Іван Емяльянавіч Каленікаў

Іван Емяльянавіч Каленікаў
Іван Емяльянавіч Каленікаў
Дата нараджэння	19 лістапада 1912
Месца нараджэння	Гомель, Гомельскі павет, Магілёўская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	14 жніўня 1969 (56 гадоў)
Месца смерці	Рыга, Латвійская ССР, СССР;
Грамадзянства	СССР;
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	бранятанкавыя войскі
Гады службы	1933—1957
Званне	Палкоўнік
Часць	55-я гвардзейская танкавая брыгада
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і званні	;
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Іван Емяльянавіч Каленікаў (1912—1969) — палкоўнік Савецкай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1944).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Іван Каленікаў нарадзіўся 12 лістапада 1912 года ў Гомелі. Пасля заканчэння дзесяці класаў працаваў кацельшчыкам на заводзе. У 1933 годзе Каленікаў быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. У 1937 годзе ён скончыў Саратаўскае танкавае вучылішча. З першага дня Вялікай Айчыннай вайны — на фронце. Прымаў удзел у баях на Заходнім, Паўднёва-Заходнім, Варонежскім, 1-м Украінскім франтах, у верасні 1942 года быў цяжка паранены. Да лістапада 1943 года гвардыі маёр Іван Каленікаў быў намеснікам камандзіра 55-й гвардзейскай танкавай брыгады 7-га гвардзейскага танкавага корпуса (руск.) (бел. 3-й гвардзейскай танкавай арміі (руск.) (бел.. Вызначыўся падчас вызвалення Кіева^[1].

У перыяд з 4 па 7 лістапада Каленікаў кіраваў перадавым атрадам брыгады, які перарэзаў шашу Кіеў—Жытомір, з-за чаго нямецкія войскі страцілі шлях для адступлення. У тых баях атрад знішчыў каля 300 салдат і афіцэраў і ўзяў у палон яшчэ каля 500. Потым, калі брыгада дзейнічала ў нямецкім тыле, Каленікаў умела кіраваў яе падраздзяленнямі^[1].

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 10 студзеня 1944 года за «ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецкімі захопнікамі і паказаныя пры гэтым адвагу і геройства» гвардыі маёр Іван Каленікаў быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медаля «Залатая Зорка»^[1]^[2].

У 1944 годзе Каленікаў скончыў курсы ўдасканальвання каманднага саставу пры Ваеннай акадэміі бранятанкавых войскаў (руск.) (бел., пасля чаго працягнуў удзел у баях. Паля заканчэння вайны ён працягнуў службу ў Савецкай Арміі. У 1957 годзе ў званні палкоўніка быў звольнены ў запас. Жыў у Рызе, працаваў дыспетчарам на адным з заводаў. Памёр 14 жніўня 1969 года^[1].

Быў таксама ўзнагароджаны трыма ордэнамі Чырвонага Сцяга, ордэнамі Айчыннай вайны 1-й ступені, Чырвонай Зоркі, Ваенным крыжам Чэхаславакіі (руск.) (бел. і шэрагам медалёў^[1].

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д Іван Емяльянавіч Каленікаў на сайце «Героі краіны»
↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза генералам, офицерскому, сержантскому и рядовому составу Красной Армии» от 10 января 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 19 января (№ 3 (263)). — С. 1.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — 911 с. — 100 000 экз. — ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382.
Навечно в сердце народном. 3-е изд., доп. и испр. Минск, 1984.

[wh-1] а ^б ^в ^г ^д Іван Емяльянавіч Каленікаў на сайце «Героі краіны»

[2] Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза генералам, офицерскому, сержантскому и рядовому составу Красной Армии» от 10 января 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 19 января (№ 3 (263)). — С. 1.

[1]

[2]