Іван Іосіфавіч Ляўко

Іван Іосіфавіч Ляўко
Іван Іосіфавіч Ляўко
Дата нараджэння	18 лістапада 1920
Месца нараджэння	Каралішчавічы, Пярэжырская воласць, Ігуменскі павет, Менская губерня, БССР;
Дата смерці	невядома
Род дзейнасці	інжынер у цывільным будаўніцтве
Месца працы	Дзяржбуд Рэспублікі Беларусь; Мінскпраект; Мінскі гарадскі выканаўчы камітэт; Беларускі саюз архітэктараў;
Альма-матар	БПІ (1953);
Партыя	КПСС;
Член у	Саюз архітэктараў СССР; Беларускі саюз архітэктараў;
Прэміі
Узнагароды	;

Іван Іосіфавіч Ляўко (18 лістапада 1920, в. Каралішчавічы, Менская губерня — ?) — беларускі інжынер-будаўнік. Заслужаны будаўнік БССР (1979).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны. Скончыў Беларускі політэхнічны інстытут у 1953 годзе. Працаваў старшым інжынерам, начальнікам аддзела, намеснікам старшыні Дзяржбуда БССР, дырэктарам Мінскпраекта, першым намеснікам старшыні Мінскага гарвыканкама, з 1981 года — намеснік старшыні Праўлення СА БССР.

Член Саюза архітэктараў СССР з 1961 г. Член КПСС з 1948 г. Пражываў у Мінску.

Дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Удзельнічаў у распрацоўцы генпланаў Мінска (1965, 1982), зрабіў значны ўнёсак у жыллёва-грамадзянскае будаўніцтва, укараненне індустрыяльных метадаў будаўніцтва, ва ўдасканаленне метадаў буйнапанэльнага домабудавання ў Мінску.

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Узнагароджаны ордэнамі Чырвонай Зоркі, дзвюма Працоўнага Чырвонага Сцяга і «Знак Пашаны», медалямі, трыма Ганаровымі граматамі Прэзідыума Вярхоўнага Савета БССР. Прэмія Савета Міністраў СССР (1978, у аўтарскім калектыве) за распрацоўку праектаў і будаўніцтва буйнапанэльных жылых дамоў у Мінску.

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Левко Иван Иосифович // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)