Ібрагім аль-Джафары

Ібрагім аль-Джафары
араб. إبراهيم الجعفري‎‎
36-ы прэм’ер-міністр Ірака[d] 3 мая 2005 — 20 мая 2006
Папярэднік	Аяд Алаўі
Пераемнік	Нуры аль-Малікі
President of the Governing Council of Iraq[d] 1 жніўня 2003 — 31 жніўня 2003
Папярэднік	Махамед Бахр аль-Улум
Пераемнік	Ахмед Чалабі
прэм’ер-міністр Ірака[d] 1 жніўня 2003 — 31 жніўня 2003
міністр замежных спраў Ірака[d] 8 верасня 2014 — 25 кастрычніка 2018
Нараджэнне	25 сакавіка 1947(1947-03-25) (77 гадоў) Hindiya[d], Al-Hindiya District[d], Karbala Governorate[d], Ірак
Веравызнанне	шыіты
Партыя	National Iraqi Alliance[d]
Адукацыя	Універсітэт Масула[d]
Дзейнасць	палітык, дыпламат
Сайт	al-jaffaary.net
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ібрагім Аль-Джафары (араб. براهيم الاشيقر الجعفري‎‎; нар. 25 сакавіка 1947, Кербела, Ірак) — іракскі палітычны і дзяржаўны дзеяч, прэм’ер-міністр краіны з красавіка 2005 па май 2006. Міністр замежных спраў з верасня 2014 па кастрычнік 2018. Адзін з лідараў партыі «Дава».

Біяграфія

Нарадзіўся ў 1947 годзе ў горадзе Кербела і вучыўся ў Масульскім універсітэце на лекара (атрымаў дыплом бакалаўра ў 1974 годзе).

У 1968 стаў членам, а з 1974 — актывістам партыі «Дава», якая знаходзілася ў апазіцыі рэжыму Садама Хусейна. У 1980 эміграваў у Іран. Супрацоўнічаў з апазіцыйным іракскім саветам ісламскай рэвалюцыі. У 1989 перабраўся ў Лондан у якасці афіцыйнага прадстаўніка партыі «Дава» ў Вялікабрытаніі, дзе прыняў удзел у стварэнні шырокага фронту іракскай апазіцыі.

Выступаў супраць інтэрвенцыі ў Ірак.

Неўзабаве пасля ўварвання амерыканскіх войскаў у Ірак (2003) вярнуўся на радзіму. У ліпені ён увайшоў у Часовы кіраўнічы савет Ірака і стаў яго першым старшынёй, а таксама — на 1 месяц — першым пасля Садама Хусэйна выконваючым абавязкі прэзідэнта краіны.

Пад яго кіраўніцтвам Ісламская партыя «Дава» ўвайшла ў кааліцыю шыіцкіх партый і рухаў «Аб’яднаны Іракскі Альянс» (АІА) з 22 партый і рухаў, а сам аль-Джафары заняў месца намесніка лідара альянсу.

Быў адным з двух віцэ-прэзідэнтаў краіны пры часовым урадзе з 2004 па 2005 год. Адмовіўся заняць пасаду прэм’ер-міністра з-за вострых рознагалоссяў з прадстаўнікамі курдаў па пытанні аб аўтаноміі Курдыстана і прыналежнасці Кіркука.

7 красавіка 2005 года, пасля сур’ёзнага поспеху шыітаў на парламенцкіх выбарах (48,2 % галасоў і 140 з 275 месцаў у парламенце), прэзідэнт Джалал Талабані прызначыў яго прэм’ер-міністрам. 28 красавіка ён быў зацверджаны на гэтай пасадзе іракскім парламентам.

Знаходзячыся на сваёй пасадзе, не здолеў наладзіць нармальнае жыццё ў краіне, пакласці канец гвалту і наладзіць адносіны з сунітамі, курдамі і свецкімі палітыкамі, настойваючы на ўвядзенні судаводства на аснове шарыяту.

Пасля прыняцця новай Канстытуцыі краіны 15 снежня 2005 года прайшлі новыя парламенцкія выбары. АІА атрымаў 128 месцаў і быў вымушаны фармаваць кааліцыю з іншымі партыямі, якая пасля паўгадавых перамоваў узгадніла на пасаду прэм’ера Нуры аль-Малікі.

У маі 2008 года пакінуў партыю «Дава», заснаваўшы і ўзначаліўшы новую партыю «Рух нацыянальных рэформаў». Уже

На выбарах 7 сакавіка 2010 года ўзначалены ім «Іракскі Нацыянальны альянс» (ІНА), які стаў пераемнікам АІА, атрымаў 70 месцаў, заняўшы трэцяе месца. ІНА ўвайшоў у кіроўны альянс разам з «Кааліцыяй у падтрымку дзяржавы закона».

Пасля выбараў у красавіку 2014 года (партыя «Рух нацыянальных рэформаў» атрымала ўсяго 6 месцаў) новы прэм’ер-міністр краіны Х. Аль-Абадзі, прызначыў яго на пасаду міністра замежных спраў.