Аляксандр Агрыкала

Аляксандр Агрыкала
Дата нараджэння	каля 1446
Месца нараджэння	Гент, Графства Фландрыя, Каралеўства Францыя
Дата смерці	15 жніўня 1506(1506-08-15)[…]
Месца смерці	Вальядалід, Каралеўства Кастылія і Леон
Краіна	Фландрыя
Музычная дзейнасць
Прафесіі	кампазітар
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Аляксандр Агры́кала (Alexander Agricola; сапраўднае прозвішча, магчыма, Акерман [Ackerman], 1445 ці 1446, Гент? — 15 жніўня 1506, Вальядалід) — фламандскі кампазітар, выбітны прадстаўнік франка-фламандскай школы.

Біяграфія

Біяграфічныя звесткі пра Агрыкалу бедныя і супярэчлівыя. Раней лічылася, што ў 1471-74 ён служыў пеўчым пры двары герцага Сфорца ў Мілане. Ідэнтычнасць Аляксандра Агрыкалы і нейкага вядомага ў Італіі гамбіста, згадванага ў дакументах як «Аляксандр Немец» (Alessandro Alemanno, Alessandro d'Alemagna), цяпер аспрэчваецца. Першы дакладны дакумент у біяграфіі Аляксандра Агриколы згадвае яго ў якасці вікарыя ў кафедральным саборы Камбрэ, у 1475-76 гадах. Пра жыццё Агриколы з 1476 па 1491 амаль нічога невядома; па агульным меркаванні ён працаваў у гэтыя гады ў Фландрыі і Францыі. У 1491-93 гадах жыў і працаваў у Мантуі, Фларэнцыі і Неапалі. У фларэнційскім кафедральным саборы, дзе Агрыкала служыў пеўчым, магчыма меў зносіны з Генрыкам Ізакам, якога таксама разглядаюць як магчымага аўтара музычнай эпітафіі для Агрыкалы (маецца на ўвазе матэт «Nil prosunt lacrimae»). У 1494 годзе зафіксавана прысутнасць Агрыкалы пры неапалітанскім двары. C 1500 служыў пеўчым ў Філіпа I Прыгожага, герцага Бургундыі і караля Кастыліі. Агрыкала суправаджаў герцага ў яго падарожжы ў Вальядалід ў 1506 годзе; там жа ён раптоўна памёр ад «пякучай ліхаманкі» (febris fervens). Месца яго пахавання невядома.

На смерць Агрыкалы невядомы аўтар (магчыма, Хуан дэ Анчыета) напісаў матэт пад загалоўкам «Эпітафія Аляксандру Агрыкале, кампазітару караля Кастыліі» (Epitaphion Alexandri Agricolae symphonistae regis Castillae). Гэты матэт быў надрукаваны ў музычнай анталогіі Георга Рау «Symphoniae jucundae» у 1538 годзе.