Іосіф Адамавіч Адамайціс
| Іосіф Адамавіч Адамайціс | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
| |||||||
|
|||||||
| Кіраўнік урада | Язэп Адамовіч Мікалай Галадзед |
||||||
| Папярэднік | Іван Васілевіч | ||||||
| Пераемнік | Нічыпар Аксючыц | ||||||
|
|||||||
| Кіраўнік урада | Язэп Адамовіч | ||||||
|
|||||||
| Кіраўнік урада | Аляксандр Чарвякоў | ||||||
| Папярэднік | Майсей Калмановіч | ||||||
|
|
|||||||
| Нараджэнне |
1896 |
||||||
| Смерць |
8 красавіка 1938
|
||||||
| Месца пахавання | |||||||
| Партыя | |||||||
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Іосіф Адамавіч Адамайціс (1896, Ясцінінкай, Панявежскі павет, Ковенская губерня, Расійская імперыя — 8 красавіка, 1938, растрэльны палігон «Камунарка», Маскоўская вобласць, РСФСР) — беларускі савецкі дзяржаўны дзеяч, народны камісар харчавання БССР (1920—1924), знешняга і ўнутранага гандлю Беларускай ССР (1926—1928).
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. З 1913 года працаваў у кааператыўных арганізацыях.
Падчас Кастрычніцкай рэвалюцыі (1917) — член Васкрасенскага рэвалюцыйнага ваеннага савета Каломенскага павета. У 1918 годзе быў накіраваны на падпольную працу ў акупаваную нямецкімі войскамі Літву. Працаваў у ЦК Кампартыі Літвы, у яе Віленскім гарадскім камітэце, узначальваў партызанскі атрад у Рокішкісе, які ваяваў супраць нямецкіх і польскіх інтэрвентаў.
- студзень—верасень 1919 — Надзвычайны камісар харчавання Каўнаскай губерні,
- 1919—1920 — член праўлення Смаленскага губернскага харчовага камітэта,
- 1920—1924 — народны камісар харчавання Беларускай ССР, упаўнаважаны Народнага камісарыята знешняга гандлю СССР па Беларускай ССР, дырэктар беларускага Дзяржаўнага камітэта па імпарту і экспарту,
- 1924—1926 — старшыня выканаўчага Віцебскага акруговага савета Савета рабочых, сялянскіх і чырванаармейских дэпутатаў,
- 1926—1928 — народны камісар знешняга і ўнутранага гандлю Беларускай ССР.
Абіраўся членам ЦВК Беларускай ССР.
Са снежня 1928 года працаваў на адказных пасадах у Маскве. На момант арышту ён быў старэйшым інжынерам ва Усесаюзным навукова-даследчым інстытуце халадзільнай прамысловасці. Арыштаваны НКУС СССР 5 лютага 1938 года. 8 красавіка 1938 года Ваеннай калегіяй Вярхоўнага Суда СССР па абвінавачванні ў шпіянажы быў асуджаны да вышэйшай меры пакарання. Рэабілітаваны ў лютым 1956 г.