Іван Мацвеевіч Старавойтаў

Іван Мацвеевіч Старавойтаў
Іван Мацвеевіч Старавойтаў
Дата нараджэння	4 чэрвеня 1903
Месца нараджэння	Горкі, Чэрыкаўскі павет, Магілёўская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	24 мая 2002 (98 гадоў)
Месца смерці	Мінск, Беларусь;
Месца пахавання	Усходнія могілкі;
Грамадзянства	Расійская імперыя; СССР; Беларусь;
Род дзейнасці	навуковец
Навуковая сфера	акушэрства і гінекалогія
Месца працы	Кыргызская дзяржаўная медыцынская акадэмія імя І. К. Ахунбаева; БДМУ;
Навуковая ступень	доктар медыцынскіх навук (1958)
Навуковае званне	прафесар (1960);
Альма-матар	медыцынскі факультэт БДУ (1929);
Навуковы кіраўнік	Максім Львовіч Выдрын
Узнагароды	;

Іван Мацвеевіч Стараво́йтаў^[1] (4 чэрвеня 1903 — 24 мая 2002) — вучоны ў галіне акушэрства і гінекалогіі, доктар медыцынскіх навук (1958), прафесар (1960), Заслужаны дзеяч навукі БССР (1966).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў вёсцы Горкі Чэрыкаўскага павета Магілёўскай губерні (зараз у Чэрыкаўскім раёне Магілёўскай вобласці Беларусі). У 1924 годзе скончыў школу 2-й ступені ў Чэрыкаве. Быў накіраваны на вучобу ў Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт, медыцынскі факультэт якога скончыў у 1929 годзе і быў залічаны ўрачом-ардынатарам акушэрска-гінекалагічнай клінікі Мінскага медыцынскага інстытута. Потым працаваў ўрачом у сельскай бальніцы ў Лоеўскім раёне, галоўным урачом Лоеўскай раённай бальніцы. З 1937 года І. М. Старавойтаў на пасадзе асістэнта кафедры акушэрства і гінекалогіі Мінскага медыцынскага інстытута і адначасова намеснік галоўнага ўрача 1-й клінічнай бальніцы Мінска. Быў прызваны на службу ў Чырвоную Армію і ўдзельнічаў у савецка-фінскай вайне. Пасля дэмабілізацыі вярнуўся на працу ў Мінскі медыцынскі інстытут. З пачаткам Вялікай Айчыннай вайны І. М. Старавойтаў зноў на фронце. Быў цяжка паранены і пасля лячэння працаваў асістэнтам кафедры акушэрства і гінекалогіі Кіргізскага медыцынскага інстытута. У сакавіку 1943 года па асабістай просьбе быў накіраваны на 2-і Украінскі фронт, працаваў хірургам, начальнікам эвакашпіталя. Дэмабілізаваўся ў жніўні 1945 года у званні маёр медыцынскай службы і вярнуўся ў Мінск, у Мінскі медыцынскі інстытут на кафедру акушэрства і гінекалогіі. У 1947 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю. У 1950—1958 гадах — дацэнт кафедры, у 1958—1976 гадах — загадчык кафедры. Адначасова ў 1958—1960 гадах на пасадзе намесніка дырэктар інстытута па навуковай рабоце. У 1958 годзе абараніў доктарскую дысертацыю. У 1976—1984 гадах — прафесар-кансультант кафедры акушэрства і гінекалогіі.

Памёр 24 мая 2002 года. Пахаваны на Усходніх могілках Мінска^[2].

Навуковая і грамадская дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Навуковая дзейнасць І. М. Старавайтава звязана з пытаннямі прафілактыкі пупочнага сепсісу ў нованароджаных, родаў пры папярочным размяшчэнні плода, прафілактыцы і лячэнні пасляродавых хвароб, арганізацыі акушэрска-гінекалагічнай дапамогі і інш.

Аўтар больш за 100 навуковых прац, у тым ліку 3 манаграфій, 2 вучэбных дапаможнікаў, артыкулаў у Беларускай Савецкай Энцыклапедыі^[3]. Пад яго кіраўніцтвам 3 доктарскія і больш за 30 кандыдацкіх дысертацый^[3].

Арганізатар і ўдзельнік II з’езда акушэраў-гінеколагаў БССР у 1973 годзе^[3]. У 1958—1976 гадах займаў пасаду старшыні Навуковага таварыства акушэраў-гінеколагаў БССР. Таксама быў старшынёй Вучонага медыцынскага савета Міністэрства аховы здароўя БССР, членам прэзідыума Вучонага савета Міністэрства аховы здароўя БССР, старшынёй рэспубліканскіх і членам усесаюзных праблемных камісій па пытаннях акушэрства і гінекалогіі^[3]. Уваходзіў у склад рэдакцыйных калегій часопісаў «Акушерство и гинекология», «Здравоохранение Белоруссии»^[3].

Абіраўся дэпутатам Мінскага гарадскога, Мінскіх раённых Саветаў і Лоеўскага раённага Савета^[3].

Сярод апублікаваных прац:

Метрейриз в акушерской практике. — Мн., 1959.;
Вред аборта и предупреждение беременности [Текст] / И. М. Старовойтов, В. Т. Каминская. — Минск: Беларусь, 1966. — 56 с.: ил. — (Научно-популярная литература);
Беременность и роды. — Мн., 1968.;
Очерки гнойной хирургии в гинекологии и акушерстве. — Мн., 1972.

Узнагароды і званні[правіць | правіць зыходнік]

Ордэн Чырвонай Зоркі,
ордэн «Знак Пашаны»,
медалі,
Заслужаны дзеяч навукі БССР (1966),
Ганаровыя граматы Вярхоўнага Савета БССР.

Зноскі

↑ БелЭн 2002.
↑ Проект «Помним» Pomnim.online (руск.)
↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е Старовойтов Иван Матвеевич(недаступная спасылка) (руск.) // Сайт Беларускага дзяржаўнага медыцынскага ўніверсітэта

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Старавойтаў Іван Мацвеевіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 154. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
Республика Беларусь : энциклопедия. [В 7 т.]. Т. 7. — Минск, 2008

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Старовойтов Иван Матвеевич (руск.) // Сайт Беларускага дзяржаўнага медыцынскага ўніверсітэта
Иван Матвеевич Старовойтов // Охрана материнства и детства, № 3, 2002. (руск.)
Старавойтаў Іван Мацвеевіч (1903—2002)(недаступная спасылка) // Магілёўская абласная бібліятэка. База даных «Знакамітыя людзі Магілёўшчыны»

[FOOTNOTEБелЭн2002-1] БелЭн 2002.

[ПМН-2] Проект «Помним» Pomnim.online (руск.)

[БДМУ-3] а ^б ^в ^г ^д ^е Старовойтов Иван Матвеевич(недаступная спасылка) (руск.) // Сайт Беларускага дзяржаўнага медыцынскага ўніверсітэта

[1]

[2]

[3]