Іерыхон

Горад Іерыхон араб. أريحا‎‎ Від на Іерыхон з поўдня Краіна Палесцінская аўтаномія Каардынаты 31°51′22″ пн. ш. 35°27′47″ у. д. Заснаваны каля XCVI стагоддзе да н.э. Плошча 59 км² Вышыня цэнтра −275 ± 1 м Насельніцтва 20416 чалавек (2006) Часавы пояс UTC+2 Тэлефонны код 02 Афіцыйны сайт jericho-city.org Іерыхон на карце Палесцінская аўтаномія

Медыяфайлы на Вікісховішчы

Іерыхон — горад на тэрыторыі Палесцінскай аўтаноміі, на Заходнем беразе ракі Іардан, адзін са старажытных гарадоў Палесціны, найстаражытнейшы горад свету.

Узнік ля р. Іардан у 22 км на паўночны ўсход ад Іерусаліма яшчэ ў неалітычны перыяд на пладароднай раўніне. Гэта быў сталічны горад хананеяў, умацаваны шырокай сцяной, які ляжаў на перакрыжаванні гандлёвых шляхоў.

Іерыхон першым падвергся нападу яўрэяў пры іх уварванні ў Палесціну, і непрыступныя яго сцены, паводле біблейскага падання, самі рассыпаліся ад гукаў свяшчэнных труб. Адсюль пайшоў выраз «іерыхонская труба». За доўгую гісторыю свайго існавання Іерыхон неаднаразова разбураўся і аднаўляўся. Яго разбуралі не толькі ізраільцяне, але і асірыйцы, вавілонскі цар Навухаданосар II, персы і іншыя. Калі Іўдзея была заваявана Рымскай імперыяй Ерыхон яшчэ лічыўся ў ліку яе галоўных гарадоў, у якім Ірад пабудаваў шмат прыгожых будынкаў і свой пышны палац. У часы панавання Візантыі з цягам часу горад стаў занепадаць і ў рэшце рэшт на яго месцы засталася толькі невялікая арабская вёска Эр-Рыха.

Гарады-пабрацімы

•  Іліён^[d], Грэцыя (8 верасня 1999)
•  Алесандрыя, Італія (15 чэрвеня 2004)
•  Каліпатрыя^[d], ЗША
•  Кампінас, Бразілія (28 лістапада 2001)
•  Крагуевац, Сербія
•  Лердал^[d], Нарвегія (20 ліпеня 1998)
•  Ліён, Францыя
•  Нант, Францыя
•  Піза, Італія (28 верасня 2000)
•  Сан-Джавані-Вальдарна, Італія (18 кастрычніка 2003)
•  Санта-Барбара-д’Уэсты^[d], Бразілія (15 студзеня 1998)
•  Эгер, Венгрыя
•  Ясы, Румынія (16 ліпеня 2003)

Літаратура

• Скарына Ф. Творы: Прадмовы, сказанні, пасляслоўі, акафісты, пасхалія / Уступ. арт., падрыхт. тэкстаў, камент., слоўнік А. Ф. Коршунава, паказальнікі А. Ф. Коршунава, В. А. Чамярыцкага. — Мн.: Навука і тэхніка, 1990. — С. 150. — 207 с.: іл. ISBN 5-343-00151-3.