Інгушская аўтаномная вобласць

Інгушская аўтаномная вобласць
Інгушская аўтаномная вобласць
Краіна	СССР;
Уваходзіць у	Паўночна-Каўказскі край;
Адміністрацыйны цэнтр	горад Уладзікаўказ
Дата ўтварэння	1924
Дата скасавання	1934
Афіцыйная мова	руская, інгушская
Насельніцтва (1926)	75 133
Шчыльнасць	23,3 чал./км²
Нацыянальны склад	інгушы (93 %),; чачэнцы (3 %),; рускія (1 %)
Плошча	3 218 км²

Інгушская аўтаномная вобласць (руск.: Ингушская автономная область) — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў складзе РСФСР, якая існавала ў 1924—1934 гадах.

Цэнтр — горад Уладзікаўказ.

Гісторыя

Інгушская аўтаномная вобласць была ўтворана 7 ліпеня 1924 года з Інгушскай нацыянальнай акругі скасаванай Горскай АССР^[2]. Цэнтрам вобласці быў прызначаны горад Уладзікаўказ, які не ўваходзіў у склад вобласці, меў статус аўтаномнага горада і з'яўляўся таксама цэнтрам Паўночна-Асецінскай аўтаномнай вобласці.

З 16 кастрычніка 1924 года Інгушская аўтаномная вобласць у складзе Паўночна-Каўказскага края.

15 студзеня 1934 года Інгушская аўтаномная вобласць была аб'яднана з Чачэнскай аўтаномнай вобласцю ў Чачэна-Інгушскую аўтаномную вобласць.

Адміністрацыйны падзел^[3]

Першапачаткова вобласць была падзелена на 3 раёны: Ачалукскі (сяло Пседах), Горны (сяло Ахкі-Юрт) і Назранаўскі.

8 сакавіка 1926 года Ачалукскі раён быў перайменаваны ў Пседахскі, а Горны раён падзелены на Галашкінскі і Прыгарадны (г. Уладзікаўказ).

Станам на 1 кастрычніка 1931 года ў склад вобласці ўваходзілі чатыры раёны:

Галашкінскі раён — сяло Галашкі,
Назранаўскі — сяло Назрань,
Прыгарадны — горад Арджанікідзэ,
Пседахскі — сяло Пседах.

Насельніцтва

Паводле вынікаў усесаюзнага перапісу насельніцтва 1926 года насельніцтва вобласці складала 75 133^[1] чал.

Нацыянальны склад насельніцтва размяркоўваўся наступным чынам^[4]:

Нацыянальнасць	Насельніцтва, чал.	Доля ад агульнага насельніцтва, %
Інгушы	69 930	93,1
Чачэнцы	2572	3,4
Рускія	922	1,2
Асеціны	317	0,4

Зноскі

↑ ^а ^б Усесаюзны перапіс насельніцтва 1926 г. (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 5 студзеня 2012. Праверана 9 кастрычніка 2010.
↑ Ингушская автономная область // Большая советская энциклопедия : в 66 т. (65 т. и 1 доп.) / гл. ред. О. Ю. Шмидт. — М. : Советская энциклопедия, 1926—1947.
↑ Сусветны гістарычны праект (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 7 студзеня 2012.
↑ Усесаюзны перапіс насельніцтва 1929 г. Нацыянальны склад. (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 10 сакавіка 2012. Праверана 21 мая 2014.

Спасылкі

[Перепись1926-1] а ^б Усесаюзны перапіс насельніцтва 1926 г. (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 5 студзеня 2012. Праверана 9 кастрычніка 2010.

[2] Ингушская автономная область // Большая советская энциклопедия : в 66 т. (65 т. и 1 доп.) / гл. ред. О. Ю. Шмидт. — М. : Советская энциклопедия, 1926—1947.

[ВІП-3] Сусветны гістарычны праект (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 7 студзеня 2012.

[ДW1929-4] Усесаюзны перапіс насельніцтва 1929 г. Нацыянальны склад. (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 10 сакавіка 2012. Праверана 21 мая 2014.

[1]

[2]

[3]

[4]

РСФСР
Аўтаномныя рэспублікі (АССР)	Башкірская (1919—1990¹) Бурацкая (1923—1990¹) Горна-Алтайская (1990¹—1991²) Горская (1921—1924) Дагестанская (1921—1990¹) Кабардзіна-Балкарская (1936—1990¹; 1944—1957 Кабардзінская) Казахская (1925—1936) Калмыцкая (1935—1943; 1958—1990¹) Каракалпакская (1932—1936) Карачаева-Чаркеская (1990—1990¹) Карэльская (1923—1940; 1956—1990¹) Кыргызская (1920—1925) / Кыргызская (1926—1936) Комі (1936—1990¹) Крымская (1921—1945) Марыйская (1936—1990¹) Мардоўская (1934—1990¹) Немцаў Паволжа (1918—1941) Паўночна-Асецінская (1936—1990¹) Татарская (1920—1990¹) Тувінская (1961—1990¹) Туркестанская (1918—1924) Удмурцкая (1934—1990¹) Чачэна-Інгушская (1936—1944; 1957—1990) Чувашская (1925—1990¹) Якуцкая (1922—1990¹)
Аўтаномныя вобласці	Адыгейская (Чаркеская) (1922—1928) Адыгейская (1928—1991) Бурат-Мангольская (1921—1923) Воцкая (1920—1932) Горна-Алтайская (1948—1991) Яўрэйская (з 1934) Інгушская (1924—1934) Кабардзінская (1921—1922) Кабардзіна-Балкарская (1922—1936) Калмыцкая (1920—1935; 1957—1958) Карачаева-Чаркеская (1922—1926; 1957—1991) Карачаеўская (1926—1943) Комі (зыран) (1921—1936) Марыйская (1920—1936) Мангола-Бурацкая (1921—1923) Мардоўская (1930—1934) Немцаў Паволжа (1918—1924) Айрацкая (1922—1932) / Ойрацкая (1932—1948) Паўночна-Асецінская (1924—1936) Тувінская (1944—1961) Удмурцкая (1932—1934) Хакаская (1930—1991) Чаркеская (Адыгейская) (1922) Чаркеская (1928—1957) Чачэнская (1922—1934) Чачэна-Інгушская (1934—1936) Чувашская (1920—1925)
Аўтаномныя і нацыянальныя акругі (АА, НА)	Агінская Бурят-Мангольская НА (1937—1958) / Агінская Бурацкая АА (1958—2008) Аргаяшская НА (1934) Балкарская (1921—1922) Віціма-Алёкмінская НА (1931—1938) Інгушская (1921—1924) Кабардзінская НА (1920—1921) Карачаеўская НА (1920—1922) Карэльская НА (1937—1939) Комі-Пярмяцкая (1925—2005) Каракская АА (1930—2007) Ненецкя АА (з 1929) Асцяка-Вагульская НА (1930—1940) Ахоцка-Эвенская НА (1930—1934) Паўночна-Асецінская (1920—1921) Сунжанская казачая (1920—1929) Таймырская (Даўгана-Ненецкая) НА (1930—1977) / АА (1977—2006) Усць-Ардынская Бурацкая НА (1937—1978) / АА (1978—2008) Ханты-Мансійская НА (1940—1978) / АА (з 1978) Чачэнская НА (1920—1922) Чаркеская НА (1926—1928) Чукоцкая АА (з 1930) Эвенкійская АА (1938—2007) Ямала-Ненецкая АА (з 1930)
¹ Дата прыняцця дэкларацыі аб суверэнітэце ² Пацверджанне статусу рэспублікі

Гісторыя

Адміністрацыйны падзел[3]

Насельніцтва

Зноскі

Спасылкі

Адміністрацыйны падзел^[3]