Эдзён Лехнер
Эдзён Лехнер | |
---|---|
Дата нараджэння | 27 жніўня 1845[1][2] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 10 чэрвеня 1914[1] (68 гадоў) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Дзеці | Янаш Эдзён Лехнер[d] |
Альма-матар | |
Узнагароды |
прэмія «Спадчына Венгрыі»[d] (2001) |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Э́дён Ле́хнер (венг.: венг.: Lechner Ödön; 27 жніўня 1854, Пешт — 10 чэрвеня 1914, Будапешт) — венгерскі архітэктар.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Вучыўся ў Політэхнічным інстытуце ў Будапешце, Акадэміі мастацтваў у Берліне, у навучальных установах Францыі і Англіі. З 1868 года працаваў у Будапешце і іншых гарадах Аўстра-Венгрыі — Браціславе, Зрэняніне, Кечкемеце.
Ранняя творчасць — у духу эклектыкі, пазней стаў найвыдатным прадстаўніком венгерскага мадэрну. Лехнер імкнуўся выказаць мовай архітэктуры венгерскі нацыянальны характар. Адным з першых ужыў у Венгрыі бетон і сталь.
Працы[правіць | правіць зыходнік]
- Музей прыкладнога мастацтва ў Будапешце (1893—1896)
- Інстытут геалогіі ў Будапешце (1898—1899)
- Будынак паштамта-ашчадкасы ў Будапешце (1899—1902)
- Каталіцкая гімназія на Грэслінгавай вуліцы у Браціславе (1906—1908)
- Касцёл Святой Елізаветы ў Браціславе (1907—1913)
Зноскі
- ↑ а б Ödön Lechner // Brockhaus Enzyklopädie
- ↑ а б http://arch-pavouk.cz/index.php/architekti/1182-lechner-d-n Праверана 7 мая 2023.
- ↑ PIM authority Праверана 7 верасня 2023.
- ↑ Лехнер Эдён // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Эдзён Лехнер
- Эдзён Лехнер у Вялікай савецкай энцыклапедыі