Палібій: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
др clean up, replaced: {{вызнч|1=Палібій}} → '''Палібій''' using AWB (7794) |
др r2.7.3) (робат змяніў: br:Polybios |
||
Радок 30: | Радок 30: | ||
[[az:Polibi]] |
[[az:Polibi]] |
||
[[bg:Полибий]] |
[[bg:Полибий]] |
||
[[br: |
[[br:Polybios]] |
||
[[bs:Polibije]] |
[[bs:Polibije]] |
||
[[ca:Polibi]] |
[[ca:Polibi]] |
Версія ад 17:45, 17 ліпеня 2012
Палібій сын Лікорта (стар.-грэч.: Πολύβιος, лац.: Polybius, ~200 да н.э., Мегалаполь, Аркадзія — 123 да н.э.): старажытнагрэчаскі гісторык.
Вядомы, найперш, як аўтар «Усеагульнай гісторыі», якая складалася з 40 кніг, і апісвала перыяд 50 гадоў, на працягу якіх Рым стаў валодаць вядомым светам. Захавалася цалкам 5 кніг, а іх частка захавалася ва ўрыўках.
Пасля бітвы пад Піднай (166 да н.э.) быў высланы ў Рым як закладнік у ліку 1000 даўніманых «сяброў Македоніі». Жыў там каля 16 гадоў, стаў сябрам і ментарам Сцыпіёна Эміліяна, уваходзіў у вышэйшыя колы рымскага свету. Вярнуўся ў Грэцыю (150 да н.э.) разам з тымі 300 закладнікамі, хто быў яшчэ жывы і выступіў (145 да н.э.) за змякчэнне жорсткай акупацыйнай палітыкі Рыма. Гэтым заслужыў вялікую ўдзячнасць у грэчаскіх гарадах; у яго гонар былі пастаўленыя помнікі, статуі, рэльефныя стэлы. Памёр, упаўшы з каня.
Верагоднай выявай з'яўляецца гіпсавы злепак са стэлы, знойдзенай у 1880 годзе[1].
Зноскі
- ↑ Партрэты...