Эрых фон Фалькенгайн: Розніца паміж версіямі

Эрых фон Фалькенхайн
Эрых фон Фалькенхайн
	Erich von Falkenhayn
	7 чэрвеня 1913 — 21 студзеня 1915
Манарх	Вільгельм II
	14 верасня 1914 — 19 жніўня 1916
Манарх	Вільгельм II
Папярэднік	Хельмут Іаган Людвіг фон Мольтке
Пераемнік	Паўль фон Гіндэнбург
Нараджэнне	11 верасня 1861; Грудзёндз, Прусія
Смерць	8 красавіка 1922; Патсдам, Германія
Месца пахавання	Барнштацкія могілкі[d];
Род	Falkenhayn[d]
Імя пры нараджэнні	ням.: Erich Georg Anton Sebastian von Falkenhayn
Бацька	Fedor von Falkenhayn[d]
Маці	Franziska Freiin von Rosenberg[d]
Веравызнанне	лютэранства
Адукацыя	кадэцкі корпус; Royal Prussian Main Cadet Institute[d]; Пруская ваенная акадэмія[d] (1890);
Навуковая ступень	доктар філасофскіх навук
Дзейнасць	палітык, ваенны, Ваенны саветнік, ваенны, ваенны аташэ, салдат, ваенны камандзір
Навуковая дзейнасць
Навуковая сфера	ваенная справа і армія
Ваенная служба
Прыналежнасць	Германская імперыя
Род войскаў	Германская імперская армія
Званне	Генерал пяхоты (1915)
Бітвы	Паўстанне баксёраў ; Першая сусветная вайна
Узнагароды	; ;
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 22:53, 24 жніўня 2012

Эрых фон Фалькенхайн (ням.: Erich von Falkenhayn; 11 верасня 1861, Грудзёндз — 8 красавіка 1922, пад Патсдамам) — нямецкі генерал, ваенны міністр Прусіі (1913 – 1914), начальнік генеральнага штаба Германіі (1914 – 1916) падчас Першай сусветнай вайны.

Ваенную службу распачаў ў 1880. У 1890 скончыў Акадэмію Генеральнага Штабу. Некалькі гадоў быў інструктарам кітайскай арміі, а пад час паўстання баксёраў працаваў у нямецкім штабе інтэрвенцкіх сіл. Пасля вяртання дахаты служыў у нямецкім Генеральным Штабе. З чэрвеня 1913 (да студзеня 1915) выконваў функцыі прускага ваеннага міністра.

Няўдачы нямецкай арміі на пачатку Першай Сусветнай вайны прывялі да таго, што кайзер Вільгельм II прызначыў Фалькенхайна 14 верасня 1914 шэфам Генеральнага штабу замест Гельмута фон Мультке.

Напачатку Фалькенхайн паспрабаваў адцяць на Заходнім фронце англічан і французаў ад мора. Гэта не атрымалася. Тады ён прыняў стратэгію пераносу актыўных дзеянняў на іншыя франты, галоўным чынам на ўсходні, каб змусіць Расію прасіць замірэння. У 1915 падрыхтаваў пераможныя аперацыі на ўсходнім фронце, а таксама захапіў Сербію. Аднак ён меў канфлікт з камандуючым ўсходнім фронтам – Гіндэнбургам і Людэндорфам, таму не хацеў кідаць усе сілы на Расію. Не верыў у магчымысць поўнай перамогі над Расійскай Імперыяй і баяўся за аслабленне заходняга фронту. Чакаючы на палітычную дамову з Расіяй, вырашыў аслабіць заходніх саюзнікаў: праз атакі падводнымі чоўнамі англійскіх караблёў ды "выкрываўленне" французскай арміі (Бітва пад Вердэнам).

Параза плана пад Вердэнам, наступ Брусілава на ўсходзе і ўваход у вайну Румыніі сталіся вынікам адхілення Фалькенхайна ад камандвання 29 жніўня 1916. Яго пераемнікамі сталі Гіндэнбург і Людэндорф.

Яго прызначылі камандуючым 9-й Арміі, якая ваявала супраць Румыніі (верасень 1916 – чэрвень 1917), дзе выдатна праявіў свае якасці. Вясною 1917 выехаў да Турцыі. Тамака камандаваў турэцкай Групай Арміі Палестына. Атрымашў некалькі балючых паразаў і ў лютым 1918 быў вызвалены з пасады. Напрыканцы вайны кіраваў нямецкай 10 Арміяй, што знаходзілася ва Украіне (з сакавіка 1918 да лютага 1919).

Сышоў на спачынак 5 чэрвеня 1919. Пасля вайны выдаў ўспаміны «Нямецкае камандванне ў 1914 – 1916».

↑ ^а ^б ^в ^г Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q13550863"></a>
↑ ^а ^б ^в ^г Deutsche Biographie — München BSB, Historische Kommission bei der Bayerischen Akademie der Wissenschaften, 2001.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q1202222"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q256507"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q1419226"></a>
↑ Pas L. v. Genealogics — 2003.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q19847329"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q19847326"></a>

[_033495c6053bf66f-1] а ^б ^в ^г Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q13550863"></a>

[_a0d294d5f3ef80f2-2] а ^б ^в ^г Deutsche Biographie — München BSB, Historische Kommission bei der Bayerischen Akademie der Wissenschaften, 2001.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q1202222"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q256507"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q1419226"></a>

[_0160966ad6f1c8c8-3] Pas L. v. Genealogics — 2003.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q19847329"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q19847326"></a>

[2]

[3]

[1]

@@ Радок 63: / Радок 63: @@
  | Commons                   = Erich von Falkenhayn
 }}
-'''Эрых фон Фалькенхайн''' ({{lang-de|Erich von Falkenhayn}}; [[11 верасня]] [[1861]], [[Грудзёндз]] – [[8 красавіка]] [[1922]], пад [[Патсдам]]ам) —  нямецкі генерал, [[ваенны міністр Прусіі]] ([[1913]] – [[1914]]), начальнік генеральнага штаба Германіі ([[1914]] – [[1916]]) падчас [[Першая сусветная вайна|Першай сусветнай вайны]].
+'''Эрых фон Фалькенхайн''' ({{lang-de|Erich von Falkenhayn}}; {{ДН|11|9|1861}}, [[Грудзёндз]] — {{ДС|8|4|1922}}, пад [[Патсдам]]ам) —  нямецкі генерал, [[ваенны міністр Прусіі]] ([[1913]] – [[1914]]), начальнік генеральнага штаба Германіі ([[1914]] – [[1916]]) падчас [[Першая сусветная вайна|Першай сусветнай вайны]].
-Вайсковую службу распачаў ў [[1880]]. У [[1890]] скончыў Акадэмію Генеральнага Штабу. Некалькі гадоў быў інструктарам кітайскай арміі, а пад час [[паўстанне баксёраў|паўстання баксёраў]] працаваў у нямецкім штабе інтэрвенцкіх сіл. Пасля вяртання дахаты служыў у нямецкім Генеральным Штабе. З чэрвеня [[1913]] (да студзеня [[1915]]) выконваў функцыі прускага вайсковага міністра.
+Ваенную службу распачаў ў [[1880]]. У [[1890]] скончыў Акадэмію Генеральнага Штабу. Некалькі гадоў быў інструктарам кітайскай арміі, а пад час [[паўстанне баксёраў|паўстання баксёраў]] працаваў у нямецкім штабе інтэрвенцкіх сіл. Пасля вяртання дахаты служыў у нямецкім Генеральным Штабе. З чэрвеня [[1913]] (да студзеня [[1915]]) выконваў функцыі прускага ваеннага міністра.
-Няўдачы нямецкай арміі на пачатку [[Першая Сусветная вайна|Першай Сусветнай вайны]] прывялі да таго, што кайзер [[Вільгельм ІІ]] прызначыў Фалькенхайна [[14 верасня]] [[1914]] шэфам Генеральнага штабу замест [[Гельмут фон Мультке|Гельмута фон Мультке]].
+Няўдачы нямецкай арміі на пачатку [[Першая Сусветная вайна|Першай Сусветнай вайны]] прывялі да таго, што кайзер [[Вільгельм II]] прызначыў Фалькенхайна [[14 верасня]] [[1914]] шэфам Генеральнага штабу замест [[Гельмут фон Мультке|Гельмута фон Мультке]].
-Напачатку Фалькенхайн паспрабаваў адцяць на Заходнім фронце англічан і французаў ад мора. Гэта не атрымалася. Тады ён прыняў стратэгію пераносу актыўных дзеянняў на іншыя франты, галоўным чынам на усходні, каб змусіць [[Расійская імперыя|Расію]] прасіць замірэння. У [[1915]] падрыхтаваў пераможныя апэрацыі на ўсходнім фронце, а таксама захапіў [[Сэрбія|Сэрбію]]. Аднак ён меў канфлікт з камандуючым ўсходнім фронтам – Гіндэнбургам і Людэндорфам, таму не хацеў кідаць усе сілы на Расію. Не верыў у магчымысць поўнай перамогі над Расійскай Імперыяй і баяўся за аслабленне заходняга фронту. Чакаючы на палітычную дамову з Расіяй, вырашыў аслабіць заходніх саюзнікаў: праз атакі падводнымі чоўнамі англійскіх караблёў ды "выкрываўленне" французскай арміі ([[Бітва пад Вердэнам]]).
+Напачатку Фалькенхайн паспрабаваў адцяць на Заходнім фронце англічан і французаў ад мора. Гэта не атрымалася. Тады ён прыняў стратэгію пераносу актыўных дзеянняў на іншыя франты, галоўным чынам на ўсходні, каб змусіць [[Расійская імперыя|Расію]] прасіць замірэння. У [[1915]] падрыхтаваў пераможныя аперацыі на ўсходнім фронце, а таксама захапіў [[Сербія|Сербію]]. Аднак ён меў канфлікт з камандуючым ўсходнім фронтам – Гіндэнбургам і Людэндорфам, таму не хацеў кідаць усе сілы на Расію. Не верыў у магчымысць поўнай перамогі над Расійскай Імперыяй і баяўся за аслабленне заходняга фронту. Чакаючы на палітычную дамову з Расіяй, вырашыў аслабіць заходніх саюзнікаў: праз атакі падводнымі чоўнамі англійскіх караблёў ды "выкрываўленне" французскай арміі ([[Бітва пад Вердэнам]]).
-Параза плана пад [[Вердэн]]ам, наступ Брусілава на ўсходзе і ўваход у вайну [[Румынія|Румыніі]] сталіся вынікам адхілення Фалькенхайна ад камандвання [[29 жніўня]] [[1916]]. Яго наступнікамі сталі Гіндэнбург і Людэндорф.
+Параза плана пад [[Вердэн]]ам, наступ Брусілава на ўсходзе і ўваход у вайну [[Румынія|Румыніі]] сталіся вынікам адхілення Фалькенхайна ад камандвання [[29 жніўня]] [[1916]]. Яго пераемнікамі сталі Гіндэнбург і Людэндорф.
 Яго прызначылі камандуючым 9-й Арміі, якая ваявала супраць [[Румынія|Румыніі]] (верасень [[1916]]  –  чэрвень [[1917]]), дзе выдатна праявіў свае якасці. Вясною [[1917]] выехаў да [[Турцыя|Турцыі]]. Тамака камандаваў турэцкай Групай Арміі Палестына. Атрымашў некалькі балючых паразаў і ў лютым [[1918]] быў вызвалены з пасады. Напрыканцы вайны кіраваў нямецкай 10 Арміяй, што знаходзілася ва [[Украіна|Украіне]] (з сакавіка [[1918]] да лютага [[1919]]).
 Сышоў на спачынак [[5 чэрвеня]] [[1919]]. Пасля вайны выдаў ўспаміны ''«Нямецкае камандванне ў 1914 – 1916»''.
-{{DEFAULTSORT:Фалькенхайн Эрых фон}}
-[[Катэгорыя:Асобы]]
-[[Катэгорыя:Нарадзіліся 11 верасня]]
-[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў 1861 годзе]]
-[[Катэгорыя:Удзельнікі Першай сусветнай вайны]]
-[[Катэгорыя:Нямецкія генералы]]
-[[Катэгорыя:Памерлі 8 красавіка]]
-[[Катэгорыя:Памерлі ў 1922 годзе]]
-[[Катэгорыя:Памерлі ў Патсдаме]]
 {{Normdaten
@@ Радок 96: / Радок 86: @@
 |WP=
 }}
+{{DEFAULTSORT:Фалькенхайн Эрых фон}}
+[[Катэгорыя:Асобы]]
+[[Катэгорыя:Нарадзіліся 11 верасня]]
+[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў 1861 годзе]]
+[[Катэгорыя:Удзельнікі Першай сусветнай вайны]]
+[[Катэгорыя:Нямецкія генералы]]
+[[Катэгорыя:Памерлі 8 красавіка]]
+[[Катэгорыя:Памерлі ў 1922 годзе]]
+[[Катэгорыя:Памерлі ў Патсдаме]]
 [[ar:إريش فون فالكنهاين]]