Іван Макаравіч Ільюшын

Іван Макаравіч Ільюшын
Іван Макаравіч Ільюшын
	1951 — 1961
Кіраўнік урада	Аляксей Кляшчоў; Кірыл Мазураў; Мікалай Аўхімовіч; Ціхан Кісялёў
Папярэднік	Платон Саевіч
Пераемнік	?
	25 сакавіка 1946 — 1947
Кіраўнік урада	Панцеляймон Панамарэнка
	1944 — 25 сакавіка 1946
Кіраўнік урада	Панцеляймон Панамарэнка
Нараджэнне	1 ліпеня 1903; Прокшанічы, Магілёўскі павет, Магілёўская губерня, Расійская імперыя;
Смерць	5 кастрычніка 1997 (94 гады); Мінск, Беларусь;
Партыя	УКП(б);
Адукацыя	БДУ (1930);
Навуковая ступень	кандыдат філасофскіх навук
Навуковае званне	член-карэспандэнт АН БССР;
Дзейнасць	навуковец, дзяржаўны дзеяч
Месца працы	БДУ; Інстытут філасофіі НАН Беларусі; Беларускі дзяржаўны інстытут фізічнай культуры; Цэнтральны камітэт КПБ; Савет міністраў БССР; Міністэрства народнай адукацыі БССР; Мінскі радыётэхнічны інстытут; Ташкенцкі дзяржаўны эканамічны ўніверсітэт[d];
Узнагароды

Іва́н Мака́равіч Ілью́шын (18 чэрвеня (1 ліпеня) 1903, в. Прокшанічы Магілёўскага павета (цяпер Магілёўскі раён) — 5 кастрычніка 1997, Мінск) — беларускі філосаф і савецкі дзяржаўны дзеяч, міністр асветы БССР (1951—1961). Член-карэспандэнт АН БССР (1950).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. Пасля рэвалюцыі вучыўся ў школе 1 ступені, скончыў педагагічны тэхнікум, а пасля службы ў Чырвонай Арміі атрымаў вышэйшую адукацыю ў Беларускім дзяржаўным універсітэце ім. У. І. Леніна.

У 1932—1937 гадах — старшы навуковы супрацоўнік, вучоны сакратар Інстытута філасофіі (з 1935 — Інстытут філасофіі, савецкага будаўніцтва і права) АН БССР, адначасова выкладаў у ВНУ Мінска.

У 1937—1941 гадах — загадчык кафедры Беларускага інстытута фізічнай культуры і загадчык кафедры БДУ.

У 1941—1943 гадах — дацэнт, загадчык кафедры Ташкенцкага фінансава-эканамічнага інстытута, адначасова загадчык аддзела бухарскага абкама КП Узбекістана.

У 1943—1944 гадах — намеснік загадчыка аддзела ЦК КПБ, у 1944—1946 — галоўны рэдактар часопіса «Бальшавік Беларусі».

У 1944—1947 гадах — намеснік Старшыні Савета Міністраў БССР.

У 1947—1951 гадах — дырэктар адроджанага Інстытута філасофіі і права АН БССР, галоўны вучоны сакратар Прэзідыума АН БССР, у 1950 абраны членам-карэспандэнтам АН БССР.

У 1951—1961 гадах займаў пасаду міністра асветы БССР.

У 1962—1975 гадах — загадчык кафедры Мінскага радыётэхнічнага інстытута.

Член ЦК КПБ (1952—1961). Дэпутат Вярхоўнага Савета БССР (1947—1963). Доўгі час з’яўляўся старшынёй Беларускага аддзялення Савецкага таварыства дружбы з ГДР.

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

І. М. Ільюшын узнагароджаны ордэнам Леніна, ордэнамі Айчыннай вайны І ступені, Працоўнага Чырвонага Сцяга, «Знак Пашаны», медалямі СССР, ганаровымі граматамі і граматамі Вярхоўнага Савета БССР. Урад ГДР узнагародзіў яго медалём «За заслугі перад ГДР».

Творы[правіць | правіць зыходнік]

Аўтар каля 50 навуковых прац, у тым ліку 2 манаграфій.

Аб пралетарскім інтэрнацыяналізме ў нацыянальна-каланіяльным пытанні. Мн., 1935 (сум. з С. Я. Вольфсоном).
Аб некаторых пытаннях гісторыі грамадскай думкі Беларусі // Бальшавік Беларусі, 1948, № 6.
Народное образование в Белорусской ССР. Народное образование в Белорусской ССР. — Минск : Учпедгиз БССР, 1961. — 438 с. (сум. з С. А. Умрейко).

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Ильюшин Иван Макарович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 257. — 737 с.
Ілью́шын Іван Макаравіч // Беларусь: энцыклапедычны даведнік / Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. М. В. Драко, А. М. Хількевіч. — Мн.: БелЭн, 1995. — С. 346. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.
Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7. — С. 204. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0130-3 (т. 7).

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Іван Макаравіч Ільюшын у базе даных «История белорусской науки в лицах» Цэнтральнай навуковай бібліятэкі імя Якуба Коласа НАН Беларусі (руск.)