Гай Светоній Транквіл: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Няма тлумачэння праўкі |
|||
| Радок 2: | Радок 2: | ||
== Жыццё і агульная характарыстыка навуковых заняткаў == |
== Жыццё і агульная характарыстыка навуковых заняткаў == |
||
Належаў па паходжанні да наезніцкага саслоўя. З жыццяпісу Калігулы вынікае, што дзед Светонія займаў нейкую нязначную пасаду пры імператары. Бацька яго, Светоний Лет, трыбун XIII парнага легіёна, удзельнічаў у барацьбе Атона з Вітэліем. Пры |
Належаў па паходжанні да наезніцкага саслоўя. З жыццяпісу Калігулы вынікае, што дзед Светонія займаў нейкую нязначную пасаду пры імператары. Бацька яго, Светоний Лет, трыбун XIII парнага легіёна, удзельнічаў у барацьбе Атона з Вітэліем. Пры [[Даміцыян]]е Светоній жыў у [[Рым]]е, займаючыся [[рыторыка]]й і граматыкай; знаходзіўся ў сяброўскіх адносінах з [[Пліній Малодшы|Плініем Малодшым]], па хадайніцтве якога Траян дараваў яму сан трыбуна; пры Адрыяне быў імператарскім сакратаром (magister epistolarum), але запаў у няласку за непачцівае стаўленне да жонкі імператара Сабіны і, аддаліўшыся ад двара, аддаўся энцыклапедычныя-літаратурным заняткам, па прыкладзе Варон. З іншых крыніц вядомыя назвы яго шматлікіх прац, пераважна напісаных па-грэчаску, прысвечаных літаратуры, філасофіі і прыродзе. Гэта быў руплівы збіральнік, які пакінуў шмат каштоўных звестак аб гістарычных, археалагічных і літаратурных прадметах. Крыніцамі для яго служылі архівы, публічныя акты, гістарычныя творы, мемуары і вуснае паданне. Светоній адным з першых нехрысціянскіх пісьменнікаў паведаміў аб з'яўленні паслядоўнікаў [[Ісус Хрыстос|Ісуса Хрыста]]. Хоць гэта не зусім дакладна: у тэксце ідзе гаворка пра «іудзеяў, усхваляваных нейкім Хрэстом», а гэта імя было распаўсюджана на Блізкім Усходзе ў арамейскамоўным асяроддзі. |
||
== Літаратура == |
== Літаратура == |
||
Версія ад 21:49, 26 чэрвеня 2012
Гай Светоний Транквіл (лац.: Gaius Suetonius Tranquillus) — рымскі пісьменнік, гісторык і вучоны-энцыклапедыст, які жыў прыблізна паміж 75 і 160 гг. н. э. Дакладны год яго нараджэння не ўстаноўлены, але ў жыццярысе Нерона ён паведамляе, што быў падлеткам, калі на Усходзе з'явіўся самазванец, які выдаваў сябе за Нерона (89 г. н. э.)
Жыццё і агульная характарыстыка навуковых заняткаў
Належаў па паходжанні да наезніцкага саслоўя. З жыццяпісу Калігулы вынікае, што дзед Светонія займаў нейкую нязначную пасаду пры імператары. Бацька яго, Светоний Лет, трыбун XIII парнага легіёна, удзельнічаў у барацьбе Атона з Вітэліем. Пры Даміцыяне Светоній жыў у Рыме, займаючыся рыторыкай і граматыкай; знаходзіўся ў сяброўскіх адносінах з Плініем Малодшым, па хадайніцтве якога Траян дараваў яму сан трыбуна; пры Адрыяне быў імператарскім сакратаром (magister epistolarum), але запаў у няласку за непачцівае стаўленне да жонкі імператара Сабіны і, аддаліўшыся ад двара, аддаўся энцыклапедычныя-літаратурным заняткам, па прыкладзе Варон. З іншых крыніц вядомыя назвы яго шматлікіх прац, пераважна напісаных па-грэчаску, прысвечаных літаратуры, філасофіі і прыродзе. Гэта быў руплівы збіральнік, які пакінуў шмат каштоўных звестак аб гістарычных, археалагічных і літаратурных прадметах. Крыніцамі для яго служылі архівы, публічныя акты, гістарычныя творы, мемуары і вуснае паданне. Светоній адным з першых нехрысціянскіх пісьменнікаў паведаміў аб з'яўленні паслядоўнікаў Ісуса Хрыста. Хоць гэта не зусім дакладна: у тэксце ідзе гаворка пра «іудзеяў, усхваляваных нейкім Хрэстом», а гэта імя было распаўсюджана на Блізкім Усходзе ў арамейскамоўным асяроддзі.
Літаратура
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 14. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0238-5 (Т. 14).