Іван Мацвеевіч Цімчук
Іван Мацвеевіч Цімчук | |
---|---|
Дата нараджэння | 14 лютага 1901 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 17 кастрычніка 1982 (81 год) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Альма-матар | |
Грамадзянства | |
Прыналежнасць | СССР |
Род войскаў | партызаны |
Гады службы | 1919—1944 (з перапынкам) |
Званне |
|
Бітвы/войны |
Грамадзянская вайна ў Расіі, Вялікая Айчынная вайна |
Узнагароды і званні |
Іва́н Мацве́евіч Цімчу́к (14 лютага 1901, сяло Грушка Тлумацкага раёна Івана-Франкоўскай вобласці — 17 кастрычніка 1982, г. Мінск) — капітан Рабоча-сялянскай Чырвонай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1944).
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Іван Цімчук нарадзіўся 14 лютага 1901 года ў сяле Грушка (цяпер — Тлумацкі раён Івана-Франкоўскай вобласці Украіны). У 1919—1926 гадах праходзіў службу ў Рабоча-сялянскай Чырвонай Арміі, удзельнічаў у баях Грамадзянскай вайны. У 1924 годзе Цімчук скончыў Смаленскае ваенна-палітычнае вучылішча. Пасля заканчэння ў 1929 годзе Харкаўскага камвуза працаваў спачатку эканамістам саўгаса, затым дырэктарам зверасаўгаса ў Беларускай ССР[1].
З самага пачатку Вялікай Айчыннай вайны Цімчук актыўна ўдзельнічаў у партызанскім руху ў Беларускай ССР. З лютага 1942 года ён займаў пасаду камісара партызанскага атрада «Мсцівец» і сакратара падпольнага Лагойскага райкама УКП(б), з верасня 1943 года — спачатку камісара, а ў маі—ліпені 1944 года камандзіра 1-й антыфашысцкай партызанскай брыгады[2].
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 1 студзеня 1944 года за «ўзорнае выкананне баявых заданняў у тыле ворага і асаблівыя заслугі ў развіцці партызанскага руху ў Беларусі» капітан Іван Цімчук быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка» за нумарам 4354[3].
Пасля вызвалення Беларусі Цімчук вярнуўся да мірнай працы, быў намеснікам старшыні Дзяржплана БССР, старшынёй Дзяржаўнага камітэта Савета Міністраў БССР па ахове прыроды. У 1956 годзе ён скончыў Вышэйшую партыйную школу пры ЦК КПСС. Пражываў у Мінску.
Памёр 17 кастрычніка 1982 года, пахаваны на Усходніх могілках Мінска.
Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]
Быў узнагароджаны двума ордэнамі Леніна, ордэнамі Працоўнага Чырвонага Сцяга, Чырвонай Зоркі і «Знак Пашаны», шэрагам медалёў.
Зноскі
- ↑ Іван Мацвеевіч Цімчук на сайце «Героі краіны»
- ↑ Тимчук Иван Матвеевич // МИНСК — ГОРОД-ГЕРОЙ. Справочник / Гл. ред. П. У. Бровка. — Мн.: Главная редакция Белорусской Советской Энциклопедии. — С. 350. — 384 с. — 90 000 экз.
- ↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза белорусским партизанам» от 1 января 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 6 января (№ 1 (261)). — С. 1
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1988. — Т. 2 /Любов — Ящук/. — 863 с. — 100 000 экз. — ISBN 5-203-00536-2.
- Петрухин В. С. На берегах Дуная. М., 1974.
- Нарадзіліся 14 лютага
- Нарадзіліся ў 1901 годзе
- Нарадзіліся ў каралеўстве Галіцыі і Ладамерыі
- Памерлі 17 кастрычніка
- Памерлі ў 1982 годзе
- Памерлі ў Мінску
- Пахаваныя на Усходніх могілках Мінска
- Выпускнікі Вышэйшай партыйнай школы пры ЦК КПСС
- Асобы
- Капітаны СССР
- Героі Савецкага Саюза
- Кавалеры ордэна Леніна
- Кавалеры ордэна Працоўнага Чырвонага Сцяга
- Кавалеры ордэна Чырвонай Зоркі
- Кавалеры ордэна «Знак Пашаны»
- Партызаны Вялікай Айчыннай вайны
- Удзельнікі Грамадзянскай вайны ў Расіі
- Нарадзіліся ў Івана-Франкоўскай вобласці
- Камандзіры партызанскіх злучэнняў, брыгад і атрадаў у гады Вялікай Айчыннай вайны