Касмічная праграма «Вояджэр»: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Rezabot (размовы | уклад)
др r2.7.1) (робат дадаў: sv:Voyagerprogrammet
др r2.7.1) (робат дадаў: de:Voyager-Programm
Радок 38: Радок 38:
[[cs:Program Voyager]]
[[cs:Program Voyager]]
[[da:Voyager]]
[[da:Voyager]]
[[de:Voyager-Programm]]
[[en:Voyager program]]
[[en:Voyager program]]
[[es:Voyager]]
[[es:Voyager]]

Версія ад 21:16, 19 красавіка 2012

«Вояджэр» — касмічны зонд.
«Вояджэр-1» скрыты пад абцякальнікамі перад яго ўстаноўкай на ракету-носьбіт
Запуск «Вояджэра-2» на ракеце-носьбіце «Тытан 3Е-Цэнтаўр».

Во́яджэр або вая́джэр (анг. voyager - вандроўнік) — серыя амерыканскіх касмічных апаратаў для даследавання далёкіх планет Сонечнай сістэмы. Таксама назва адпаведнай праграмы.

Праграма лічыцца адной з самых паспяховых у гісторыі міжпланетных даследаванняў. Абодва «Вояджэры» ўпершыню перадалі якасныя здымкі Юпітэра і Сатурна, а «Вояджэр-2» упершыню дасягнуў Нептуна і Урана. «Вояджэры» сталі трэцім і чацвёртым касмічнымі апаратамі, якія пакінулі межы Сонечнай сістэмы (першымі двума былі «Піянер-10» і «Піянер-11»).

Апараты серыі «Вояджер» — даволі буйныя машыны. Гэта высакааўтаномныя робаты-зонды, абсталяваныя ўласнымі энэргаўстаноўкамі, ракетнымі рухавікамі, кампутарамі, сістэмамі радыёсувязі, кіраванні і навуковымі прыборамі для даследавання планет, агульнай масай каля 815 кг.

Апараты былі створаныя ў Лабараторыі рэактыўнага руху (анг. Jet Propulsion Laboratory — JPL) НАСА.

Гісторыя стварэння

Ідэя праграмы ўпершыню з'явілася ў канцы 60-х гадоў, незадоўга да запуску першых пілатуемых апаратаў да Месяца і апаратаў «Піянер» да Юпітэра.

Першапачаткова планавалася даследаваць толькі Юпітэр і Сатурн. Аднак дзякуючы таму, што ўсё планеты-гіганты ўдала размясціліся ў параўнальна вузкім сектары Сонечнай сістэмы («парад планет»), стала магчымым выкарыстанне гравітацыйных манеўраў для аблёту ўсіх вонкавых планет, з выняткам Плутона. Адпаведна была разлічаная траекторыя палёту, хоць афіцыйна вывучэнне Ўрана і Няптуна не ўваходзіла ў задачы місій (палётаў); для гарантаванага дасягнення гэтых планет патрэбнымі былі б даражэйшыя апараты з лепшай надзейнасцю.

Пасля таго, як Вояджэр-1 паспяхова выканаў праграму даследавання Сатурна і яго спадарожніка Тытана, было прынята канчатковае рашэнне накіраваць Вояджэр-2 да Урана і Няптуну. Дзеля патрэбнага змянення траекторыі давялося адмовіцца ад блізкага пралёту Тытана.

Глядзі таксама

Спасылкі