Ларэнца Вала

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Ларэнца Вала
італ.: Lorenzo Valla
лац.: Laurentius Vallensis
Дата нараджэння 1407[1]
Месца нараджэння
Дата смерці 1 жніўня 1457[1]
Месца смерці
Род дзейнасці пісьменнік, філолаг, выкладчык універсітэта, філосаф, ксёндз
Навуковая сфера філасофія
Месца працы
Альма-матар
Асноўныя інтарэсы гуманізм, гісторыка-філалагічная крытыка
Вядомыя вучні Пампоній Лет[d], Giovanni Garzoni[d] і Giuniano Maio[d]
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ларэнца Вала (1407, Рым — 1 жніўня 1457, там жа) — італьянскі гуманіст.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

З 1448 года сакратар пры папскім двары. Даказаў падробленасць «Канстанцінава дару», з'яўляецца, такім чынам, адным з папярэднікаў гістарычнай крытыкі тэкстаў. У трактаце «Пра асалоду як сапраўднае дабро» (1431) абараняў філасофію і этыку Эпікура, якую супрацьпастаўляў хрысціянскаму аскетызму і этыцы стоікаў. Рэзка выступаў супраць сярэднявечнай схаластычнай логікі і дыялектыкі («Дыялектычныя абвяржэнні…», 1439, выд. 1499.). ПІмкнуўся да абнаўлення класічнай латыні («Пра вытанчанасць лацінскай мовы», 6 кн., 1471).

Зноскі

  1. а б Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]