Жан-Мары Гюстаў ле Клезіё

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Жан-Мары Гюстаў ле Клезіё
фр.: J. M. G. Le Clézio
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння 13 красавіка 1940(1940-04-13)[1][2][…] (83 гады)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Жонка Jémia Le Clézio[d]
Дзеці Anna Jean[d]
Альма-матар
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці пісьменнік, перакладчык, раманіст, эсэіст, дзіцячы пісьменнік, журналіст, выкладчык універсітэта
Гады творчасці з 1963
Кірунак Новы раман[d]
Жанр раман
Мова твораў французская
Грамадская дзейнасць
Член у
Прэміі
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
Лагатып Вікіцытатніка Цытаты ў Вікіцытатніку

Жан-Мары Гюстаў Леклезіё (фр.: Jean-Marie Gustave Le Clézio; нар. 13 красавіка 1940, Ніца, Францыя) — французскі празаік.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў сям’і хірурга, брытанскага падданага. Маці паходзіла з старажытнага брэтонскага роду, з XVIII ст. аселага на Маўрыкіі. Скончыў Ніцыянскі ўніверсітэт па спецыяльнасці «літаратура». Працаваў у Лондане, Брысталі, потым выкладчыкам у ЗША. Ужо вядомым пісьменнікам падпісаў кантракт на вайсковую службу. Служыў у Тайландзе, у 1967 годзе, праз яго барацьбу з дзіцячай прастытуцыяй, Леклезіё пераводзяць у Мексіку, з таго часу спецыялізуецца на Цэнтральнай Амерыцы. У 1970—1974 гадах жыве сярод індзейцаў эмберас і ўаунанас у Панаме. Абараніў доктарскую дысертацыю ў галіне гісторыі па плямёнах Цэнтральнай Мексікі. Жыве і выкладае ва ўніверсітэце Альбукерке (ЗША). Піша па-французску.

Стаў вядомым пасля выхаду кнігі «Пратакол» (1963). У 1963—1975 гадах апублікаваў болей за 30 твораў — казак, навел, раманаў і эсэ, а таксама перакладаў мексіканскай міфалогіі. Найбольш вядомы абсурдысцкімі і сюррэалістычнымі кнігамі. Творы Леклезіё падобныя да навуковай фантастыкі, даследуюць галюцынагенную «рэальнасць» у духу Ф. Дзіка і многіх аўтараў «Новай Хвалі» (гл. Абсурдысцкая навуковая фантастыка). Найболей блізкі да традыцый навуковай фантастыкі раман «Гіганты» (Les Geants, 1973), падзеі якога адбываюцца ў Гіперболісе — шалёным гандлёвым комплексе горада будучыні. Пісьменнік таксама шмат падарожнічаў і даследаваў аддаленыя і першабытныя супольнасці («Каранцін», 1995).

Пераклаў на французскую мову міфалогію амерыканскіх індзейцаў.

У 1994 годзе прызнаны найзначнейшым сучасным франкамоўным пісьменнікам. Лаўрэат Нобелеўскай прэміі[5] па літаратуры (2008) за «навізну, паэтычныя шуканні і пачуццёвасць, а таксама за пошукі гуманнасці за межамі цяперашняй цывілізацыі».

Бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]

  • «Пратакол» Le Procès-verbal, Gallimard, " Le Chemin ", Paris, 1963, 250 p. Prix Renaudot
  • Le Jour où Beaumont fit connaissance avec sa douleur, «Дзень, калі Бамон пазнаёміўся са сваім болем», Mercure de France, L'écharpe d’Iris, Paris, 1964, [n.p.]
  • «Гарачка» La Fièvre, 1964, зборнік навел, Gallimard, " Le Chemin ", Paris, 1965, 237 p.
  • «Патоп» Le Déluge, Gallimard, " Le Chemin ", Paris, 1966, 288 p.
  • L’Extase matérielle, «Матэрыяльны экстаз», essai, Gallimard, " Le Chemin ", Paris, 1967, 229 p.
  • «Тэра Амата» Terra Amata, roman, Gallimard, " Le Chemin ", Paris, 1967, 248 p.
  • «Кніга ўцёкаў» Le Livre des fuites, roman, Gallimard, " Le Chemin ", Paris, 1969, 290 p.
  • «Вайна» La Guerre, roman, Gallimard, " Le Chemin ", Paris, 1970, 295 p.
  • Lullaby, Gallimard, 1970
  • Haï, Skira, " Les Sentiers de la création ", Genève, 1971, 170 p.
  • Mydriase, illustrations de Vladimir Velickovic, Fata Morgana, Saint-Clément-la-Rivière, 1973
  • «Гіганты» Les Géants, roman, Gallimard, " Le Chemin ", Paris, 1973, 320 p.
  • «Падарожжа на іншы бок» Voyages de l’autre côté, nouvelles, Gallimard, " Le Chemin ", Paris, 1975, 308 p.
  • Les Prophéties du Chilam Balam, « Прароцтвы Чылам Балама», version et présentation de J.M.G. Le Clézio, Gallimard, " Le Chemin ", Paris, 1976, 201 p.
  • Vers les icebergs, « Да айсбергаў» Éditions Fata Morgana, " Explorations ", Montpellier, 1978, 52 p. (Contient le texte d’Iniji, par Henri Michaux)
  • Mondo et autres histoires, nouvelles, Gallimard, Paris, 1978, 278 p.
  • L’Inconnu sur la Terre, essai, Gallimard, " Le Chemin ", Paris, 1978, 325 p.
  • Voyage au pays des arbres, dessiné par Henri Galeron, Gallimard, " Enfantimages ", Paris, 1978, 27 p.
  • «Пустыня» Désert, Gallimard, " Le Chemin ", Paris, 1980, 410 p. «Пустыня» (роман)
  • Trois Villes saintes, Gallimard, Paris, 1980, 81 p.
  • La Ronde et autres faits divers, nouvelles, Gallimard, " Le Chemin ", Paris, 1982, 235 p. ISBN 2-07-021395-1.
  • Relation de Michoacan, version et présentation de J. M. G. Le Clézio, Gallimard, " Tradition ", Paris, 1984, 315 p.-[10] p. de pl. ISBN 2-07-070042-9.
  • Le Chercheur d’or, Gallimard, Paris, 1985, 332 p. ISBN 2-07-070247-2.
  • Voyage à Rodrigues, Gallimard, " Le Chemin ", Paris, 1986
  • Le Rêve mexicain ou la pensée interrompue, Gallimard, " NRF Essais ", Paris, 1988, 248 p. ISBN 2-07-071389-X.
  • Printemps et autres saisons, Gallimard, " Le Chemin ", Paris, 1989, 203 p. ISBN 2-07-071364-4.
  • Sirandanes, Seghers, 1990, 93 p. ISBN 2-232-10327-7.
  • Onitsha, Gallimard, Paris, 1991, 250 p. ISBN 2-07-072230-9.
  • Étoile errante, Gallimard, Paris, 1992, 339 p. ISBN 2-07-072650-9.
  • Pawana, Gallimard, Paris, 1992, 54 p. ISBN 2-07-072806-4.
  • «Дыега і Фрыда» Diego et Frida, Stock, " Échanges ", Paris, 1993, 237 p.-[12] p. de pl. ISBN 2-234-02617-2.
  • «Каранцін» La Quarantaine, roman, Gallimard, Paris, 1995, 464 p. ISBN 2-07-074318-7.
  • «Залатая рыбка» Poisson d’or, roman, Gallimard, 1997, 255 p.
  • Gens des nuages, «Людзі аблокаў»
  • La Fête chantée, essais, Gallimard, " Le Promeneur ", 1997, 256 p.
  • Hasard (suivi d’Angoli Mala), romans, Gallimard, Paris, 1999, 290 p. ISBN 2-07-075537-1.
  • Cœur Brûle et autres romances, Gallimard, Paris, 2000, 187 p. ISBN 2-07-075980-6.
  • Révolutions, roman, Gallimard, Paris, 2003, 554 p. ISBN 2-07-076853-8.
  • L’Africain, Mercure de France, " Traits et portraits ", Paris, 2004, 103 p. ISBN 2-7152-2470-2.
  • Ourania, roman, Gallimard, " Collection Blanche ", Paris, 2005, 297 p. ISBN 2-07-077703-0.
  • Raga : approche du continent invisible, Éditions du Seuil, " Peuples de l’eau ", Paris, 2006, 135 p. ISBN 2-02-089909-4.
  • Ballaciner, essai, Gallimard, 2007 ISBN 978-2-07-078484-4.
  • Ritournelle de la faim, «Рытурнэль голаду», roman, Gallimard, " Collection Blanche «, Paris, 2008
  • Histoire du pied et autres fantaisies, „ Гісторыя нагі і іншыя фантазіі“ nouvelles, Gallimard, Paris, 2011, 352 p. (ISBN 978-2070136346)
  • Tempête, „Навальніца“, deux novellas, Gallimard, Paris, 2014, 240 p. (ISBN 978-2-07-014535-5)
  • Alma,» Альма", roman, Gallimard, Paris, 2017, 352 p. (ISBN 978-2-07-274646-8)

Зноскі

  1. J.M.G. Le Clézio // Nationalencyklopedin — 1999. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. J. M. G. Le Clézio // Internet Speculative Fiction Database — 1995. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. Deutsche Nationalbibliothek Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 10 снежня 2014.
  4. LIBRIS — 2016. Праверана 24 жніўня 2018.
  5. Залаты медаль, дыплом Шведскай Каралеўскай акадэміі, чэк на 10 млн шведскіх крон (1,42 млн дал. ЗША).

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Раман-прытча ў французскай літаратуры другой паловы XX стагоддзя: (Ж.-М. Г. Леклезіа і М. Турнье): аўтарэферат дысертацыі на суісканне вучонай ступені кандыдата філалагічных навук / Жылевіч Вольга Фёдараўна. ― Мінск, 2008.