне мяккае, пушыстае. Спіна шаравата-эялёная, брушка светла-шэрае, хвост цёмна-буры, на крылах па дзве белыя палоскі, на галаве жаўтавата-аранжавы чубок з цёмнымі падоўжанымі палоскамі па баках. Верх галавы ярка-жоўты з чорнымi палоскамi па краях. У самца сярэдзiна галавы бывае наогул аранжавая, у самкi жоўтая пляма менш яркая. Маладыя падобныя да самкi або без жоўтай плямы.
Песня пачынаецца цiха, потым хутчэй i гучней, у канцы шчабятанне «сюіціці-сюіціці-сюіціці-сітр» (чым адрознiваецца ад чырвонагаловага каралька). Позыў — высокае «сi-сi», падобнае да галасоў многіх сiнiц i чырвонагаловага каралька.
Распаўсюджаная ў зоне лясоў Еўразіі. Арэал уключае Еўропу, у Азіі разарваны (на ўсходзе праз Паўднёвую Сібір да Сахаліна і Японіі, у Цянь-Шані, поўначы Ірана і ад Гімалаяў на ўсход да цэнтральнай часткі Кітая). На Беларусі звычайны на гнездаванні аселы і качуючы ўзімку від. Нацыянальная птушка Люксембурга.
Паўночныя папуляцыі мігрыруюць, часам назіраюцца інвазіі. Паўднёвыя папуляцыі аселыя і качуючыя.
Біятоп: сасновыя бары з невялікай колькасцю елак або піхты, радзей у iншых барах, яловыя лясы. У Швейцарыi даходзiць да 2000 м над узроўнем мора. Восенню і ўзімку — розныя тыпы лясоў, парослыя кустамi мясцiны i нават зараснікі чароту.
Адрозніваецца шэраг падвідаў.
Корміцца насякомымі і іх лічынкамі.
Вельмі рухавая птушка, пастаянна пырхае з адной галіны на другую, на тонкіх галінках рухаецца жвава, у тым ліку і ўніз галавой. Як правіла, трымаецца ў верхняй частцы кроны дрэў і малапрыкметная з зямлі. Гняздуе ў хвойных і мяшаных лясах, у тым ліку глухой цёмнахваёвай тайзе, а таксама ў вялікіх садах і парках з удзелам старых яловых дрэў. Гнёзды пераважна на елках. Узімку збіваецца ў змешаныя чародкі з дробнымі сініцамі і вандруе па-за межамі гнездавых біятопаў, сустракаючыся ў лісцяных лясах і ў хмызняковых зарасніках. У гнездавы перыяд скрытная птушка, у астатні час года вельмі даверлівая і падпускае чалавека на блізкую адлегласць. Вандроўны, часткова пералётны від, сваім спосабам жыцця шмат у чым нагадвае сініц.
Яйкі (8-11, часам 6-13) авальныя, з адным вузейшым канцом, крэмава-белыя або светла-карычневыя; плямкі вельмі дробныя, светла-карычневыя, чырванаватыя або шэра-карычневыя, звычайна згушчаныя на шырэйшым канцы. Памеры: 13,5 х 10,0 мм.
,_%D0%91%D0%B8%D1%82%D1%86%D0%B5%D0%B2%D1%81%D0%BA%D0%B8%D0%B9_%D0%BB%D0%B5%D1%81.jpg)
Regulus regulus regulus
Regulus regulus azoricus
Regulus regulus inermis
Regulus regulus teneriffae
