Іосіф Рыгоравіч Лангбард
| Іосіф Рыгоравіч Лангбард | |
 |
|
| Дата нараджэння: | |
|---|---|
| Месца нараджэння: |
Бельск, Бельскі павет, Гродзенская губерня, Літоўскае генерал-губернатарства, Расійская імперыя |
| Дата смерці: |
3 студзеня 1951[1] (68 гадоў) |
| Месца смерці: | |
| Месца пахавання: | |
| Грамадзянства: | |
 |
|
| Працы і дасягненні | |
| Працаваў у гарадах: | |
| Узнагароды: |
|
 Іосіф Рыгоравіч Лангбард на Вікісховішчы |
|
Іосіф Рыгоравіч Лангбард (6(18) студзеня 1882, Бельск, Гродзенскай губерні, цяпер Бельск-Падляскі, Польшча, — 3 студзеня 1951, Ленінград) — беларускі савецкі архітэктар, педагог.
Адзін з выдатных дойлідаў Еўропы ХХ ст., чыя мастацкая спадчына аказвае значны ўплыў на развіццё сучаснай архітэктуры. Яго архітэктурныя шэдэўры ў вялізнай ступені паўплывалі на фарміраванне аблічча Мінска і з'яўляюцца жамчужынамі беларускага дойлідства.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Скончыў Адэскае мастацкае вучылішча (1906). Вучыўся ў пецярбургскай Акадэміі мастацтваў (1907—1914). Выкладаў у Акадэміі мастацтваў у Ленінградзе (1935—1950; прафесар, 1939).
Узнагароджаны ордэнам «Знак Пашаны».
Пабудовы[правіць | правіць зыходнік]
- Дом урада ў Мінску (1934—1937)
- Дом афіцэраў (1934—1939)
- Беларускі тэатр оперы і балета ў Мінску (1934—1937)
- Дом Саветаў у Магілёве (1938—1939)
- Галоўны корпус АН БССР у Мінску (1935—1939)
Зноскі
- ↑ 1,0 1,1 Лангбард Иосиф Григорьевич // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. гл. ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- А. А. Воинов. И. Г. Лангбард. — Мн., 1976
