Іронія лёсу, або З лёгкай парай!
Іронія лёсу, або З лёгкай парай! | |
|---|---|
.jpg) | |
| Жанр | рамантычная камедыя[d], камедыйная драма[d], рамантычны фільм, кінакамедыя, трагікамедыя, меладрама[d] і меладрама |
| Рэжысёр | |
| Сцэнарыст | |
| У галоўных ролях |
|
| Аператар | |
| Кампазітар | |
| Кінакампанія | Масфільм і Экран[d] |
| Працягласць | 184 хв. |
| Краіна | |
| Мова | руская |
| Год | 1975 |
| Наступны фільм | Іронія лёсу. Працяг[d] |
| IMDb | ID 0073179 |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
«Іро́нія лё́су, або́ З лё́гкай па́рай!» (руск.: Ирония судьбы, или С лёгким паром!) ― савецкі двухсерыйны тэлевізійны фільм рэжысёра Эльдара Разанава, створаны ў 1975 годзе і ўпершыню паказаны ў Савецкім Саюзе 1 студзеня 1976 года а 17:45 па першай праграме Цэнтральнага тэлебачання (ЦТ).[2][3]
Аўдыторыя першага паказу ацэньваецца ў 100 мільёнаў гледачоў[2]; ужо 7 лютага фільм паўтарылі па шматлікіх просьбах гледачоў. Да 1978 года, згодна з думкай Фёдара Разакова, фільм «па ТБ паглядзелі каля 250 мільёнаў чалавек»[4]. Фільм у скарочаным выглядзе ішоў і ў кінатэатрах, і ў такім выглядзе яго паглядзелі каля 7 мільёнаў гледачоў[5][6][7]. У 1977 годзе быў уганараваны Дзяржаўнай прэміі СССР[8][9].
Крытыка
[правіць | правіць зыходнік]Навуковец і публіцыст Сяргей Кара-Мурза ў сваёй кнізе «Непаладкі ў рускім доме» змясціў крытычны артыкул, у якім папракаў Разанава ў «антысавецкасці» герояў, а таксама ў фарміраванні і культываванні ім вобразаў «унутраных эмігрантаў». На яго думку, героі фільма «Іронія лёсу» — «тыповыя інтэлігенты тых гадоў з блізкімі гэтаму колу сацыяльнымі рысамі», якім, аднак, далёка за трыццаць, у іх няма сям’і і дзяцей, затое ёсць энергічныя мамы, якія клапоцяцца пра камфорт і матэрыяльны дабрабыт. Някідкія прыкметы «надуманай элітарнасці, арыстакратычнасці» герояў фільма былі падхоплены і засвоены вельмі значнай часткай інтэлігенцыі, якая ў выніку «з захапленнем прыняла перабудову і апладзіравала Сахараву».[10]
У снежні 2018 года з крытыкай традыцыі штогадовага паказу дадзенага фільма па тэлебачанні 31 снежня выступіў мітрапаліт разанскі Марк. На яго думку, ідэя фільма — «каб адбыўся цуд, не патрэбная праца, можна проста сустрэцца, пасядзець, напіцца» — падрывае асновы хрысціянства як нястомнай працы над сабой, а здабыццё героямі новага кахання пабудавана на здрадзе.[11] Андрэй Мягкоў падтрымаў ідэю спынення штогадовай трансляцыі фільма.[12]
Музыка
[правіць | правіць зыходнік]Прачытаўшы сцэнарый, кампазітар Мікаэл Тарывердыеў быў збянтэжаны яго жанравай разнастайнасцю. У выніку ён вызначыў гэта для сябе як калядную казку, а для музычнага суправаджэння абраў восем рамансаў — «пра каханне, пра шчасце, пра рэўнасць, пра дабрыню, пра жаданне быць зразуметым», — якія спачатку гучаць рэзкім кантрапунктам да таго, што адбываецца на экране, але затым «нажніцы паміж гукам і малюначкам сышліся».[13]
Саўндтрэк да «Іроніі лёсу» быў часткова выпушчаны на пласцінцы Мікаэла Тарывердзіева ў 1976 годзе лэйблам «Мелодыя».[14] Поўны саўндтрэк быў выпушчаны ў 2009 годзе кампаніяй Bomba Music (Расія)[15] і ў 2016 годзе кампаніяй Earth (Вялікабрытанія).
Мужчынскі вакал у асноўным выконвае Сяргей Нікіцін, жаночы — Ала Пугачова.
Зноскі
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ http://stopklatka.pl/film/szczesliwego-nowego-roku Праверана 2 ліпеня 2016.
- ↑ а б Почти рождественская История Архівавана 25 сакавіка 2013.. market.umh.ua.
- ↑ Фильм Ирония судьбы, или С лёгким паром!: смотреть онлайн в хорошем качестве, фото, видео - Вокруг ТВ. (англ.). Вокруг ТВ. Праверана 26 лістапада 2019.
- ↑ Фёдор Ибатович Раззаков. Гибель советского кино. Тайны закулисной войны. 1973—1991. Эксмо, 2008. С. 133.
- ↑ 40 лет с «Иронией» - Газета.RU. Газета.RU. Праверана 1 студзеня 2020.
- ↑ Ирония судьбы или с легким паром. Рождение легенды - Первый канал на YouTube
- ↑ Киностальгия «Ирония судьбы, или с лёгким паром», часть 3 - Пятый канал. Пятый канал. Праверана 2 студзеня 2020.
- ↑ В Москве увековечили место действия культового новогоднего фильма (руск.)(недаступная спасылка). Lenta.ru (25 снежня 2003). Архівавана з першакрыніцы 20 жніўня 2009. Праверана 26 лістапада 2019.
- ↑ «ИРОНИЯ СУДЬБЫ, ИЛИ С ЛЕГКИМ ПАРОМ!»(недаступная спасылка). Кино KM.RU. Архівавана з першакрыніцы 21 жніўня 2009. Праверана 26 лістапада 2019.
- ↑ Кара-Мурза С. Г., Телегин С. А. Неполадки в русском доме. — М.: Алгоритм. — Серия «Горячая линия». — 443 с. — 3000 экз. — ISBN 5-699-09616-7.
- ↑ Митрополит Рязанский раскритиковал фильм «Ирония судьбы». Архівавана з першакрыніцы 23 снежня 2021. Праверана 23 снежня 2021.
- ↑ «Не одобряю»: Андрей Мягков против «Иронии судьбы». Архівавана з першакрыніцы 23 снежня 2021. Праверана 23 снежня 2021.
- ↑ Ирония судьбы или С лёгким паром! BoMB033-907 LP на сайце «Discogs» (англ.)
- ↑ Музыка из кинофильмов «Ольга Сергеевна», «Ирония судьбы» на сайце «Discogs» (англ.)
- ↑ Ирония судьбы или С лёгким паром! на сайце «Discogs» (англ.)
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Александра Маянцева; Николай Калашников. История культового фильма «Ирония судьбы»: Рязанов снимал Москву и Санкт-Петербург в соседних столичных дворах. Камсамольская праўда (26 снежня 2008).
- «Фильм „Ирония судьбы…“: от ритуалов солидарности к поэтике изменённого сознания» Наталья Лесскис, Новое литературное обозрение № 76/2005 (Праверана 3 ліпеня 2009)
- Рязанов, Э. А. Старики-разбойники. — АСТ, Зебра Е, 2008. — С. 151—232. — 688 с. — ISBN 978-5-17-048780-6. — ISBN 978-5-94663-535-6.
- Наталья Радулова: «Выключить Женю Лукашина».
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- «Ирония судьбы, или С лёгким паром!» на сайце «Масфільма»
- 1 января исполняется 40 лет со дня премьеры комедии «Ирония судьбы, или С лёгким паром!». archive.is (31 снежня 2015). Архівавана з першакрыніцы 6 студзеня 2016. Праверана 3 мая 2022.
- Песни из фильма «Ирония судьбы, или С лёгким паром!»
Тэматычныя сайты |
|---|
