Авасі
Авасі | |
---|---|
Асноўная інфармацыя | |
Дата нараджэння | 25 снежня 1895 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 22 лютага 1978 (82 гады) |
Месца смерці | |
Краіна | |
Музычная дзейнасць | |
Прафесіі | Гусан |
Грамадская дзейнасць | |
Член у | |
Узнагароды |
Авасі (25.12.1895 — 22.02.1978), сапраўднае імя Маркасян Арменак Парсамавіч — армянскі ашуг. Адзін з апошніх прадстаўнікоў класічнага гусанскага мастацтва, з’яўляўся аўтарам многіх песень, папулярных у народзе. Народны артыст Армянскай ССР.
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Нарадзіўся Арменак Маркасян у 1896 годзе ў беднай сялянскай сям’і ў сяле Аязма Цалкскага раёна Грузіі. З ранняга веку быў цалкам пазбыты зроку. Пасля таго як бацька заўважыў, што ў юнага Арменака есці вакальныя здольнасці, ён адправіў яго на навуку ў суседняе сяло, дзе той навучыўся гульні на сазе.
Пачынальна з 12 гадоў пачынае падарожнічаць з мясцовымі ашугамі па селах раёна. Праз некаторы час бацька Арменака, клапоцячыся пра далейшую музычную адукацыю сына, скіроўвае апошняга да вядомага ашуга суседняга сяла Тыфілі (Яго Манукян)[1]. Праз два гады Арменак Маркасян вяртаецца ў сваё радавое сяло ўжо вядомым ашугам пад імем Авасі («авас» — «жаданне», «настрой», «каханне»)
У 1929 годзе Авасі перасяляецца ў горад Ахалкалакі на вуліцу Клары Цэткін, дзе знаёміцца з вядомымі музыкантамі: скрыпачом Ашы Грыгаранам і дудукістам Арутам Даўцянам якія згулялі важную ролю ў яго жыцці. Менавіта тут у Ахалкалакі Авасі канчаткова сфармаваўся як музыкант, яго імя пашырылася па ўсёй акрузе, з боку людзей яго атачала павагу і каханне. Песні Авасі спявалі ўсюды, яго выкананні транслявалі мясцовыя радыёстанцыі. Упершыню, творы Авасі былі апублікаваны ў раённай газеце Ахалкалакі, потым і ў рэспубліканскай газеце «Савецкая Грузія». Песні Авасі славяць хараство прыроды, жанчын, руплівую працу працоўнага чалавека, так да прыкладу пра гэта ён спявае ў песні «Джавахкцы, джанід мернем»[2].
У 1944 годзе ў жыцці Авасі настае новы этап, ён перабіраецца ў Ерэван, чаму прысвячае песню «Паедзем у Ерэван» («Гнанк Ерэван»). Пасля пераезду ён адразу пачынае даваць канцэрты ў розных рэгіёнах і селах Арменіі. Шэраг яго твораў («Песні напісаныя нотамі» (1947), «Духмянасць» (1950), «Мая ліра» (1961) і г.д) друкуецца друкаваных выданнях. У 1961 годзе ў Ерэване была выдадзеная складанка яго песень пад назвай «Мазміры», у які ўвайшлі такія вядомыя песні, як «Песня свету», «Прыгожыя горы Арменіі», «Калгасны чабан», «Не сыходзь дарма» і шэраг іншых не менш за вядомыя творы.
Былі вядомыя шэраг яго твораў такія як «Складанка песень», «Гуан Авасі», «Паўночнае сонца», «Маладая Арменія», «Савецкая падлога стагоддзя», «Радзіма» і г.д. Дзейнасць Авасі па вартасці ацанілі многія даследчыкі яго творчасці, за яго заслугі ў музычнай вобласці яму было прысвоена званне Народнага артыста Армянскай ССР.
Пражыўшы рэштку жыцця ў Ерэване, Авасі памёр 22 лютага 1978 года.
Творчасць
[правіць | правіць зыходнік]За ўсё сваё жыццё музыкантам былі напісаны каля 2000 песень, 1500 чатырохрадкоўяў і склаў больш 130 мелодый. Яму прыналежаць сатырычныя песні і любоўныя вершы. Шэраг песень яго было прысвечана часу ў якім ён жыл, арміі, Айчыннай вайне і Джавахку з якога ён адбываўся[2]
Зноскі
- ↑ Большой библиографический словарь
- ↑ а б Д. Багратуни. Биография «Аваси» Архівавана 26 сакавіка 2017.