Прыліўная электрастанцыя: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др r2.7.1) (робат дадаў: ast:Enerxía mareomotriz
др r2.7.2) (робат дадаў: lt:Potvynių ir atoslūgių energija
Радок 33: Радок 33:
[[kk:Көтерілу су электр станциясы]]
[[kk:Көтерілу су электр станциясы]]
[[ko:조력 발전]]
[[ko:조력 발전]]
[[lt:Potvynių ir atoslūgių energija]]
[[nl:Getijdenenergie]]
[[nl:Getijdenenergie]]
[[nn:Tidvasskraft]]
[[nn:Tidvasskraft]]

Версія ад 23:13, 14 чэрвеня 2012

Прыліўная электрычная станцыя (ПЭС): гідраэлектрычная станцыя, якая выкарыстоўвае энергію марскіх прыліваў для стварэння напору.

ПЭС будуецца на беразе заліва або штучнага басейну, адрэзанага ад мора плацінаю. Пры адлівах і прылівах утвараецца перапад узроўняў мора і заліва (басейна), які прыводзіць у дзеянне гідраагрэгаты, устаноўленыя ў плаціне.

Адметнасць работы ПЭС звязаная з пераменнасцю напору пры змене прыліваў і адліваў. Таму звычайна ПЭС аб'ядноўваюцца ў адзіную энергасістэму з рачнымі і цеплавымі электрастанцыямі, каб скампенсаваць памяншэнне выпрацоўкі электраэнергіі пры аслабленні прыліваў.

Паводле звестак 1988 году, найбольшымі ПЭС у свеце былі: Ранс (Францыя, 1967) — 240 МВт, 24 турбіны; Анапаліс (Канада, 1984) — 20 МВт, 1 турбіна; Джангксія (Кітай, 1986) — 3,9 МВт, 6 турбін.[1]

Зноскі

  1. "Альфа и омега", Талін, 1990.

Шаблон:Літ