Лангабарды: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Новая старонка: ''''Лангабарды''', '''ламбарды''' (ням. Langobarden, літаральна - «даўгабародыя») — германскае племя. ...'
 
Няма тлумачэння праўкі
Радок 5: Радок 5:
У [[568]] годзе ўварваліся адтуль пад правадырствам Альбаіна ў Італію, заваявалі паўночную частку краіны (цяперашняя [[Ламбардыя]]) і заснавалі Лангобардскую дзяржаву са сталіцай у Павіі.
У [[568]] годзе ўварваліся адтуль пад правадырствам Альбаіна ў Італію, заваявалі паўночную частку краіны (цяперашняя [[Ламбардыя]]) і заснавалі Лангобардскую дзяржаву са сталіцай у Павіі.


Лангабардскае права было кадыфікавана на лацінскай мове («Эдыкт», упершыню выдадзены ў [[644]] г., перагледжаны пазней). Пасля спынення дынастыі караля Аўтарыса (584-590 гг.) і дачкі баварскага князя Ліутпранда (713-44 гг.) Тэадэлінды зноў узрасла магутнасць лангабардаў. Папы, аднак, здолелі спыніць лангабардаў у Італіі і паспяхова перашкаджалі іх імкненню да аб'яднання дзяржавы пры дапамозе [[францкі|франкаў]].
Лангабардскае права было кадыфікавана на лацінскай мове («Эдыкт», упершыню выдадзены ў [[644]] г., перагледжаны пазней). Пасля спынення дынастыі караля Аўтарыса (584-590 гг.) і дачкі баварскага князя Ліутпранда (713-44 гг.) Тэадэлінды зноў узрасла магутнасць лангабардаў. Папы, аднак, здолелі спыніць лангабардаў у Італіі і паспяхова перашкаджалі іх імкненню да аб'яднання дзяржавы пры дапамозе [[франкі|франкаў]].


Айстульф (740-56 гг.) не мог узяць [[Рым]] з-за ўмяшання франкскага караля [[Піпін Кароткі|Піпіна]] (754-755 гг.); яго пераемнік Дэзідэрый (756-74 гг.) здаўся ў 774 г. [[Карл Вялікі|Карлу Вялікаму]] пасля сямімесячнай аблогі Павіі. Дзяржава лангабардаў была далучана да франкскай. Паданні лангабардаў захаваліся ў апавяданнях Паўла Дыякана. Яны таксама згаданыя ў «Залатой легендзе» ({{lang-la|Legenda Aurea}}).
Айстульф (740-56 гг.) не мог узяць [[Рым]] з-за ўмяшання франкскага караля [[Піпін Кароткі|Піпіна]] (754-755 гг.); яго пераемнік Дэзідэрый (756-74 гг.) здаўся ў 774 г. [[Карл Вялікі|Карлу Вялікаму]] пасля сямімесячнай аблогі Павіі. Дзяржава лангабардаў была далучана да франкскай. Паданні лангабардаў захаваліся ў апавяданнях Паўла Дыякана. Яны таксама згаданыя ў «Залатой легендзе» ({{lang-la|Legenda Aurea}}).
Радок 11: Радок 11:
Далі назву італьянскай вобласці [[Ламбардыя]].
Далі назву італьянскай вобласці [[Ламбардыя]].


[[af:Lombarde]]
[[als:Langobarden]]
[[an:Longobardos]]
[[ar:لومبارديون]]
[[bar:Langobarden]]
[[bg:Лангобарди]]
[[br:Lombarded]]
[[ca:Longobards]]
[[cs:Langobardi]]
[[cv:Лангобардсем]]
[[da:Langobarder]]
[[de:Langobarden]]
[[el:Λομβαρδοί]]
[[en:Lombards]]
[[eo:Lombardoj]]
[[es:Lombardos]]
[[et:Langobardid]]
[[fa:لمباردها]]
[[fi:Langobardit]]
[[fr:Lombards]]
[[fur:Langobarts]]
[[fy:Langobarden]]
[[gl:Longobardos]]
[[he:לומברדים]]
[[hr:Langobardi]]
[[hu:Longobárdok]]
[[is:Langbarðar]]
[[it:Longobardi]]
[[ja:ランゴバルド人]]
[[ko:랑고바르드족]]
[[la:Langobardi]]
[[lmo:Lungubard]]
[[lt:Langobardai]]
[[lv:Langobardi]]
[[nl:Longobarden]]
[[nn:Langobardar]]
[[no:Langobardere]]
[[pl:Longobardowie]]
[[pms:Longobard]]
[[pt:Lombardos]]
[[ro:Lombarzi]]
[[ru:Лангобарды]]
[[ru:Лангобарды]]
[[scn:Longobbardi]]
[[sh:Langobardi]]
[[sk:Longobardi (kmeň)]]
[[sl:Langobardi]]
[[sr:Лангобарди]]
[[sv:Langobarder]]
[[th:ลอมบาร์ด]]
[[tr:Lombardlar]]
[[uk:Лангобарди]]
[[vi:Người Lombard]]
[[zh:伦巴底人]]

Версія ад 14:33, 8 чэрвеня 2012

Лангабарды, ламбарды (ням. Langobarden, літаральна - «даўгабародыя») — германскае племя. Паводле легенды, каб лангабарды здаваліся больш шматлікімі і каб запалохаць ворага, перад бітвай лангабардскія жанчыны завязвалі свае валасы пад падбародкам, становячыся падобнымі да барадатых мужчын.

Першапачаткова жылі на левым беразе ніжняй Эльбы (Бардэнгау), у V стагоддзі праніклі ў вобласць Дуная, дзе прынялі арыянскае хрысціянства, у 493 г. разбурылі дзяржаву герулаў, у 526 г. дзяржаву гепідаў і занялі Панонію.

У 568 годзе ўварваліся адтуль пад правадырствам Альбаіна ў Італію, заваявалі паўночную частку краіны (цяперашняя Ламбардыя) і заснавалі Лангобардскую дзяржаву са сталіцай у Павіі.

Лангабардскае права было кадыфікавана на лацінскай мове («Эдыкт», упершыню выдадзены ў 644 г., перагледжаны пазней). Пасля спынення дынастыі караля Аўтарыса (584-590 гг.) і дачкі баварскага князя Ліутпранда (713-44 гг.) Тэадэлінды зноў узрасла магутнасць лангабардаў. Папы, аднак, здолелі спыніць лангабардаў у Італіі і паспяхова перашкаджалі іх імкненню да аб'яднання дзяржавы пры дапамозе франкаў.

Айстульф (740-56 гг.) не мог узяць Рым з-за ўмяшання франкскага караля Піпіна (754-755 гг.); яго пераемнік Дэзідэрый (756-74 гг.) здаўся ў 774 г. Карлу Вялікаму пасля сямімесячнай аблогі Павіі. Дзяржава лангабардаў была далучана да франкскай. Паданні лангабардаў захаваліся ў апавяданнях Паўла Дыякана. Яны таксама згаданыя ў «Залатой легендзе» (лац.: Legenda Aurea).

Далі назву італьянскай вобласці Ламбардыя.