Карламан (кароль франкаў)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Карламан, кароль франкаў)
Карламан
фр.: Carloman
Пасмяротнае надмагілле Карламана.
Пасмяротнае надмагілле Карламана.
кароль франкаў
24 верасня 768 — 4 снежня 771
Каранацыя 28 ліпеня 754, абацтва Сен-Дэні
Папярэднік Піпін III Кароткі
Пераемнік Карл Вялікі

Нараджэнне 751(0751)
Смерць 4 снежня 771(0771-12-04)
Самусі (Францыя)
Месца пахавання Базіліка Святога Рэмігія (Рэймс)
Род Каралінгі
Бацька Піпін III Кароткі
Маці Бертрада Лаонская
Жонка Герберга Ламбардская
Дзеці сын: Піпін, Сіягрый
дачка: Эма
Дзейнасць суверэн, манарх
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Карламан (фр.: Carloman; 751 - 4 снежня 771) — кароль франкаў з 768 года, з дынастыі Каралінгаў.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Карламан быў другім сынам Піпіна Кароткага і Бертрады Лаонскай, а таксама малодшым братам Карла Вялікага.

Па падзеле, зробленым Піпінам перад смерцю ў 768 годзе, Карламан атрымаў кампактны, а фактычна разнастайны блок зямель, які ахоплівае тэрыторыю ад Суасона да Марселя і ад Тулузы да Базеля, г.зн. Эльзас, Бургундыю, Праванс, так званую Готыю, усходнюю частку Аквітаніі, Алеманію і, верагодна, паўднёвыя часткі Аўстразіі і Нейстрыі.

З самага пачатку кіравання паміж братамі ўсталяваліся благія адносіны. Падчас паходу Карла ў 769 годзе для ўціхамірвання паўстання ў Аквітаніі Карламан не аказаў яму абяцанай дапамогі, чым наклікаў на сябе абвінавачванне ў вераломстве. Пагадненне паміж братамі ў 770 годзе, якое адбылося дзякуючы іх маці Бертрадзе, дазволіла ім некаторы час дзейнічаць згодна з італьянскай палітыкай, а потым распалася - верагодна, у сувязі са справамі Італіі, дзе Карламан быў больш схільны падтрымліваць лангабардаў, а Карл - папу. Паміж братамі гатовая была ўспыхнуць вайна, калі 4 снежня 771 года Карламан памёр у сваім палацы Самусі і быў пахаваны ў базіліцы Святога Рэмігія ў горадзе Рэймсе. Каралеўства Карламана захапіў яго брат Карл, а яго жонка Герберга і сын Піпін, які нарадзіўся ў 770 годзе, знайшлі прытулак у караля лангабардаў Дэзідэрыя.

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Abel-Simson. Die Jahrbücher d. fränkischen Reiches unter Karl d. Grossen (ч. I, 2 изд.) — 1887. — P. 768—771.