Аквітанія (гістарычная вобласць Францыі): Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
Няма тлумачэння праўкі
Радок 72: Радок 72:
Элеаноры з [[Генрых II, кароль Англіі|Генрыхам Плантагенетам]] ([[1152]]) яна адышла да Англіі.
Элеаноры з [[Генрых II, кароль Англіі|Генрыхам Плантагенетам]] ([[1152]]) яна адышла да Англіі.


З [[XIII ст]] назва Аквітанія выцясняецца найменнем Гіень (Guyenne). У XII—XV стст. яна перыядычна знаходзілася пад уладай англійскіх каралёў, у [[1453]] была вернутая Францыі.
З [[XIII ст.]] назва Аквітанія выцясняецца найменнем Гіень (Guyenne). У XII—XV стст. яна перыядычна знаходзілася пад уладай англійскіх каралёў, у [[1453]] была вернутая Францыі.


У XVII—XVIII стст. уваходзіла ў склад губернатарства Гіень і Гасконь (цэнтр — [[Горад Бардо|Бардо]]), перастаўшага існаваць з уводзінамі падчас [[Вялікай французскай рэвалюцыі]] дзяленняў на дэпартаменты.
У XVII—XVIII стст. уваходзіла ў склад губернатарства Гіень і Гасконь (цэнтр — [[Горад Бардо|Бардо]]), перастаўшага існаваць з уводзінамі падчас [[Вялікая французская рэвалюцыя|Вялікай французскай рэвалюцыі]] дзяленняў на дэпартаменты.


== Гл. таксама ==
== Гл. таксама ==

Версія ад 23:49, 19 ліпеня 2012

Аквітанія
фр.: Aquitaine
Герб Сцяг[d]
Герб Сцяг[d]
Краіна  Францыя
Уваходзіць у
Адміністрацыйны цэнтр Бардо
Дата ўтварэння 4 чэрвеня 1960[1]
Дата скасавання 31 снежня 2015
Насельніцтва (2006) 3,099,000
Шчыльнасць 75 чал./км²
Плошча 41,208 км²
Аквітанія на карце
Часавы пояс UTC+1 і UTC+2
Код ISO 3166-2 FR-B
Афіцыйны сайт
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Аквітанія (лац.: Aquitania, фр.: Aquitaine, баскск.: Akitania) — гістарычная вобласць і рэгіён на паўднёвым-захадзе сучаснай Францыі, абмежаваная Біскайскім залівам на захадзе, Пірынеямі на поўдні, ракой Луара на поўначы і Ронай на ўсходзе.

Найболей вядомыя гарады: Бардо, Тулуза, Лімож, Пуацье, Ангулем.

Гісторыя

Упершыню згадваецца Цэзарам (I стагоддзе да н.э.) як частка Галіі, размешчаная паміж Пірынеямі і р. Гаронай, населеная іберыйскімі плямёнамі.

У Рымскай імперыі ў кіраванне Аўгуста (27 да н.э. — 14 н.э.) Аквітанія ўяўляла сабой імператарскую правінцыю Аквітанія.

Падчас распаду Рымскай імперыі Аквітанія была захопленая вестготамі, якія заснавалі ў 418 у Паўднёвай Галіі першае на тэрыторыі Заходняй Рымскай імперыі варварскае каралеўства з цэнтрам у Тулузе.

У 507 пасля шматгадовых войн вестготаў змянілі франкі на чале з Хлодвігам.

У другой палове VII — першай палове VIII стст. Аквітанія як частка Франкскай дзяржавы была герцагствам, якое карысталася вызначанай самастойнасцю.

У VIII стагоддзі да Аквітаніі дайшлі маўры, але неўзабаве былі выгнаныя, і з 778/781 па 877 Аквітанія — каралеўства, васальнае Каралінгам, а затым зноў герцагства.

У 1137 Элеанора, спадчынніца апошняга герцага Аквітаніі, выйшла замуж за французскага караля Людовіка VII, у сувязі з чым Аквітанія была далучаная да валадарстваў французскай кароны; у 1154 у выніку другога шлюбу Элеаноры з Генрыхам Плантагенетам (1152) яна адышла да Англіі.

З XIII ст. назва Аквітанія выцясняецца найменнем Гіень (Guyenne). У XII—XV стст. яна перыядычна знаходзілася пад уладай англійскіх каралёў, у 1453 была вернутая Францыі.

У XVII—XVIII стст. уваходзіла ў склад губернатарства Гіень і Гасконь (цэнтр — Бардо), перастаўшага існаваць з уводзінамі падчас Вялікай французскай рэвалюцыі дзяленняў на дэпартаменты.

Гл. таксама

  1. décret n° 60-516 du 2 juin 1960 portant harmonisation des circonscriptions administratives // Journal officiel de la République française — 1960. — ISSN 0242-6773