Герард Венгерскі

Герард Венгерскі
Герард Венгерскі
	італ.: Gerardo Sagredo
Дата нараджэння	23 красавіка 980 ці мерк. 977
Месца нараджэння	Венецыя, Венецыянская рэспубліка;
Дата смерці	24 верасня 1046
Месца смерці	Буда, Каралеўства Венгрыя;
У ліку	святы
Дзень памяці	24 верасня
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Св. Герард Венгерскі (каля 977, Венецыя — 24 верасня 1046, Буда) — (лац.: Gerardus, венг.: Gellért), Гелерт, Герхард, народжаны Джорджа Сагрэда — каталіцкі святы, бенедыкцін, біскуп, мучанік, асветнік Венгрыі.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Герард, тады яшчэ Джорджа Сагрэда, нарадзіўся ў Венецыі ў знатнай сям'і, прадстаўнік якой у 1026—1032 гадах быў дожам. На працягу пяці гадоў вучыўся ў манастырскай школе, прыняў пострыг у бенедыкцінскім кляштары Святога Георгія ў родным горадзе, пасля чаго быў накіраваны для працягу навучання ў Балонню. Скончыўшы адукацыю, ён вярнуўся ў Венецыю і ў 1012 годзе стаў прыёрам роднага кляштара.

У 1015 годзе Герард вырашыў здзейсніць паломніцтва ў Святую зямлю, аднак дабрацца да яе яму было не наканавана: карабель, на якім ён плыў, патрапіў у буру і прычаліў на востраве Святога Андрэя Першазванага. У шляху ён пазнаёміўся з абатам з Венгрыі, які пераканаў яго застацца на час у яго краіне, сустрэцца з каралём Іштванам I і працягнуць свой шлях у Іерусалім праз Канстанцінопаль. Аднак апынулася так, што Герард правёў тут усё астатняе жыццё і прысвяціў яго справе ўмацавання хрысціянства ў Венгрыі.

У 1020 годзе кароль Іштван I, пазней прылічаны да ліку святых, запрасіў Герарда быць настаўнікам для яго сына Імрэ (Эмерыка), якія пазней таксама стаў святым. У 1023 годзе Герард сыйшоў у бенедыкцінскі клаштар, дзе правёў каля сямі гадоў. У 1030 годзе кароль Іштван паставіў Герарда біскупам новых земляў на поўдні краіны, адваяваных у язычніцкіх правадыроў. У далейшым Герард рупліва працаваў над распаўсюджаннем хрысціянскай веры ў гэтых землях, а таксама і па ўсёй Венгрыі.

У 1038 годзе памёр кароль, і язычнікі, скарыстаўшыся гэтым, пачалі помсціць хрысціянам. Біскуп Герард быў схоплены і пакараны смерцю. Яго пасадзілі ў бочку ў якой былі цвікі і кінулі з гары. Цяпер гара знаходзіцца ў межах Будапешта і носіць яго імя. Кананізацыя, нароўні з Іштванам I і яго сынам Імрэ, адбылася ўжо ў 1083 годзе пры Папе Рыгоры VII. Памяць Святога Герарда ў Каталіцкай Царкве — 24 верасня. Святы Герард лічыцца адным з заступнікаў Венгрыі.

Зноскі

↑ http://www.santiebeati.it/dettaglio/90551 Праверана 8 лютага 2023.
↑ ^а ^б http://lexikon.katolikus.hu/G/Gell%C3%A9rt.html
↑ http://www.katolsk.no/biografier/historisk/gsagredo

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Католическая энциклопедия. Изд. францисканцев. М., 2002.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Герард Венгерскі
http://www.newadvent.org/cathen/ — каталіцкая энцыклапедыя (англ.)

[_aef9867bab559e53-1] ttp://www.santiebeati.it/dettaglio/90551 Праверана 8 лютага 2023.

[_a98643c3ff18a768-2] а ^б http://lexikon.katolikus.hu/G/Gell%C3%A9rt.html

[_91b52765d4424590-3] ttp://www.katolsk.no/biografier/historisk/gsagredo

[1]

[2]

[3]