Фернанда Торэс

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Футбол
Фернанда Торэс
Агульная інфармацыя
Поўнае імя Фернанда Хасэ Торэс Санс
Мянушка Эль-Ніньё
Нарадзіўся 20 сакавіка 1984(1984-03-20)[1][2][…] (40 гадоў)
Грамадзянства  Іспанія
Рост 186 см
Вага 78 кг
Пазіцыя нападнік
Інфармацыя пра клуб
Клуб завяршыў кар’еру
Маладзёжныя клубы
1995—2001 Іспанія Атлетыка (Мадрыд)
Клубная кар’ера[* 1]
2001—2007 Іспанія Атлетыка (Мадрыд) 214 (82)
2007—2011 Англія Ліверпул 102 (65)
2011—2014 Англія Чэлсі 110 (20)
2014 →  Італія Мілан 10 (1)
2015—2016 Італія Мілан 0 (0)
2015—2016 →  Іспанія Атлетыка (Мадрыд) 49 (14)
2016—2018 Іспанія Атлетыка (Мадрыд) 58 (13)
2018—2019 Японія Саган Тосу 35 (5)
Нацыянальная зборная[* 2]
2000 Іспанія Іспанія (да 15) 1 (0)
2001 Іспанія Іспанія (да 16) 9 (11)
2001 Іспанія Іспанія (да 17) 4 (1)
2001 Іспанія Іспанія (да 18) 1 (1)
2002 Іспанія Іспанія (да 19) 5 (6)
2002—2003 Іспанія Іспанія (да 21) 10 (3)
2003—2014 Іспанія Іспанія 110 (38)
  1. ↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 1 верасня 2019.
  2. ↑ Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 4 ліпеня 2018
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Торэс.

Фернанда Хасэ Торэс Санс (ісп.: Fernando José Torres Sanz; нар. 20 сакавіка 1984, Фуэнлабрада, Мадрыд, Іспанія), больш вядомы як Фернанда Торэс (ісп.: Fernando Torres, па мянушцы Эль-Ніньё (El Niño, у перакладзе на беларускую мову Маляня, намёк на магутную атмасферную з’яву Эль-Ніньё) — былы іспанскі футбаліст, нападнік. Ігрок нацыянальнай зборнай Іспаніі (2003—2014), чэмпіён свету 2010 года.

Ранняя кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

Фернанда Торэс нарадзіўся 20 сакавіка 1984 года. Ён стаў цікавіцца футболам, яшчэ быўшы дзіцем, і далучыўся да сваёй першай каманды, «Parque 84», ва ўзросце пяці гадоў. Дзядуля Фернанда быў абыякавы да футбола, аднак калі гаворка заходзіла пра клуб «Атлетыка», ён станавіўся яго заўзятарам, менавіта ад яго Фернанда атрымаў у спадчыну любоў да клуба з Мадрыда.

Калі Торэсу было сем гадоў, ён пачаў гуляць за каманду суседскага кафэ «Mario’s Holanda». Нягледзячы на свой ​​малы ўзрост, ён стаў рэгулярна забіваць. Праз тры гады, ва ўзросце дзесяці гадоў, ён далучыўся да сваёй першай каманды «Раё 13». У 1994 годзе, у сваім першым сезоне за дзіцячую каманду «Раё 13» дзесяцігадовы Торэс забіў 55 мячоў, пасля чаго быў запрошаны на прагляд у «Атлетыка Мадрыд». Скаўты былі ў захапленні, а юны футбаліст зарэкамендаваў сябе з лепшага боку і далучыўся да клуба з Мадрыда ў 1995 годзе. Праз тры гады Торэс выйграў першы ў кар’еры тытул у складзе моладзевай каманды. Кіраўніцтва «Атлетыка Мадрыд» падало заяўку на ўдзел у турніры пад назвай «Nike Cup Europe», на якім было прадстаўлена нямала знакамітых еўрапейскіх каманд ва ўзроставай катэгорыі да 15 гадоў. Торэс стаў адным з лідараў каманды і дапамог «Атлетыка Мадрыд» перамагчы ў гэтым турніры, а пазней быў прызнаны лепшым іграком Еўропы ў гэтай узроставай катэгорыі.

Клубная кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

«Атлетыка Мадрыд»[правіць | правіць зыходнік]

У 1999 годзе Торэс падпісаў першы кантракт са сваім клубам. Выступленні юнага форварда ў складзе зборнай Іспаніі ва ўзроставай катэгорыі да 16 гадоў таксама прынеслі вынік. У 2001 годзе іспанцы выйгралі турнір у Алгарві і чэмпіянат Еўропы да 16 гадоў, на якім Фернанда забіў 7 мячоў у 6 матчах і быў прызнаны лепшым іграком. Дэбютны матч юнага галеадора за дарослаю каманду «Атлетыка Мадрыд» адбыўся ў канцы сезона 2000/01, а ўжо праз тыдзень ён здолеў забіць свой ​​першы гол, здарылася гэта ў гульні супраць «Альбасетэ». Літаральна праз сезон «матраснікі» вярнуліся ў Ла Лігу, тады паказчыкі Торэса былі вельмі сціплыя — 6 мячоў у 36 матчах Сегунды, але гэта акалічнасць не перашкодзіла Фернанда працягнуць паспяхова выступаць за зборныя розных узроставых катэгорый. За свой ​​першы сезон у вышэйшым дывізіёне Торэс здолеў 13 разоў паразіць вароты сапернікаў, а яго «Атлетыка Мадрыд» скончыў чэмпіянат на 12 радку. Крыху пазней Фернанда дэбютаваў за моладзевую зборную Іспаніі.

На працягу некалькіх сезонаў мадрыдскі клуб беспаспяхова вёў барацьбу за права ўдзелу ў еўракубках. Напрыклад, у сезоне 2003/04 Торэс забіў 19 мячоў у 35 матчах і ў дзевятнаццацігадовым узросце стаў наймаладзейшым капітанам у гісторыі клуба, але «Атлетыка Мадрыд» скончыў сезон на 7 радку, саступіўшы пуцёўку ў Кубак УЕФА «Севільі». Пазней «Эль-Ніньё» атрымаў запрашэнне ў дарослую зборную краіны, дэбютаваўшы ў таварыскім матчы супраць зборнай Партугаліі.

Цікавасць вядучых клубаў Еўропы да Торэса ўзрастаў, але кожны раз ён заставаўся верным «Атлетыка Мадрыд» і працягваў выступаць за зборную Іспаніі, у складзе якой паехаў на чэмпіянат Еўропы ў 2004 годзе. На чэмпіянаце свету 2006 у Германіі Торэс адзначыўся трыма галамі. Сезон 2006/07 стаў для «Эль-Ніньё» апошнім у складзе «Атлетыка Мадрыд».

«Ліверпул»[правіць | правіць зыходнік]

Фернанда Торэс гуляе за «Ліверпул»

4 ліпеня 2007 года футбаліст далучыўся да «Ліверпула», дзе адразу атрымаў знакамітую майку з нумарам «дзесяць», пад гэтым нумарам раней выступалі такія легендарныя футбалісты як Іан Раш і Робі Фаулер.

У свой першы ж сезон у «Ліверпуле» Торэс здолеў упершыню з часоў Робі Фаулера забіць больш за 20 галоў у Прэм’ер-лізе, пабіўшы рэкорд па колькасці мячоў, забітых замежнікам у дэбютным сезоне, які да таго належаў Руду ван Ністэлрою (Фернанда здолеў забіць 24 галы ў лізе) [7], а таксама паўтарыў рэкорд Роджэра Ханта, у васьмі хатніх гульнях запар паразіўшы вароты суперніка. Усяго ж на яго рахунку ў першым сезоне 33 мячы ва ўсіх турнірах. У чэрвені 2008 года Фернанда Торэс адправіўся на чэмпіянат Еўропы 2008 у Аўстрыю і Швейцарыю, дзе разам з Давідам Вілья стаў асноўным нападнікам зборнай. На першынстве Еўропы ён забіў 2 мяча, адзін з якіх быў забіты ім у фінальным матчы супраць Германіі 29 чэрвеня 2008 года ў Вене. Гэты мяч стаў пераможным для іспанцаў, што выйгралі фінал з лікам 1:0 і, адпаведна, якія сталі лепшай камандай Старога свету.

У новым сезоне англійскай Прэм’ер-лігі Торэс забіў першы мяч «Ліверпула» ў гэтым турніры. Гол быў забіты на 83 хвіліне матча супраць «Сандэрленда», які завяршыўся з мінімальнай перамогай гасцей 0:1.

У пачатку новага сезона Торэс дапамог сваёй камандзе 3-ма мячамі, але гэта не выратавала «Ліверпуль» ад 2 паражэнняў: ад «Тотэнхэм Хотспур» 1:2 і «Астан Вілы» 1:3. Ён вызначыўся ў матчах са «Сток Сіці», «Астан Вілай» і «Болтан Уондэрэрс».

29 снежня 2009 года на 93 хвіліне матча з «Астан Вілай» забіў вырашальны мяч, да таго ж, гэты мяч стаў 50-м у Прэм’ер-лізе. Матч завяршыўся мінімальнай перамогай «Ліверпула» з лікам 0:1.

У сезоне 2009/10 Торэс быў вельмі схільны да траўмаў і агульна прапусціў амаль палову матчаў чэмпіянату. Аднак, нягледзячы на гэтыя цяжкасці, іспанец забіў 18 галоў у 22-х матчах, што дазволіла яму падзяліць 6-е месца ў рэйтынгу бамбардзіраў з Джэрмейнам Дэфо з «Тотэнхэм Хотспур», які, зрэшты, правёў на 11 гульняў больш.

У сярэдзіне сезона 2010/11 у трансферы Торэса быў зацікаўлены «Чэлсі», які прапанаваў за трансфер форварда 35 млн фунтаў, аднак «мерсісайдцы» адмовіліся прадаваць іспанца. Тады Фернанда звярнуўся з пісьмовым запытам да кіраўніцтва клуба з просьбай выставіць яго на продаж, у чым яму было адмоўлена.

«Чэлсі»[правіць | правіць зыходнік]

Торэс у абарончай масцы ў паядынку Лігі Еўропы супраць «Рубіна»

31 студзеня 2011 года кіраўніцтва «Ліверпула» прыняла прапановы лонданскага «Чэлсі» аб куплі Фернанда. У той жа дзень Торэс падпісаў кантракт са сваім новым клубам тэрмінам на пяць з паловай гадоў з заробкам у 175 тысяч фунтаў у тыдзень. Сума трансферу — 50 млн фунтаў — стала самай вялікай, заплочанай клубам англійскай Прэм’ер-лігі за футбаліста. Некалькі заўзятараў «Ліверпула» у адказ на пераход спалілі футболку Торэса каля клубнага офіса. У сваім інтэрв’ю, дадзеным пасля пераходу, Торэс заявіў, што не скажа ніводнага дрэннага слова ў адрас фанаў «чырвоных», і сказаў, што канчатковае рашэнне пра трансфер прыняў не за пару дзён да закрыцця акна, а прыкметна раней, калі «Чэлсі» толькі звярнуліся з прапановай. 6 лютага 2011 года дэбютаваў за «Чэлсі» у хатнім матчы супраць «Ліверпула». Больш за 14 матчаў (903 хвіліны) не мог адзначыцца за новы клуб, і ў падтрымку гульца выказваліся Карла Анчалоці, Петэр Чэх [18] і Пітэр Адэмвінге. 23 красавіка ў матчы супраць «Вест Хэм Юнайтэд» на 83-й хвіліне забіў свой першы гол за новы клуб, а ўжо ў дадатковы час зрабіў галавую перадачу на Фларана Малуда. Тым не менш, у сезоне 2011/12 Фернанда забіваў вельмі рэдка, адзін з безгалавой перыядаў доўжыўся амаль пяць месяцаў, псіхалагічны стан футбаліста заставалася цяжкім, а кіраўніцтвам зборнай Іспаніі разглядалася пытанне аб мэтазгоднасці заяўкі Торэса на чэмпіянат Еўропы 2012 года.

24 красавіка 2012 года, у адказным матчы супраць «Барселоны» на 91-й хвіліне забіў гол, які з упэўненасцю даў зразумець, што «Чэлсі» выходзіць у фінал Лігі чэмпіёнаў УЕФА.

29 красавіка 2012 года, у матчы Прэм’ер-лігі супраць «Куінз Парк Рэйнджэрс» забіў 3 мяча, тым самым аформіўшы свой першы хет-трык у складзе «Чэлсі».

У сезоне 2012/2013 Торэс стаў лепшым бамбардзірам «Чэлсі» ў Лізе Еўропы, забіўшы 6 галоў. Пры гэтым адзін гол Фернанда забіў у фінале турніру ў вароты «Бенфікі», у выніку «Чэлсі» выйграў з лікам 2:1 і заваяваў трафей.

«Мілан» і вяртанне ў «Атлетыка»[правіць | правіць зыходнік]

31 жніўня 2014 года Торэс быў аддадзены ў двухгадовую арэнду ў італьянскі «Мілан».

23 верасня 2014 года, у матчы супраць «Эмпалі» забіў свой першы гол за «Мілан». Гульня скончылася з лікам 2:2[3].

27 снежня 2014 года Торэс стаў іграком «расанеры» на сталай аснове[4], каб перайсці ў мадрыдскі «Атлетыка» у абмен на Алесіа Чэрчы[5]. 4 ліпеня 2016 года падпісаў новы кантракт з «Атлетыка»[6]. Пакінуў мадрыдскі клуб па заканчэнні сезну 2017/18.

«Саган Тосу»[правіць | правіць зыходнік]

У ліпені 2018 годзе Фернанда Торэс абвясціў аб сваім пераходзе ў японскі клуб «Саган Тосу»[7]. У чэрвені 2019 года абвясціў аб завяршэнні кар’еры ў хуткім часе[8]. 23 жніўня 2019 года згуляў свой апошні матч — супраць «Вісэл Кобэ», дзе сустэрўся са сваімі былымі таварышамі па зборнай Іспаніі Андрэсам Іньестам і Давідам Вільяй.

Выступы за зборную[правіць | правіць зыходнік]

Торэс забіў пераможны гол у фінале чэмпіянату Еўропы 2008 на 33-й хвіліне. Зрабіў за зборную Іспаніі два хет-трыка. Адзін з іх быў аформлены на Кубку канфедэрацый у вароты зборнай Новай Зеландыі.

Поўны траўмаў сезон 2009/10 адбіўся і на выступе Торэса на чэмпіянаце свету ў ПАР. Торэс не змог прадэманстраваць сваёй лепшай гульні і за ўвесь турнір так і не забіў ніводнага гола, а ў апошніх двух матчах спаборніцтва, паўфінале і фінале, які адбыўся 11 ліпеня 2010 года, ён нават апынаўся па-за стартавым складам. У фінальным паядынку супраць зборнай Нідэрландаў Фернанда выйшаў толькі ў другім дадатковым тайме на замену Давіду Вілья. На апошняй хвіліне футбаліст атрымаў траўму пахвіны і амаль хвіліну ляжаў на газоне, хоць гульня тым часам працягвалася.

14 чэрвеня 2012 года на чэмпіянаце Еўропы 2012 Торэс зрабіў дубль і дапамог Іспаніі выйграць у Ірландыі з лікам 4:0, таксама галы забівалі ў тым матчы Давід Сільва і Сеск Фабрэгас.

1 ліпеня 2012 года ў фінальным матчы чэмпіянату Еўропы 2012 паміж зборнымі Іспаніі і Італіі выйшаў на замену ў 2-м тайме і забіў гол на 84-й хвіліне, а таксама аддаў галавую перадачу, тым самым стаўшы лепшым бамбардзірам з 3 забітымі мячамі, пры гэтым Торэс атрымаў «Залатую бутсу» турніру. Пры гэтым Торэс стаў першым футбалістам, які забіваў у двух фінальных матчах чэмпіянату Еўропы (2008 і 2012).

7 верасня 2012 Торэс сыграў соты матч за зборную Іспаніі, стаўшы шостым футбалістам, які дасягнуў такой вышыні.

Прыватнае жыццё[правіць | правіць зыходнік]

Торэс жанаты з Алальяй Дамінгес. 8 ліпеня 2009 у пары нарадзілася дачка — Нора, 6 снежня 2010 нарадзіўся сын — Леа.

Зноскі

  1. ↑ Fernando Torres // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ FERNANDO TORRES jose sanz // Argentine Soccer Database
  3. ↑ Фернандо Торрес забил первый гол за «Милан» Архівавана 30 кастрычніка 2014.
  4. ↑ «Милан» оформил трансфер Торреса из «Челси» на постоянной основе
  5. ↑ «Атлетико» объявил о переходе Торреса
  6. ↑ «Атлетико» на один сезон продлил контракт с Фернандо Торресом
  7. ↑ Фернандо Торрес объявил о переходе в японский «Саган Тосу»
  8. ↑ Фернандо Торрес объявил о завершении карьеры

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Фернанда_Торэс&oldid=4463483"