Мабільны тэлефон

Мабільны тэлефон — мабільная камунікацыйная прылада, прызначаная пераважна для галасавых зносін.

Тэхналагічную аснову мабільнай сувязі складае радыёсувязь.

У цяперашні час сотавая сувязь — самая распаўсюджаная з усіх відаў мабільнай сувязі, таму звычайна мабільным тэлефонам завуць сотавы тэлефон, хаця мабільнымі тэлефонамі, акрамя сотавых, з’яўляюцца таксама спадарожнікавыя тэлефоны, радыётэлефоны і апараты магістральнай сувязі (руск.) (бел..

У прастамоўі — «мабільнік», «труба», «мабіла» і г.д.

Гісторыя мабільнай сувязі[правіць | правіць зыходнік]

6 сакавіка 1983 кампанія Motorola выпусціла першы ў свеце камерцыйны партатыўны сотавы тэлефон. Апарат DynaTAC 8000X, на які было выдаткавана больш за $100 млн, распрацоўваўся 15 гадоў. Тэлефон важыў 794 грамы і меў памеры 33 x 4,4 x 8,9 см. Зараду акумулятараў хапала на 8 гадзін працы ў рэжыме чакання або на адну гадзіну ў рэжыме гутаркі. У розніцу тэлефон каштаваў 3995 долараў ЗША.
У 1984 годзе карыстальнікаў мабільнай сувязі было каля 300 тысяч чалавек, у 2003 ужо больш за 1,2 млрд.

Падрабязней аб датах гл. артыкул Гісторыя сотавага тэлефона.