Іосіф Бенцыянавіч Сіманоўскі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Іосіф Бенцыянавіч Сіманоўскі
Дата нараджэння 24 красавіка 1892(1892-04-24)
Месца нараджэння
Дата смерці 8 кастрычніка 1967(1967-10-08) (75 гадоў)
Месца смерці
Род дзейнасці перакладчык, літаратуразнавец, бібліёграф, бібліятэказнавец
Навуковая сфера бібліятэказнаўства[d]
Месца працы
Альма-матар
Узнагароды

Іосіф Бенцыянавіч Сіманоўскі (24 красавіка 1892, Бабруйск — 8 кастрычніка 1967) — беларускі бібліёграф, бібліятэказнавец, перакладчык, першы дырэктар Нацыянальнай бібліятэкі Рэспублікі Беларусь. Заслужаны дзеяч культуры БССР (1957)[1].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў сям’і рамесніка. У 1914 г. скончыў Бернскі ўніверсітэт у Швейцарыі. Працаваў у Маскве ў энцыклапедыі Граната, практыкаваў у гарадской бібліятэцы імя А. С. Пушкіна. З 1917 г. зноў у Бабруйску, працаваў намеснікам гарадскога Савета, старшынёй культсекцыі, з’яўляўся членам рэдакцыі мясцовай газеты, з ліпеня 1918 г. — загадчыкам гарадской бібліятэкі.

У 1921 г. узначальваў бібліятэку БДУ i Кніжную палату, клапаціўся аб росце кніжных фондаў, выкарыстоўваў усе магчымасці атрымання дарэвалюцыйных выданняў. На гэтым пасту працаваў амаль 40 гадоў. Выступаў ініцыятарам стварэння ў 1926—1933 гг. філіялаў бібліятэк у Віцебску, Магілёве, Гомелі, якія ў 1938 г. былі рэарганізаваны ў абласныя.

У 1941 г. эвакуіраваўся ў Сталінград, затым у Саратаў, працаваў у навуковых бібліятэках. У жніўні 1942 г. адазваны ў Маскву для выкладання ў Маскоўскім дзяржаўным бібліятэчным інстытуце. Адначасова, з красавіка 1943 г., пачаў работу па аднаўленню Дзяржаўнай бібліятэкі БССР. Будучы яе першым дырэктарам, удзельнічаў у рабоце шматлікіх усесаюзных, рэспубліканскіх нарад, з’ездаў, канферэнцый, на якіх выступаў з дакладамі па пытаннях бібліятэказнаўства.

У 1944—1945 гг. прымаў актыўны ўдзел у арганізацыі бібліятэчнага факультэта пры Мінскім педінстытуце імя А. М. Горкага, дзе шмат гадоў выкладаў бібліятэказнаўства i да 1951 г. з’яўляўся загадчыкам кафедры.

Распрацаваў пытанне аб ролі навуковых бібліятэк як цэнтраў бібліяграфічнай работы. Унёс значны ўклад у развіццё бягучай i рэтраспектыўнай бібліяграфіі, падрыхтоўку паказальнікаў бібліяграфічных дапаможнікаў. Быў ініцыятарам выдання бюлетэня «Новыя кнігі Беларусі». Вядомы яго заслугі i ў развіцці МБА, стварэнні цэнтралізаванай сістэмы кнігазабеспячэння навуковых бібліятэк, даследаванні гісторыі бібліятэчнай справы ў рэспубліцы. На беларускую мову перакладаў творы Г. Гейнэ, А. Міцкевіча.

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]