Беларускі музей у Вільні
| Беларускі музей у Вільні | |
|---|---|
| Muzeum Białoruskie w Wilnie | |
| Заснаваны | 1921 |
| Дата закрыцця | 1945 |
| Месцазнаходжанне | Вастрабрамская №9, Вільня, Другая Рэч Паспалітая |
| Дырэктар | Антон Луцкевіч |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Беларускі музей у Вільні, Віленскі беларускі музей імя Івана Луцкевіча (па-польску: Muzeum Białoruskie w Wilnie) — адна з галоўных навуковых і асветніцкіх устаноў у гісторыі Беларусі. Існавала ў 1921—1945 гадах, знаходзілася ў Вільні на вуліцы Вастрабрамская, 9 ў будынку былога базыльянскага кляштара разам з Беларускім навуковым таварыствам і Беларускай гімназіяй.
Музей заснаваны ў 1921 годзе і названы ў гонар памерлага ў 1919 годзе беларускага дзеяча Івана Луцкевіча.
Экспанаты паходзілі галоўным чынам з калекцыі Івана Луцкевіча, які ў завяшчанні перадаў яе музею.
Музей налічваў каля 14 тысяч рукапісаў і старадрукаў. У экспазіцыі меліся, у прыватнасці: частка пражскай Бібліі 1517 года Францішка Скарыны, Статут ВКЛ 1588 года, Навагрудскае Евангелле 14 стагоддзя, Аль-Кітаб, друкаваныя па-беларуску кнігі (Вільня, Еўе, Супрасль, Нясвіж, Слуцк), іншыя рэдкія кнігі.
Музей быў ліквідаваны ў канцы 1944 года. Тое, што захавалася пасля вайны, было падзелена супольнай камісіяй паміж Літоўскай ССР і БССР. Ад беларускага боку ў камісіі былі асобы, не звязаныя з Беларуссю. Яны адбіралі толькі тыя экспанаты, якія былі на беларускай мове. Усё звязанае з ВКЛ было адкінута, таму найбольш значныя экспанаты засталіся Літве ці патрапілі ў Маскву.
На чале музея да 1939 года стаяў Антон Луцкевіч — брат Івана. Яго супрацоўнікамі былі Мар'ян Пецюкевіч, Янка Шутовіч і Владас Дрэма.
Гл. таксама
Спасылкі
|
Беларускі музей у Вільні на Вікісховішчы |
|---|