Іван Міхайлавіч Багушэвіч

Іван Міхайлавіч Багушэвіч
Іван Міхайлавіч Багушэвіч
Дата нараджэння	25 кастрычніка 1906
Месца нараджэння	Мінск, Мінскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	14 жніўня 1962 (55 гадоў)
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР;
Месца пахавання	Вастракоўскія могілкі[d];
Грамадзянства	Беларусь;
Прыналежнасць
Род войскаў	Артылерыя
Гады службы	1935—1956
Званне	Палкоўнік
Бітвы/войны	Баі на Халхін-Голе, ; Вялікая Айчынная вайна

Іван Міхайлавіч Багушэвіч (25 кастрычніка 1906, г. Мінск — 14 жніўня 1962, г. Масква) — палкоўнік Савецкай Арміі, удзельнік баёў на Халхін-Голе і Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1943)^[1].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Іван Багушэвіч нарадзіўся 25 кастрычніка 1906 года ў Мінску ў рабочай сям'і. Атрымаў няпоўную сярэднюю адукацыю, пасля чаго працаваў зваршчыкам на Магнітабудзе, а затым настаўнікам у сельскай школе. У 1935 годзе быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. У 1936 годзе Багушэвіч скончыў артылерыйскія курсы ўдасканалення камсаставу. Браў удзел у баях на Халхін-Голе ў 1939^[1]. У 1942 годзе ўступіў у ВКП(б).

З ліпеня 1942 года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны^[1]. Удзельнічаў у Сталінградскай і Курскай бітвах, вызваляў Румынію, Чэхаславакію, Венгрыю, Аўстрыю^[1]. Да верасня 1943 года гвардыі падпалкоўнік Іван Багушэвіч камандаваў 161-м асобным гвардзейскім гарматным артылерыйскім полкам 7-й гвардзейскай арміі Стэпавага фронту. Вызначыўся падчас бітвы за Днепр^[2].

У ноч з 29 на 30 верасня 1943 Багушэвіч пераправіў на заходні бераг Дняпра адзін са сваіх дывізіёнаў у раёне вёскі Барадаеўка Верхнедняпроўскага раёна Днепрапятроўскай вобласці. Умела кіруючы палкавым агнём, Багушэвіч забяспечыў поспех стралковых падраздзяленняў у баях за пашырэнне плацдарма^[2].

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 26 кастрычніка 1943 за «ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецка-фашысцкімі захопнікамі і праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм» гвардыі падпалкоўнік Іван Багушэвіч быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка» за нумарам 1340^[2].

Пасля заканчэння вайны Багушэвіч працягнуў службу ў Савецкай Арміі. У 1947 годзе ён скончыў Вышэйшыя акадэмічныя артылерыйскія курсы, у 1952 годзе — Вышэйшую афіцэрскую артылерыйскую школу. У 1956 годзе ў званні палкоўніка быў звольнены ў запас^[1]. Пражываў у Маскве, памёр 14 жніўня 1962 года, пахаваны на Вастракоўскіх могілках^[2].

Быў таксама узнагароджаны трыма ордэнамі Чырвонага Сцяга, ордэнамі Кутузава 2-й ступені, Аляксандра Неўскага, Чырвонай Зоркі, а таксама шэрагам медалёў. Ганаровы грамадзянін Браціславы^[1]^[2].

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е Богушевич Иван Михайлович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 66. — 737 с.
↑ ^а ^б ^в ^г ^д Іван Міхайлавіч Багушэвіч на сайце «Героі краіны»

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — 911 с. — 100 000 экз. — ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382
Днепр — река героев. Киев, 1983.

[БС-1] а ^б ^в ^г ^д ^е Богушевич Иван Михайлович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 66. — 737 с.

[wh-2] а ^б ^в ^г ^д Іван Міхайлавіч Багушэвіч на сайце «Героі краіны»

[1]

[2]