Абавязацельства
Абавяза́цельства — від цывільных праваадносін, у якіх адзін бок (даўжнік) абавязаны зрабіць на карысць другога боку (крэдытора) пэўныя дзеянні (перадаць маёмасць, выплаціць грошы, выканаць работу і інш.) або ўстрымацца ад іх, а крэдытор мае права патрабаваць ад даўжніка выканання яго абавязку. Крэдыторам і даўжніком могуць быць грамадзяне і юрыдычныя асобы (прадпрыемствы, установы, акцыянерныя таварыствы і інш.) любой формы ўласнасці. Абавязацельствы могуць фіксавацца ў пагадненнях аб здзелках, у дагаворах, вынікаць з дзеючых заканадаўчых і адміністрацыйных актаў і інш. нарматыўных дакументаў або абставін.
Банкі і мікрафінансавых кампаніі, ужываюць у якасці ўздзеяння на даўжніка папярэджанне аб тым, што яго доўг можа быць перададзены на разгляд у калектарскіх кампанію.[1]
Зноскі[правіць | правіць зыходнік]
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 1996. — Т. 1: А — Аршын. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0036-6 (т. 1), ISBN 985-11-0035-8.