Галіна Антонаўна Войцік: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія]

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

Лінейны

Версія ад 02:22, 7 лютага 2012

Галіна Антонаўна ВОЙЦІК, па мужу ЛУЦКЕВІЧ (1 ліпеня 1927 — 13 жніўня 2007^[1]) — беларускі педагог, публіцыст, філолаг.

Дачка Антона Войціка і Зоські Верас. Вучылася ў Віленскай беларускай гімназіі. Скончыла Вільнюскі ўніверсітэт (1950). У 1949-54 працавала ў Гродзенскім педагагічным інстытуце, у 1954-57 і 1961-86 — у Вільнюскім педагагічным інстытуце. Аўтар прац па германістыцы, гістарычных даследаванняў і партрэтаў беларусаў Віленшчыны «Зоська Верас» (1992), «Лявон Луцкевіч» (1999), «Барыс Кіт» (2001), разам з мужам, Л. Луцкевічам, — «Аляксандр Коўш», «Аляксандр Уласаў», «Янка Шутовіч», «Пётра Сергіевіч» (усе 2000), «Канстанцін Галкоўскі», «Мар'ян Пецюкевіч» (абедзве 2001), «Адам Станкевіч», «Антон Антановіч» (абедзве 2002). На беларускую мову пераклала з літоўскай кнігу «Па Віліі» Ч. Кудабы (1992), нарыс «Вучыцца жыць» А. Жэмайцітэ (1988).

Зноскі

↑ http://nn.by/?c=ar&i=10801

Літаратура

Саламевіч Я. Войцік // ЭГБ у 6 т. Т. 6, кн. ІІ. Мн., 2003.

[1] ttp://nn.by/?c=ar&i=10801

[1]

@@ Радок 1: / Радок 1: @@
-'''Галіна Антонаўна ВОЙЦІК''', па мужу '''ЛУЦКЕВІЧ''' ({{ДН|1|7|1927}} — {{ДС|13|8|2007}}<ref>http://nn.by/?c=ar&i=10801</ref>) — беларускі педагог, публіцыст, філолаг.
+'''Галіна Антонаўна ВОЙЦІК''', па мужу '''ЛУЦКЕВІЧ''' ({{ДН|1|7|1927}} — {{ДС|13|8|2007}}<ref>http://nn.by/?c=ar&i=10801</ref>) — беларускі педагог, публіцыст, філолаг.
-Дачка Антона Войціка і [[Зоська Верас|Зоські Верас]]. Вучылася ў [[Віленская беларуская гімназія|Віленскай беларускай гімназіі]]. Скончыла [[Вільнюскі ўніверсітэт]] (1950). У 1949-54 працавала ў [[ГрДУ|Гродзенскім педагагічным інстытуце]], у 1954-57 і 1961-86 — у Вільнюскім педагагічным інстытуце. Аўтар прац па германістыцы, гістарычных даследаванняў і партрэтаў беларусаў Віленшчыны «Зоська Верас» (1992), «Лявон Луцкевіч» (1999), «Барыс Кіт» (2001), разам з мужам, [[Л. Луцкевіч]]ам, — «Аляксандр Коўш», «Аляксандр Уласаў», «Янка Шутовіч», «Пётра Сергіевіч» (усе 2000), «Канстанцін Галкоўскі», «Мар'ян Пецюкевіч» (абедзве 2001), «Адам Станкевіч», «Антон Антановіч» (абедзве 2002). На беларускую мову пераклала з літоўскай кнігу «Па Віліі» [[Чэслаў Кудаба|Ч. Кудабы]] (1992), нарыс «Вучыцца жыць» А. Жэмайцітэ (1988).
+Дачка Антона Войціка і [[Зоська Верас|Зоські Верас]]. Вучылася ў [[Віленская беларуская гімназія|Віленскай беларускай гімназіі]]. Скончыла [[Віленскі ўніверсітэт|Вільнюскі ўніверсітэт]] (1950). У 1949-54 працавала ў [[Гродзенскі дзяржаўны ўніверсітэт імя Янкі Купалы|Гродзенскім педагагічным інстытуце]], у 1954-57 і 1961-86 — у Вільнюскім педагагічным інстытуце. Аўтар прац па германістыцы, гістарычных даследаванняў і партрэтаў беларусаў Віленшчыны «Зоська Верас» (1992), «Лявон Луцкевіч» (1999), «Барыс Кіт» (2001), разам з мужам, [[Лявон Антонавіч Луцкевіч|Л. Луцкевічам]], — «Аляксандр Коўш», «Аляксандр Уласаў», «Янка Шутовіч», «Пётра Сергіевіч» (усе 2000), «Канстанцін Галкоўскі», «Мар'ян Пецюкевіч» (абедзве 2001), «Адам Станкевіч», «Антон Антановіч» (абедзве 2002). На беларускую мову пераклала з літоўскай кнігу «Па Віліі» [[Часлаў Кудаба|Ч. Кудабы]] (1992), нарыс «Вучыцца жыць» А. Жэмайцітэ (1988).
 {{зноскі}}
@@ Радок 10: / Радок 10: @@
 {{DEFAULTSORT:Войцік Галіна}}
 [[Катэгорыя:Асобы]]
+[[Катэгорыя:Постаці беларускай філалогіі]]
+[[Катэгорыя:Постаці беларускай педагогікі]]
+[[Катэгорыя:Публіцысты Беларусі]]