Перайсці да зместу

Іркут

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Іркут
бур. Эрхүү мγрэн, руск. Иркут
Характарыстыка
Даўжыня 488 км
Басейн 15 780 км²
Расход вады 140 м³/с (у вусці)
Вадацёк
Выток возера Ільчыр
 • Месцазнаходжанне Усходні Саян
 • Вышыня 1875 м
 • Каардынаты 51°57′16,80″ пн. ш. 100°57′32,20″ у. д.HGЯO
Вусце Ангара
 • Месцазнаходжанне Іркуцк
 • Каардынаты 52°17′50″ пн. ш. 104°16′32″ у. д.HGЯO
Размяшчэнне
Водная сістэма Ангара → Енісей → Карскае мора

Краіна
Рэгіёны Іркуцкая вобласць, Бурація
Код у ДВР 16010100212116200000202
Басейн Ангары
Басейн Ангары
physical
выток
выток
вусце
вусце
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ірку́т (руск.: Ирку́т[1], бур. Эрхүү мγрэн) — рака ў Азіяцкай частцы Расіі, у Бураціі і Іркуцкай вобласці, левы прыток ракі Ангара (басейн Енісея).

Даўжыня ракі 488 км (лічачы за пачатак ракі Чорны Іркут). Плошча вадазбору 15 000 (15 780[2]) км². Аб’ём сцёку 3,345[2] км³/год. Сярэдні гадавы расход вады ў вусці 140[1] (106[2]) м³/с. Рака Іркут пачынаецца ў горным вузле Нуксу-Дабан ва Усходнім Саяне на вышыні 1875[2] м над узроўнем мора, выцякаючы з возера Ільчыр[2]. Пасля зліцця са Сярэднім і Белым Іркутам набывае назву Іркут, а перад гэтым называецца Чорным Іркут. Крута паварочвае на ўсход, цячэ ў цясніну — Тункінскую даліну. Далей праразае хрыбет Вялікі Саян, адлучаючы ад яго Тункінскія Гольцы. На рацэ маюцца парогі. Упадае ў Ангару ў межах Іркуцка.

Замярзае ў канцы кастрычніка, выкрываецца ў канцы красавіка — пачатку мая. Ледастаў працягваецца 150—180 дзён. Сілкаванне снегавое (галоўным чынам за кошт высакагорных снягоў) і дажджавое.

Зноскі

  1. а б Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)
  2. а б в г д Научно-популярная энциклопедия «Вода России» (руск.)
  • Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)