Ісідар Міхайлавіч Балоцін

Ісідар Міхайлавіч Балоцін
Ісідар Міхайлавіч Балоцін
	Ізраіль Рувімавіч Балотны
Дата нараджэння	8 верасня 1907
Месца нараджэння	Бабруйск, Бабруйскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	7 снежня 1961 (54 гады)
Месца смерці	Мінск, БССР, СССР;
Месца пахавання	Усходнія могілкі;
Грамадзянства	СССР;
Жонка	Юлія Уладзіміраўна Хіраска
Адукацыя	Мінскі дзяржаўны музычны каледж імя М. І. Глінкі;
Прафесія	спявак-тэнар
Тэатр	Нацыянальны акадэмічны Вялікі тэатр оперы і балета Рэспублікі Беларусь;
Узнагароды	;
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ісідар Міхайлавіч Балоцін (сапр Ізраіль Рувімавіч Балотны; 8 верасня 1907, Бабруйск — 7 снежня 1961, Мінск) — беларускі артыст оперы (лірычны тэнар)^[1]. Народны артыст Беларускай ССР (1944)^[1]^[2].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў Беларускі музычны тэхнікум (1930, педагогі В. Цвяткоў і А. Баначыч)^[1]. Удасканальваў вакальнае і сцэнічнае майстэрства ў Беларускай студыі оперы і балета (1930-33).

Дэбютаваў як оперны спявак у студыйным спектаклі «Залаты пеўнік (руск.) (бел.» М. Рымскага-Корсакава партыяй Звездачота^[1]. Творчы шлях пачынаў у аматарскіх калектывах («Сіняя блуза» ў Бабруйску, 1924-27, і інш.). У 1933-61 гадах^[1] — саліст Дзяржаўнага тэатра оперы і балета Беларусі (у Вялікую Айчынную вайну — саліст Свярдлоўскага тэатра (руск.) (бел., у 1941-42 выступаў на сцэне Вялікага тэатра ў Маскве, уваходзіў у франтавыя канцэртныя брыгады).

Дэпутат Вярхоўнага Савета БССР у 1947-59 гадах^[1].

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Валодаў гібкім выразным голасам, высокай прыроднай музыкальнасцю, пачуццём музычнага стылю. Майстэрства пераўвасаблення дазваляла яму ствараць вобразы самага рознага характару.

Меў у рэпертуары больш за 60 партый. Выканаў партыі ў нацыянальных спектаклях: Саўка («У пушчах Палесся» А. Багатырова), Конрад («Кветка шчасця» А. Туранкова), Сёмка («Алеся» Я. Цікоцкага)^[1].

Выконваў лепшыя партыі опернай класікі: Ленскі («Яўген Анегін (руск.) (бел.» П. Чайкоўскага), Дуброўскі («Дуброўскі» Э. Напраўніка), Юродзівы («Барыс Гадуноў (руск.) (бел.» М. Мусаргскага), Герцаг («Рыгалета» Д. Вердзі), Альмавіва («Севільскі цырульнік (руск.) (бел.» Д. Расіні), Надзір («Шукальнікі жэмчугу (руск.) (бел.» Ж. Бізэ), Вашак («Прададзеная нявеста (руск.) (бел.» Б. Сметаны), Дамазы («Страшны двор» С. Манюшкі; у гэтай партыі выступіў на сцэне Варшаўскай оперы, 1955)^[1].

Ісідар Міхайлавіч Балоцін меў вялікі і рознабаковы камерны рэпертуар, значна месца ў якім належала рамансам беларускіх кампазітараў і беларускім народным песням^[3].

У культуры[правіць | правіць зыходнік]

Заір Азгур у 1960 годзе стварыў гіпсавы бюст І. Балоціна^[4].

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж Болотин Исидор Михайлович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 70. — 737 с.
↑ Первый белорусский Фауст Исидор Болотин Архівавана 4 сакавіка 2016. (руск.)
↑ Болотин Исидор Михайлович Архівавана 31 кастрычніка 2007. (руск.)
↑ Болотин Исидор Михайлович Архівавана 5 сакавіка 2016. (руск.)

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Первый белорусский Фауст Исидор Болотин Архівавана 4 сакавіка 2016. (руск.)

[БС-1] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж Болотин Исидор Михайлович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 70. — 737 с.

[2] Первый белорусский Фауст Исидор Болотин Архівавана 4 сакавіка 2016. (руск.)

[3] Болотин Исидор Михайлович Архівавана 31 кастрычніка 2007. (руск.)

[4] Болотин Исидор Михайлович Архівавана 5 сакавіка 2016. (руск.)

[1]

[2]

[3]

[4]