Лангабарды: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Новая старонка: ''''Лангабарды''', '''ламбарды''' (ням. Langobarden, літаральна - «даўгабародыя») — германскае племя. ...' |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 5: | Радок 5: | ||
У [[568]] годзе ўварваліся адтуль пад правадырствам Альбаіна ў Італію, заваявалі паўночную частку краіны (цяперашняя [[Ламбардыя]]) і заснавалі Лангобардскую дзяржаву са сталіцай у Павіі. |
У [[568]] годзе ўварваліся адтуль пад правадырствам Альбаіна ў Італію, заваявалі паўночную частку краіны (цяперашняя [[Ламбардыя]]) і заснавалі Лангобардскую дзяржаву са сталіцай у Павіі. |
||
Лангабардскае права было кадыфікавана на лацінскай мове («Эдыкт», упершыню выдадзены ў [[644]] г., перагледжаны пазней). Пасля спынення дынастыі караля Аўтарыса (584-590 гг.) і дачкі баварскага князя Ліутпранда (713-44 гг.) Тэадэлінды зноў узрасла магутнасць лангабардаў. Папы, аднак, здолелі спыніць лангабардаў у Італіі і паспяхова перашкаджалі іх імкненню да аб'яднання дзяржавы пры дапамозе [[ |
Лангабардскае права было кадыфікавана на лацінскай мове («Эдыкт», упершыню выдадзены ў [[644]] г., перагледжаны пазней). Пасля спынення дынастыі караля Аўтарыса (584-590 гг.) і дачкі баварскага князя Ліутпранда (713-44 гг.) Тэадэлінды зноў узрасла магутнасць лангабардаў. Папы, аднак, здолелі спыніць лангабардаў у Італіі і паспяхова перашкаджалі іх імкненню да аб'яднання дзяржавы пры дапамозе [[франкі|франкаў]]. |
||
Айстульф (740-56 гг.) не мог узяць [[Рым]] з-за ўмяшання франкскага караля [[Піпін Кароткі|Піпіна]] (754-755 гг.); яго пераемнік Дэзідэрый (756-74 гг.) здаўся ў 774 г. [[Карл Вялікі|Карлу Вялікаму]] пасля сямімесячнай аблогі Павіі. Дзяржава лангабардаў была далучана да франкскай. Паданні лангабардаў захаваліся ў апавяданнях Паўла Дыякана. Яны таксама згаданыя ў «Залатой легендзе» ({{lang-la|Legenda Aurea}}). |
Айстульф (740-56 гг.) не мог узяць [[Рым]] з-за ўмяшання франкскага караля [[Піпін Кароткі|Піпіна]] (754-755 гг.); яго пераемнік Дэзідэрый (756-74 гг.) здаўся ў 774 г. [[Карл Вялікі|Карлу Вялікаму]] пасля сямімесячнай аблогі Павіі. Дзяржава лангабардаў была далучана да франкскай. Паданні лангабардаў захаваліся ў апавяданнях Паўла Дыякана. Яны таксама згаданыя ў «Залатой легендзе» ({{lang-la|Legenda Aurea}}). |
||
Радок 11: | Радок 11: | ||
Далі назву італьянскай вобласці [[Ламбардыя]]. |
Далі назву італьянскай вобласці [[Ламбардыя]]. |
||
[[af:Lombarde]] |
|||
[[als:Langobarden]] |
|||
[[an:Longobardos]] |
|||
[[ar:لومبارديون]] |
|||
[[bar:Langobarden]] |
|||
[[bg:Лангобарди]] |
|||
[[br:Lombarded]] |
|||
[[ca:Longobards]] |
|||
[[cs:Langobardi]] |
|||
[[cv:Лангобардсем]] |
|||
[[da:Langobarder]] |
|||
[[de:Langobarden]] |
|||
[[el:Λομβαρδοί]] |
|||
[[en:Lombards]] |
|||
[[eo:Lombardoj]] |
|||
[[es:Lombardos]] |
|||
[[et:Langobardid]] |
|||
[[fa:لمباردها]] |
|||
[[fi:Langobardit]] |
|||
[[fr:Lombards]] |
|||
[[fur:Langobarts]] |
|||
[[fy:Langobarden]] |
|||
[[gl:Longobardos]] |
|||
[[he:לומברדים]] |
|||
[[hr:Langobardi]] |
|||
[[hu:Longobárdok]] |
|||
[[is:Langbarðar]] |
|||
[[it:Longobardi]] |
|||
[[ja:ランゴバルド人]] |
|||
[[ko:랑고바르드족]] |
|||
[[la:Langobardi]] |
|||
[[lmo:Lungubard]] |
|||
[[lt:Langobardai]] |
|||
[[lv:Langobardi]] |
|||
[[nl:Longobarden]] |
|||
[[nn:Langobardar]] |
|||
[[no:Langobardere]] |
|||
[[pl:Longobardowie]] |
|||
[[pms:Longobard]] |
|||
[[pt:Lombardos]] |
|||
[[ro:Lombarzi]] |
|||
[[ru:Лангобарды]] |
[[ru:Лангобарды]] |
||
[[scn:Longobbardi]] |
|||
[[sh:Langobardi]] |
|||
[[sk:Longobardi (kmeň)]] |
|||
[[sl:Langobardi]] |
|||
[[sr:Лангобарди]] |
|||
[[sv:Langobarder]] |
|||
[[th:ลอมบาร์ด]] |
|||
[[tr:Lombardlar]] |
|||
[[uk:Лангобарди]] |
|||
[[vi:Người Lombard]] |
|||
[[zh:伦巴底人]] |
Версія ад 14:33, 8 чэрвеня 2012
Лангабарды, ламбарды (ням. Langobarden, літаральна - «даўгабародыя») — германскае племя. Паводле легенды, каб лангабарды здаваліся больш шматлікімі і каб запалохаць ворага, перад бітвай лангабардскія жанчыны завязвалі свае валасы пад падбародкам, становячыся падобнымі да барадатых мужчын.
Першапачаткова жылі на левым беразе ніжняй Эльбы (Бардэнгау), у V стагоддзі праніклі ў вобласць Дуная, дзе прынялі арыянскае хрысціянства, у 493 г. разбурылі дзяржаву герулаў, у 526 г. дзяржаву гепідаў і занялі Панонію.
У 568 годзе ўварваліся адтуль пад правадырствам Альбаіна ў Італію, заваявалі паўночную частку краіны (цяперашняя Ламбардыя) і заснавалі Лангобардскую дзяржаву са сталіцай у Павіі.
Лангабардскае права было кадыфікавана на лацінскай мове («Эдыкт», упершыню выдадзены ў 644 г., перагледжаны пазней). Пасля спынення дынастыі караля Аўтарыса (584-590 гг.) і дачкі баварскага князя Ліутпранда (713-44 гг.) Тэадэлінды зноў узрасла магутнасць лангабардаў. Папы, аднак, здолелі спыніць лангабардаў у Італіі і паспяхова перашкаджалі іх імкненню да аб'яднання дзяржавы пры дапамозе франкаў.
Айстульф (740-56 гг.) не мог узяць Рым з-за ўмяшання франкскага караля Піпіна (754-755 гг.); яго пераемнік Дэзідэрый (756-74 гг.) здаўся ў 774 г. Карлу Вялікаму пасля сямімесячнай аблогі Павіі. Дзяржава лангабардаў была далучана да франкскай. Паданні лангабардаў захаваліся ў апавяданнях Паўла Дыякана. Яны таксама згаданыя ў «Залатой легендзе» (лац.: Legenda Aurea).
Далі назву італьянскай вобласці Ламбардыя.