Фрыдрых Бергіус

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Фрыдрых Бергіус
ням.: Friedrich Bergius
Дата нараджэння 11 кастрычніка 1884(1884-10-11)[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 30 сакавіка 1949(1949-03-30)[1] (64 гады)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Род дзейнасці хімік, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера хімія
Месца працы
Навуковая ступень доктарская ступень[d][4]
Альма-матар
Навуковы кіраўнік Richard Abegg[d]
Партыя
Член у
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Фрыдрых Бергіус (ням.: Friedrich Bergius; 11 кастрычніка 1884, пад Брэслау — 31 сакавіка 1949, Буэнас-Айрэс) — нямецкі хімік-тэхнолаг.

Працы[правіць | правіць зыходнік]

У 1913 годзе распрацаваў спосаб атрымання маторнага вадкага паліва шляхам насычэння вадародам сумесі, якая складаецца са здробненага вугалю і смолападобных адходаў вытворчасці коксу і генератарнага газу пад ціскам вышэй за 20 Мн/м² (200 кгс/см³) і пры тэмпературы каля 500 °C. Патэнт быў набыты ў Бергіуса канцэрнам «І. Г. Фарбэніндустры» і ўжываўся з выкарыстаннем каталізатараў. Гэтым спосабам нацысцкая Германія падчас 2-й сусветнай вайны атрымлівала значную колькасць бензіну. Вывучаў магчымасць атрымання кармавога цукру гідролізам драўніны.

Зноскі

  1. а б Friedrich Bergius // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. Friedrich Bergius // Brockhaus Enzyklopädie / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag
  3. Deutsche Nationalbibliothek Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 30 снежня 2014.
  4. Deutsche Nationalbibliothek Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 2 красавіка 2015.