Іосіф Карнілавіч О’Рурк

Іосіф Карнілавіч О’Рурк
англ.: Joseph Cornelius O'Rourke
Партрэт І. К. О'Рурка майстэрніДжорджа Доу. Ваенная галерэя Зімовага Палаца, Дзяржаўны Эрмітаж (Санкт-Пецярбург)
Дата нараджэння	1772
Месца нараджэння	Дэрпт, Дэрпцкі павет, Расійская імперыя
Дата смерці	1849
Месца смерці	Уселюб, Навагрудскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя
Бацька	Карнэль О’Рурк[d]
Маці	Martha O'Rourke[d]
Жонка	Амелія з Піляўскіх[d]
Дзеці	Nikolaus Stephan O'Rourke[d]
Грамадзянства	Расійская імперыя
Прыналежнасць	Расійская імперыя
Род войскаў	Кавалерыя
Гады службы	1776—1849
Званне	генерал ад кавалерыі
Бітвы/войны	Напалеонаўскія войны
Узнагароды і званні	Ордэн Святога Аляксандра Неўскага Ордэн Святой Ганны I ступені з дыяментамі Ордэн Святога Георгія III ступені Ордэн Святога Уладзіміра III ступені Ордэн Святога Георгія IV ступені Замежныя ордэны Ордэн Чырвонага арла 2-й ступені Кавалер Вялікага крыжа ордэна Мяча Ордэн «За ваенныя заслугі» (Гесэн-Касель) Узнагародная зброя Залатая зброя «За адвагу» з дыяментамі Залатая зброя «За адвагу» з дыяментамі

Іосіф Карнілавіч О’Рурк (1772, Дэрпт — 1849, маёнтак Уселюб) — расійскі вайсковы і дзяржаўны дзеяч, палкаводзец перыяду напалеонаўскіх войнаў.

Іосіф О’Рурк нарадзіўся ў 1772. Уступіў да войска Расійскай імперыі і яго першай ваеннай акцыяй стаў удзел у другой бітве ля Цюрыха супраць французскай арміі. Пазней, О’Рурк стварыў свой асабісты полк і адправіўся ў Сербію, каб змагацца там супраць турак. Вырашальнай стала перамога пад Варварыным.

О’Рурк скончыў сваю ваенную кар’еру ў чыне генерала дывізіі. Ён пасяліўся ў сваім маёнтку Уселюб паблізу Навагрудка і памёр у 1849.

Ён быў жанаты на Эміліі Піляўскай, дачцэ Феліцыяна, апошняга старосты Луцка.

Спасылкі

• Біяграфія з 1910 (англ.)
• Сваякі О’Рурка ў Расіі Архівавана 25 ліпеня 2008. (англ.)