Ігар Мікалаевіч Крывушэнка

Ігар Крывушэнка
Ігар Крывушэнка
Агульная інфармацыя
Поўнае імя	Ігар Мікалаевіч Крывушэнка
Нарадзіўся	10 лютага 1964 (59 гадоў); Мінск, БССР, СССР;
Грамадзянства	Беларусь
Пазіцыя	абаронца
Інфармацыя пра клуб
Клуб	Дынама (Брэст)
Пасада	галоўны трэнер
Клубная кар’ера
1986—1987	Абутнік (Ліда)
Трэнерская кар’ера
1999—2000	Змена-БАТЭ (Мінск)
2004—2007	БАТЭ (Барысаў)
2007—2008	Дынама (Мінск)
2009—2011	Сібір (Новасібірск)
2011—2012	Шуртан (Гузар)
2012—2017	Тарпеда-БелАЗ (Жодзіна)
2017—2019	Беларусь
2019—2021	Персікаба 1973 (Богар)
2022—	Дынама (Брэст)
	↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў. ;

І́гар Мікала́евіч Крывушэ́нка (нар. 10 лютага 1964, Мінск) — беларускі футбаліст (абаронца) і трэнер. У 2017—2019 гадах — галоўны трэнер нацыянальнай зборнай Беларусі. У цяперашні час працуе галоўным трэнерам брэсцкага «Дынама».

Гульнявая кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

Выхаванец футбольнай школы СДЮШАР-5 (Мінск). Першы трэнер — Міхаіл Мустыгін. Гуляў за юнацкую зборную СССР. Выступаў за дубль мінскага «Дынама» (1980—1984), гродзенскі «Хімік» (1985—1987), фрунзенскую «Алгу» (1988), акцюбінскі «Акцюбінец» (1989), алданскі «Металург» (1990—1993), якуцкае «Дынама» (1994—1995, ігрок-трэнер), «Селенгу» Улан-Удэ (1996), магілёўскае «Тарпеда-Кадзіна» (1997).

Трэнерская кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

Працаваў трэнерам «Тарпеда-Кадзіна» (1998), трэнерам фарм-клуба «Змена-БАТЭ» (1999—2000). З 2001 па 2004 год трэніраваў дублюючы склад БАТЭ. З 2005 па 2007 год — галоўны трэнер БАТЭ. З 13 лістапада 2007 года па верасень 2008 года — галоўны трэнер мінскага «Дынама». З 20 снежня 2008 года па 9 мая 2011 года — галоўны трэнер новасібірскай «Сібіры», якая ў 2010 годзе выступала ў расійскай Прэм’ер-лізе. З 2011 года галоўны трэнер узбекскага клуба «Шуртан». З 2012 года быў галоўным трэнерам жодзінскага «Тарпеда-БелАЗ».

1 сакавіка 2017 года быў прызначаны выканаўцам абавязкаў галоўнага трэнера нацыянальнай зборнай Беларусі з захаваннем пасады галоўнага трэнера ў «Тарпеда-БелАЗ»^[1], а 22 сакавіка зацверджаны выканкамам БФФ на пасадзе^[2]. У ліпені 2017 года Ігар Мікалаевіч пакінуў пасаду галоўнага трэнера «Тарпеда-БелАЗ», правёўшы развітальную таварыскую гульню з узбекскім футбольным клубам «Алмалык»^[3], і сканцэнтраваўся на працы ў зборнай.

Пад кіраўніцтвам Крывушэнкі зборная Беларусі заняла апошняе месца ў адборачнай групе да чэмпіянату свету 2018, прапусціўшы наперад у тым ліку зборную Люксембурга. Тым не менш, у лістападзе 2017 года кантракт з трэнерам быў падоўжаны на наступны год^[4]. У 2018 годзе зборная Беларусі перамагла ў сваёй групе ў дывізіёне D Лігі нацый, не прапусціўшы ніводнага мяча, аднак у 2019 стартавала адбор да чэмпіянату Еўропы 2020 з чатырох паражэнняў запар. 13 чэрвеня 2019 года па пагадненні з кіраўніцтвам АБФФ Крывушэнка пакінуў пасаду гадоўнага трэнера нацыянальнай зборнай^[5].

У снежні 2019 года стаў галоўным трэнерам інданезійскага клуба «ТІРА-Персікаба»^[6] (на наступны год клуб перайменаваны ў «Персікаба 1973»). У лістападзе 2021 года быў адпраўлены ў адстаўку^[7].

У снежні 2022 года ўзначаліў брэсцкае «Дынама»^[8].

Дасягненні[правіць | правіць зыходнік]

Чэмпіён Беларусі: 2006, 2007
Уладальнік Кубка Беларусі (2): 2006, 2016
Фіналіст Кубка Беларусі: 2005, 2007
Пераможца першага дывізіёна чэмпіянату Расіі: 2009
Фіналіст Кубка Расіі: 2009

Зноскі

[club-1] Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў.

[2] Игорь Криушенко назначен исполняющим обязанности главного тренера сборной Беларуси

[3] Игорь Криушенко официально утвержден в должности главного тренера сборной Беларуси

[4] «Торпедо-БелАЗ» – «Алмалык». После матча прошло чествование Криушенко

[5] Игорь Криушенко останется главным тренером сборной Беларуси по футболу(недаступная спасылка)

[6] Игорь Криушенко отправлен в отставку

[7] Официально: Игорь Криушенко возглавил индонезийский "Тира Персикабо" (ФОТО)

[8] "Персикабо 1973" уволил Криушенко

[9] Игорь Криушенко возглавил бресткое "Динамо" (руск.). football.by (10 снежня 2022). Праверана 13 снежня 2022.

[* 1]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]